Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 35

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu zabiegów technologicznych stosowanych podczas produkcji kaszy gryczanej na zawartość wybranych związków przeciwutleniających w ziarniakach gryki przed prażeniem (GS), gryki po prażeniu (GPOP), łusce (GŁ), kaszy gryczanej łamanej (KŁ) i kaszy gryczanej całej (KC) oraz określenie zdolności wodnych ekstraktów produktów gryczanych do wygaszania wolnych rodników DPPH·. Proces technologiczny obejmował następujące etapy: oczyszczanie ziarniaków, prażenie (15 min nasycanie parą wodną, 130 °C, 60 min), leżakowanie (24 h), sortowanie 1., obłuskiwanie, sortowanie kaszy, oddzielanie łuski, sortowanie 2. Analizowano zawartość związków flawonoidowych, takich jak: rutyna, katechina, kwercetyna, wanilina, kemferol oraz kwasów fenolowych: p-kumarowego, o-kumarowego, galusowego, p-hydroksybenzoesowego, kawowego, sinapowego, ferulowego. Zawartość związków przeciwutleniających określono metodą szybkiej chromatografii cieczowej (RRLC - Rapid Resolution Liquide Chromatography). Oznaczenie prowadzono przy zastosowaniu kolumny SB-C18. Jako eluent stosowano roztwór kwasu octowego z dodatkiem metanolu. Właściwości przeciwutleniające oszacowano na podstawie zdolności ekstraktów do wygaszania rodnika DPPH·. Otrzymane wyniki wskazują, że podczas procesu technologicznego zmieniła się zawartość badanych związków przeciwutleniających. Największą ich zawartość stwierdzono w gryce po prażeniu, najmniejszą zaś w kaszy całej. Związkiem występującym w największej ilości była rutyna. Proces prażenia wpłynął na zwiększenie zawartości rutyny, kemferolu, kwercytyny, katechiny, kwasu galusowego, a zmniejszenie poziomu kwasów: p-kumarowego oraz kawowego. W żadnej z przebadanych prób nie wykryto obecności kwasów: o-kumarowego i ferulowego. Ekstrakty wodne wszystkich badanych produktów charakteryzowały się wyższą zdolnością do wygaszania wolnych rodników DPPH· w stosunku do BHT. Najwyższą zdolność stwierdzono w ziarniakach gryki przed prażeniem, najniższą zaś w kaszy łamanej.
Określono wpływ procesu prażenia stosowanego podczas produkcji kaszy gryczanej na ogólną zawartość białka oraz aminokwasów egzo- i endogennych. Materiał doświadczalny stanowiło: ziarno gryki przed prażeniem (GPRP) oraz ziarno gryki po prażeniu (GPOP). Prażenie prowadzono w kotłach przemysłowych w czasie 1 godz. W pierwszych 15 min ziarno poddawane było procesowi nawilżania, a następnie procesowi prażenia (czas 45 min, temp. 130°C, ciśnienie 5-5,5 bara). W celu usunięcia nadmiaru wilgotności ziarno gryki umieszczano w płytkich zbiornikach i przetrzymywano go w temperaturze pokojowej przez 24 godz. Ogólną zawartość białka określono wykorzystując zestaw urządzeń Kjeltec firmy Tecator. Analizę składu aminokwasowego przeprowadzono metodą chromatografii jonowymiennej przy użyciu analizatora aminokwasów AAA T 339 firmy Microtechna Praha. Wypełnienie kolumny stanowił jonit o nazwie handlowej „Ostion LGANB”. Ziarno gryki po prażeniu cechowało się wyższą ogólną zawartością białka (11,17 g·100 g-1 s.m.) niż ziarno gryki przed prażeniem (12,52 g·100 g-1 s.m.). Spośród aminokwasów w największej ilości występował kwas glutaminowy (19,54 g·100 g-1 s.m. białka), w najmniejszej zaś metionina (0,92 g·100 g-1 s.m. białka). Proces prażenia wpłynął na obniżenie zawartości większości z przebadanych aminokwasów, za wyjątkiem proliny.
Jedynym sposobem leczenia osób cierpiących na celiakię jest eliminacja z diety produktów zawierających białka glutenowe. Poszukiwane są nowe źródła pożywienia niezawierające białek glutenowych, do których może należeć pałka wodna (Typha ssp.). Z jej kłączy można pozyskać mączkę, będącą surowcem do wypieku placków chlebowych i ciastek. Celem pracy było określenie zawartości frakcji glutenowej, powodującej reakcję chorobową u osób cierpiących na celiakię, w mączce pozyskanej z kłączy pałki wodnej wąskolistnej. Materiał do badań stanowiły kłącza pałki wodnej wąskolistnej (Typha angustifolia), pobrane w okresie zimowym (styczeń 2009 r.) z trzech różnych zbiorników wodnych: stawu położonego w Puszczy Zielonce (k. Poznania), stawu hodowlanego oraz jeziora w Osiecznej (k. Leszna). Test na obecność glutenu prowadzono metodami immunoenzymatycznymi, wykorzystując produkty firmy R-Biopharm: Cocktail Solution® oraz kit gliadynowy Ridascreen® Gliadin R7001 (AOAC 120601). Zawartość białka ogółem oznaczono metodą Kjeldahla, wykorzystując aparaturę Foss Tecator. Zawartość białka w gliadynowych ekstraktach oznaczono fotometrycznie z wykorzystaniem odczynnika Bradford. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że mączka z kłącza pałki wodnej wąskolistnej nie zawiera peptydów wywołujących celiakię i może być stosowana w produktach przeznaczonych dla osób na nią cierpiących. Zawartość białka ogółem w mączce z kłącza pałki wodnej była zmienna w zależności od miejsca zbioru rośliny. Zawartość białka w ekstraktach mączki z kłącza pałki wodnej nie była skorelowana z zawartością białka ogółem w samej mączce.
Background. Dietary fiber is composed of many compounds exhibiting various properties. Individual fractions are characterised by a diverse action in the human organism, thus it is crucial to know the fraction composition of dietary fiber. The aim of this study was to determine the effect of thermal processing of cruciferous vegetables on the content of dietary fiber and its fractions. Material and methods. The experimental material comprised common cabbage cv. Cilion, red cabbage cv. Lektro and savoy cabbage cv. Fiona. Tested various parts of raw material - the whole head of cabbage, leaves and stumps. Cabbages were boiled for 17 min, and steamed for 13 min. Contents of neutral detergent fiber (NDF), acid detergent fiber (ADF) and acid detergent lignin (ADL) were determined according to the Van Soest method, while contents of hemicelluloses and cellulose were calculated from the difference between NDF and ADF. Results. Cabbages were characterised by varied NDF contents. The highest content of dietary fiber was found in red cabbage (15.48 g/100 g d.m.), while it was lowest in common cabbage (12.66 g/100 g d.m.). Moreover, high variation was observed in contents of individual fractions of dietary fiber. The highest content of hemicelluloses was recorded in red cabbage (4.46 g/100 g d.m.), cellulose - in savoy cabbage (10.76 g/100 g d.m.), while lignin - in common cabbage (1.70 g/100 g d.m.). Boiled vegetables were characterised by a significantly higher content of dietary fiber than steamed cabbage. Conclusions. Thermal processing of cruciferous vegetables had a significant effect on changes in contents of dietary fiber and its fractions. Boiled vegetables were characterised by the highest contents of dietary fiber. Different contents of dietary fiber were also found in individual anatomical parts of cruciferous vegetables.
Background. Nutritive value of food is determined by its content of basic nutrients essential for the proper functioning of the human organism. Buckwheat grain is one of the most valuable raw materials for production of groats as well as functional food. It is characterized by high contents of starch, protein as well as dietary fibre. Apart from the above mentioned nutrients, buckwheat groats contain flavonoid compounds, playing the role of antioxidants. The aim of this study was to determine contents of dietary fibre and its fraction composition, thiamine and phenolic compounds in roasted buckwheat groats, as well as antioxidant properties of ethanol buckwheat groats extracts. Material and methods. Experimental material comprised roasted buckwheat groats purchased at a grocery shop. Contents of neutral detergent dietary fibre (NDF) and its fractions were determined by the detergent method according to Van Soest. Thermostable α -amylase (Termamyl 120 L) was used in the digestion of starch. Contents of total dietary fibre (TDF), soluble dietary fibre (SDF) and insoluble dietary fibre (IDF) were determined according to Asp et al. The content of thiamine was determined by the thiochrome method. Total polyphenol content was determined by colorimetry according to the Folina-Ciocalteu method. Antioxidant properties of extracts were estimated based on the capacity of extracts to scavenge the DPPH• radical (1,1-diphenyl-2 picrylhydrazyl) and towards linolic acid. The capacity to inhibit self-oxidation of linolic acid was determined according to Lingnert et al. Results. The NDF and TDF contents in buckwheat groats, amounting to 5.63 and 8.4%, respectively. The fraction found in biggest amounts was the hemicellulose fraction (3.42%). The level of the IDF fraction was much higher (5.94%) than that of SDF (2.46%). Thiamine content was 0.519 mg/100 g product, while the total content of phenolic compounds extracted from buckwheat groats was 30.592 μg·cm-3. Ethanol extract of buckwheat groats was characterized by a high DPPH• radical scavenging capacity (80.8%) and exhibited high capacity to inhibit self-oxidation of linolic acid W0 = 0.86. Conclusions. Investigations showed that buckwheat groats, widely used in Polish diet, due to their content of biologically active substances, may be a raw material for the production of functional food
Celem pracy jest ocena spożycia wybranych bioaktywnych składników, tj. błonnika pokarmowego, prze- ciwutleniaczy i fitoestrogenów, na podstawie analizy spożycia produktów zbożowych. Przeciętne miesięczne spożycie omawianych składników prozdrowotnych obliczono na podstawie danych GUS oraz publikacji naukowych o spożyciu następujących produktów zbożowych: pieczywa, ryżu, makaronu, kasz i płatków zbożowych. Analiza spożycia bioaktywnych składników z przetworów zbożowych dotyczyła lat 2002-2012. Przeciętne miesięczne spożycie przeciwutleniaczy, fitoestrogenów i błonnika pokarmowego w 2012 r. (w porównaniu z 2002 r.) uległo znacznemu obniżeniu, odpowiednio o 31,65 i 32%. Dlatego należy prowadzić działania edukacyjne wśród konsumentów w celu uzupełnienia wiedzy na temat spożycia produktów zbożowych.
Background. Dietary fiber is not only used for its nutritional properties, but also for its functional and technological properties. The food industry produces significant amounts of by-products which are problems in their disposal. Usually, these products are used in animal feeding. However, the high content of dietary fiber could permit their usage in food products. The dietary fiber in the diet has been recommended on the level 25-30 g/day. Thus, to supplement daily diet, dietary fiber should be incorporated into frequently consumed foods. The objective of this study was an effort to use raspberry pomace, byproduct of food processing, in cookies. Material and methods. The material of the study was raspberry pomace sourced directly from a fruit processing plant. Pomace is obtained in a dried form. Two sorts of raspberry pomace were applied: crumbled (ME) and non-crumbled (NM). These preparations were used as replacement of flour at the level 25 and 50%. The baked goods were sensory evaluated by a consumer method. Contents of neutral detergent dietary fibre (NDF) and its fractions were determined by the detergent method according to Van Soest and total dietary fibre (TDF), soluble dietary fibre (SDF) and insoluble dietary fibre (IDF) according to Asp et al. Results. The content of dietary fiber in raspberry pomace was very higher. These by- products were found to be rich in cellulose and lignin. Cookies with dietary fiber preparations contained much more dietary fiber - NDF (from 10.1 g/100 g - 25% NM to 24.7 g/100 g of products - 50% NM) in comparison with the control sample (1.7 g/100 g of product). The use of raspberry pomace in cookies resulted in fiber contents increase. Moreover, the addition did not have negative influence on organoleptic characteristics of the product and was accepted by consumers. Conclusions. The substantial dietary fiber content of fruit by-products and, in particular, fruit seeds, should attract the interest of dieticians.
Celem pracy było określenie wpływu stopnia rozdrobnienia preparatów wysokobłonnikowych na ich właściwości funkcjonalne, tj. zdolność wiązania wody i zdolność do wymiany kationów. Materiał badawczy stanowiły preparaty z otrąb pszennych (PS), łuski kakaowej (KA), wysłodków z buraka cukrowego (BC), wytłoków jabłkowych (JA), wytłoków aroniowych (AR), wytłoków z czarnej porzeczki (CP) oraz rdzeni kolb kukurydzianych (KU), o stopniu rozdrobnienia 50 μm oraz 10-20 μm. Badane preparaty charakteryzowały się zróżnicowaną zdolnością wiązania wody. Największą wodochłonnością cechował się preparat BC o stopniu rozdrobnienia 50 μm (9,17 g H₂O/g błonnika), najmniejszą zaś preparat AR i KU, o stopniu rozdrobnienia 10-20 μm, odpowiednio 2,90 g H₂O/g błonnika i 3,18 g H₂O/g błonnika. Im wyższy był stopień rozdrobnienia preparatów, tym mniejsza była ich zdolność wiązania wody. Stopień rozdrobnienia w zróżnicowany sposób wpłynął na zdolność do wymiany kationów. Największą zdolnością wymiany kationów odznaczał się preparat KA o stopniu rozdrobnienia 10 - 20 μm (0,272 mEq/g błonnika), najmniejszą natomiast preparat PS grubo rozdrobniony (50 μm) - 0.004 mEq/g błonnika.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu zabiegów technologicznych stosowanych podczas produkcji kaszy gryczanej na zawartość białka, tłuszczu i sacharydów oraz kwasów uronowych w ziarniakach gryki i kaszy gryczanej prażonej. Proces technologiczny obejmował następujące etapy: czyszczenie, prażenie (temp. 130 °C w ciągu 1 h, 15-minutowe nasycanie parą wodną), leżakowanie (24 h), sortowanie 1., obłuskiwanie, sortowanie kaszy, oddzielanie łuski, sortowanie 2., paczkowanie, dystrybucja. Badane próby stanowiły: ziarniaki gryki, ziarniaki gryki po prażeniu, kasza gryczana cała oraz kasza gryczana łamana. Analizowano zawartość: białka ogółem, tłuszczu ogółem oraz sacharydów, tj. sacharozy, glukozy, galaktozy z fruktozą, arabinozy, a także zawartość kwasu glukuronowego i galakturonowego. Zawartość białka określono metodą Kjeldahla, przy użyciu zestawu urządzeń Kjeltec firmy Tecator, a zawartość tłuszczu oznaczono w aparacie typu Soxtec HT6 firmy Tecator. Sacharydy i kwasy uronowe oznaczono metodą chromatografii cieczowej (HPLC). Otrzymane wyniki wskazują, że stosowany proces technologiczny ma wpływ na zmianę zawartości wybranych substancji odżywczych. Zawartość białka w ziarniakach gryki, ziarniakach gryki po prażeniu oraz w kaszy gryczanej całej była wyższa niż w kaszy łamanej. Ogólna zawartość tłuszczu w ziarniakach gryki przed prażeniem, ziarniakach gryki po prażeniu oraz kaszy gryczanej pozostała na tym samym poziomie, natomiast w kaszy gryczanej łamanej uległa zmniejszeniu. Zaobserwowano wzrost zawartości sacharozy oraz zmniejszenie poziomu glukozy, galaktozy z fruktozą i arabinozy w ziarniakach po prażeniu, kaszy łamanej oraz kaszy całej, w stosunku do ziarniaków gryki przed prażeniem. Proces technologiczny nie wpłynął na zawartość kwasów uronowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.