Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzone badania obejmowały oznaczenie zawartości wybranych metali ciężkich, tj. ołowiu i kadmu, w wybranych owocach. Badaniu zostały poddane owoce pochodzenia krajowego z terenu województwa podkarpackiego. Zawartość tych metali oceniano metodą spektrofotometrii absorpcyjnej (ASA). Stwierdzono, że średnia zawartość ołowiu w jabłkach wynosiła 0,029 mg/kg, w owocach czereśni – 0,026 mg/kg, czarnych porzeczek – 0,023 mg/kg i malin – 0,018 mg/kg. Wartości te nie przekraczały najwyższego dopuszczalnego poziomu ustalonego przez Ministerstwo Zdrowia. Natomiast średnia zawartość kadmu w jabłkach była nieznacznie niższa i wynosiła 0,021 mg/kg, w owocach czereśni – 0,018 mg/kg, czarnych porzeczek – 0,028 mg/kg i w malinach – 0,004 mg/kg. Wartości te również nie przekraczały dopuszczalnego poziomu ustalonego w Rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006. Przeprowadzona ocena jakości owoców pochodzących z województwa podkarpackiego pod względem zawartości kadmu i ołowiu wskazuje, że wymienione owoce nie stanowią zagrożenia toksykologicznego i mogą być bez ograniczeń spożywane przez człowieka.
Wstęp. Jednym z ważniejszych elementów diety człowieka jest odpowiednia ilość i jakość spożywanych tłuszczów. Cel badań. Celem pracy była ocena wielkości spożycia źródeł tłuszczu przez studentów Uniwersytetu Rzeszowskiego. Oceny dokonano na podstawie badania częstości spożycia wybranych produktów spożywczych stanowiących główne źródło tłuszczu w diecie. Materiał i metoda. Oceny spożycia dokonano na podstawie badania częstotliwości spożycia wybranych produktów spożywczych stanowiących główne źródło tłuszczu w diecie. W badaniu wykorzystano formularz ankietowy Blocke’a. Udział w badaniu był dobrowolny, anonimowy i obejmował grupę 87 studentów, w której 72,4% stanowiły kobiety i 27,6% mężczyźni. Wyniki. Ogólna ocena wykazała, że spożycie tłuszczów przez większość studentów było prawidłowe (kobiety - 74,6%; mężczyźni – 62,5%). Stwierdzono jednak, że około 15% ankietowanych studentów spożywała za dużo tłuszczu. Nawyki częstszego spożywania produktów tłustych stwierdzono u ankietowanych studentów. Odwrotne tendencje, polegające na ograniczaniu spożywania produktów o wyższej zawartości tłuszczu, obserwowano u studentek. Do zaobserwowanych nieprawidłowości należy zaliczyć zbyt częste spożywanie przez część ankietowanych tłustych wędlin, mielonek czy bekonu, jaj, a także pączków, ciast i ciastek, jak i niedostateczne spożycie mleka. Wnioski. Biorąc pod uwagę rolę tłuszczów w organizmie powinny one być dostarczane w odpowiednich ilościach, gdyż nieprawidłowości w tym zakresie mogą wywierać negatywny wpływ na zdrowie.
Właściwości mięsa wieprzowego, zarówno kulinarne jak i przetwórcze, są stale doskonalone. Dzięki rozwojowi nauk dotyczących żywienia może to pozwolić w przyszłości na bardziej precyzyjne kształtowanie naszej diety, uwzględniające wszelkie za i przeciw związane ze spożywaniem mięsa i produktów mięsnych. Odpowiednie postępowanie może sprzyjać lepszemu wykorzystaniu mięsa, zwiększając liczbę produktów o prozdrowotnym charakterze i mniejszym stopniu chemizacji. Celem przeprowadzonych badań była ocena wpływu zwiększającego się czasu peklowania schabu wieprzowego na ilość zaabsorbowanych azotanów(III) oraz wybrane cechy fizykochemiczne mięsa. Przeprowadzono jednoczynnikowe doświadczenie laboratoryjne – czynnikiem zmiennym był rosnący czas peklowania: 1, 2, 3, 4 dni. Mięso poddano peklowaniu na sucho. Po każdym dniu peklowania mięso gotowano, studzono i wykonywano następujące oznaczenia: pH, podstawowy skład chemiczny (procentowa zawartość białka, tłuszczu, wody i kolagenu), pozostałość azotanów(III) oraz wybrane parametry tekstury (TPA). Otrzymane wyniki wskazują, że peklowanie schabu wieprzowego w ciągu trzech pierwszych dni spowodowało absorpcję niewielkiej ilości wprowadzonych azotanów(III), a w czwartym dniu peklowania ilość ta istotnie zwiększyła się. Wraz z rosnącym czasem peklowania schabu, zmniejszyła się wartość pH mięsa oraz zawartość wody i białka. Ponadto proces peklowania spowodował zmiany w teksturze mięsa, które stało się twardsze, nieco bardziej gumowate i zwięzłe, mniej sprężyste.
Z danych literaturowych wynika, że typ użytkowy czy rasa bydła mają istotny wpływ na poszczególne cechy jakościowe mięsa cielęcego. Dlatego też celem pracy było zbadanie, czy i w jaki sposób wybrane cechy jakościowe mięsa cielęcego zmieniają się w czasie (po 24, 48, 72 i 96 godzinach od uboju zwierzęcia), w zależności od rasy bydła. Badania przeprowadzono na mięsie pochodzącym z mięśnia czworogłowego uda (m. quadriceps femoris) cieląt rasy simentalskiej (30 szt.), polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej (30 szt.), polskiej holsztyńsko- -fryzyjskiej odmiany czerwono-białej (30 szt.) i limousine (30 szt.). W ciągu czterech kolejnych dni przechowywania chłodniczego (w temperaturze 2-4oC) najwolniej obniżało się pH w mięsie cieląt rasy limousine. W mięsie cieląt pozostałych grup rasowych stwierdzono najniższe pH już po 24 godzinach od uboju. Jednak statystycznie istotne różnice stwierdzono jedynie dla pH48 pomiędzy mięsem cieląt rasy simentalskiej i polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno- -białej. Analizując okres dojrzewania poubojowego cielęciny stwierdzono, że najkorzystniejsze parametry wycieku wymuszonego i termicznego z mięsa wystąpiły w surowcu pozyskanym z tusz cieląt rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej i odmiany czerwono- -białej. Najgorsze mięso pod względem tych cech otrzymano z tusz cieląt rasy simentalskiej.
Walory sensoryczne i odżywcze są obecnie bardzo istotnym czynnikiem decydującym o popycie na dany produkt spożywczy, szczególnie w sytuacji znacznej nadprodukcji i konkurencji między producentami. Jedną z istotnych cech, która wpływa na jakość i uznanie danych produktów przez konsumentów, jest tekstura. Celem przeprowadzonych badań była ocena wpływu składu chemicznego kiełbasy śląskiej na parametry tekstury. Materiał badawczy stanowiły próbki kiełbasy śląskiej pochodzącej od trzech producentów, na których oznaczono podstawowy skład chemiczny oraz wybrane parametry tekstury. Skład chemiczny badanych kiełbas oznaczono za pomocą analizatora NIR-Food-Check, natomiast parametry tekstury oznaczono, stosując profilową analizę tektury (TPA) wykonaną za pomocą teksturometru Texture Analyser – CT3 – 25 firmy Brookfield. W celu przeanalizowania wpływu składu chemicznego badanych kiełbas śląskich na parametry tekstury zbadano współczynnik korelacji. Badane kiełbasy śląskie pochodzące od trzech różnych producentów różniły się podstawowym składem chemicznym. Średnia zawartość tłuszczu wynosiła od 19,1% do 25,7%, białka od 15,5% do 17,0% i wody od 56,7% do 61,9%. Stwierdzono wpływ składu chemicznego badanych kiełbas śląskich na wybrane parametry tekstury tych produktów.
Celem badań było oznaczanie zawartości ołowiu w wybranych produktach zwierzęcych w województwie podkarpackim. Po przeprowadzonej analizie stwierdzono, że najwyższe stężenie tego pierwiastka występowało w wątrobach, natomiast najniższe w mleku, jajach i jego przetworach.
Skład chemiczny i atrakcyjność sensoryczna stanowią prócz ceny główne czynniki decydujące o popycie na dany produkt. Dokładne poznanie preferencji konsumenckich daje możliwość modyfikacji wybranych cech produktu i dopasowanie go do oczekiwań konsumentów. Celem niniejszej pracy było porównanie kiełbasy śląskiej produkowanej przez różnych producentów. W badanych kiełbasach określono podstawowy skład chemiczny. Przeprowadzono ocenę organoleptyczną wyglądu zewnętrznego, wyglądu na przekroju oraz smaku i zapachu badanych wędlin. Wykonano test analizy profilu tekstury (TPA), który dostarcza obiektywnych informacji o parametrach produktu niezależnie od stanu psychofizycznego bądź preferencji oceniających. Zawartość białka w badanych kiełbasach wynosiła od 15,5% do 17,0%, natomiast zawartość tłuszczu wahała się w szerszym przedziale między 19,1% a 25,7%.
Materiał do badań stanowiły wędzonki wieprzowe (szynki, polędwice, boczek), wędzonki drobiowe (filety, tuszki), kiełbasy i smalec zakupione w handlu detalicznym w woj. podkarpackim w latach 2008- 2009. Oznaczono benzo[a]piren metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej z detekcją fluoroscencyjną. Najwyższą koncentrację BaP zaobserwowano w boczku wędzonym - średnio 3,800 μg/kg, przy wykazaniu wartości maksymalnej 4,800 μg/kg BaP. Równie wysoką zawartość maksymalną BaP oznaczono w szynkach – 4,860 μg/kg. W polędwicach wieprzowych wędzonych stwierdzono średnio 1,780 μg/kg BaP, a w kiełbasach 1,305 μg/kg. Zawartość benzo[a]pirenu w żadnej z prób badanych wędzonek i kiełbas nie przekroczyła dopuszczalnego poziomu pozostałości.
Celem pracy było zbadanie, jak zmieniają się podczas przechowywania chłodniczego wybrane cechy jakościowe mięsa cielęcego w czasie po 24, 48, 72 i 96 godzinach od uboju zwierzęcia. Badania przeprowadzono na mięsie pochodzącym z udźca cieląt (buhajków) następujących ras bydła: polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej (30 sztuk), polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czerwono-białej (30 sztuk), simentalskiej (30 sztuk) i limousine (30 sztuk). Do badań wycinano próbkę z mięśnia czworogłowego uda (m. quadriceps femoris) i przechowywano w warunkach chłodniczych (temperatura 3 ± 1°C). Następnie po 24, 48, 72, 96 godzinach chłodniczego przechowywania w laboratorium Katedry Przetwórstwa i Towaroznawstwa Rolniczego UR w Rzeszowie przeprowadzono ocenę barwy, marmurkowatości, pH, wycieku wymuszonego i wycieku termicznego mięsa oraz dokonano oznaczenia jego składu chemicznego (zawartość: wody, białka i tłuszczu). W ciągu czterech kolejnych dni przechowywania chłodniczego najniższą średnią wartość pH stwierdzono po 72 godzinach od uboju. Pomiędzy poszczególnymi okresami badawczymi nie stwierdzono jednak statystycznie istotnych różnic w średnich wartościach tej cechy. Należy więc przypuszczać, że największe tempo wzrostu kwasowości mięsa cielęcego miało miejsce do 24 godzin od uboju. Analizując okres dojrzewania poubojowego cielęciny, należy stwierdzić, że największą średnią wartość wycieku termicznego mięsa cielęcego zaobserwowano po 48 godzinach od uboju, a najmniejszą wartość tej cechy oznaczono po 24 godzinach chłodniczego przechowywania tego surowca (różnice statystycznie istotne).
Intensywne propagowanie zasad zdrowego żywienia i wzrastająca przez ostatnie lata świadomość konsumentówspowodowały zwiększenie spożycia mięsa i przetworów drobiowych oraz zmniejszenie udziału w diecie mięsa zwierząt rzeźnych. Celem niniejszych badań było porównanie właściwości fizykochemicznych mięśni piersiowych (musculus pectoralis) kurcząt brojlerów oraz indyków. Ocena jakości mięsa obejmowała pomiar pH, podstawowy skład chemiczny, określenie zdolności utrzymywania wody własnej (wyrażonej w %) oraz wielkościwycieku termicznego. Dokonano również pomiaru następujących parametrów tekstury (TPA): twardość, adhezyjność, odbojność, sprężystość, żujność ispoistość. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że pH mięśni piersiowych indyków było istotnie (p≤0,05) niższe w porównaniu zmięśniamipiersiowymikurcząt. Zaobserwowano, że mięśnie piersiowe kurcząt pod względem podstawowego składu chemicznego nie różniły się istotnie w porównaniu zmięśniamipiersiowymiindyków. Wykazano ponadto statystycznie istotne różnice dotyczące wartości parametrówtakich jak: wyciek wymuszony, odbojność, sprężystość,żujność i spoistość.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.