Artykuł porównuje produkcję żywności pochodzenia roślinnego w Polsce oraz Unii Europejskiej. Przedstawia strukturę oraz poziom produkcji trzech głównych działów gospodarki żywnościowej, tj. sektora zbożowego, olejarskiego oraz cukrowniczego.
Polska stała się liczącym eksporterem rzepaku, rozwija eksport oleju rzepakowego, zwiększa też wywóz śruty rzepakowej i margaryny. Wartość eksportu produktów oleistych w latach 2004-2012 wzrosła sześciokrotnie, a importu - czterokrotnie. Pomimo rozwoju eksportu, Polska -podobnie jak cała UE - pozostaje trwałym importerem netto produktów oleistych, a ujemne saldo wymiany handlowej pogłębia się. Wynika to z ograniczonych możliwości rozwoju produkcji roślin oleistych, przy dynamicznie rosnącym krajowym popycie na biopaliwa i pasze wysokobiałkowe. Polski rzepak i produkty jego przerobu charakteryzują się nadal wysoką, ale jednak malejącą konkurencyjnością na rynku UE, która pozostaje głównym rynkiem zbytu dla tych produktów.
Artykuł prezentuje rolę Polski i Niemiec w produkcji żywności pochodzenia roślinnego (sektory: zbożowy, olejarski i cukrowniczy) w Unii Europejskiej. Przedstawia strukturę podmiotową sektorów w obu państwach, jak również stan konkurencyjności cenowej Polski na tle Niemiec.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.