Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 43

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Cukrzyca należy obecnie do głównych i często występujących w populacji chorób. Zachorowaniom na cukrzycę sprzyja, obok przyczyn genetycznych, tempo współczesnego życia, stresy, a przede wszystkim sposób odżywiania się. Uświadomienie społeczeństwu czynników ryzyka cukrzycy, sposobów zapobiegania i leczenia jest bardzo istotne w jej profilaktyce. Dostępność różnorodnych, dozwolonych do stosowania w Polsce substancji słodzących zastępujących cukier pozwala na kreowanie produktów spożywczych bez jego udziału, co jest szczególnie ważne dla diabetyków. Podjęto próbę oceny dostępności produktów bezcukrowych na rynku, a także określenia stopnia ich akceptacji i częstotliwości spożycia przez diabetyków. Wyniki badań wskazują na niskie spożycie produktów przeznaczonych dla diabetyków. Produktami najczęściej spożywanymi przez kobiety były słodycze, zaś przez mężczyzn napoje i soki. Asortyment wyrobów bezcukrowych na polskim rynku jest dosyć szeroki, jednakże czynnikiem ograniczającym ich zakup była zbyt wysoka cena.
Zaproponowano metodę otrzymywania nawozu typu adduktu siarczanu wapnia i mocznika, według której nawóz tego typu można uzyskać poprzez mieszanie, a następnie granulację ślimakową. Rozwiązanie to przetestowano w trakcie prób półtechnicznych przeprowadzonych w Instytucie Nawozów Sztucznych w Puławach. W trakcie prób potwierdzono możliwość uzyskania nawozu typu adduktu o wysokiej jakości według zakładanej koncepcji. Otrzymane partie nawozu charakteryzowały się: wysokim stopniem przereagowania mocznika; wysoką, stabilną w czasie wytrzymałością mechaniczną granul oraz niską higroskopijnością. Ponadto stwierdzono, że przy odpowiednim doborze parametrów procesowych oraz urządzenia spełniającego rolę mieszalnika-granulatora można będzie wytwarzać granulowane nawozy typu adduktu, z pominięciem etapu granulacji ślimakowej.
W pracy zastosowano metodę ankietową określając preferencje i częstotliwość spożycia mleka i przetworów mlecznych wśród młodzieży w wieku 16-19 lat, uczęszczającej do szkół ponadpodstawowych w Koninie. Do oszacowania preferencji 11 rodzajów produktów mlecznych zastosowano 5 stopniową skalę hedoniczną, zaś do określenia częstotliwości ich spożycia skalę 3 stopniową. Najbardziej preferowano jogurty, lody oraz sery żółte. Młodzież zdecydowanie nie lubiła serów pleśniowych oraz maślanki. W grupie chłopców występowała duża zgodność między preferencjami a częstotliwością spożycia badanych produktów, natomiast w przypadku dziewcząt była ona mniejsza.
Częściowa wymiana tłuszczu w wędlinach drobno rozdrobnionych błonnikiem grochu spowodowała pogorszenie cech sensorycznych kiełbas. Natomiast zastosowanie jako zamiennika tłuszczu błonnika łubinu, nawet w ilości 20%, nie obniżyło stopnia pożądalności konsumenckiej tych wędlin.
Celem pracy było porównanie preferencji i częstotliwości spożycia wybranych 29 rodzajów owoców wśród 235 dziewcząt oraz 129 kobiet w ciąży. Wykazano wysoki stopień preferencji większości owoców. Najbardziej łubianymi zarówno wśród dziewcząt, jak i kobiet w ciąży były truskawki, winogrona, mandarynki, brzoskwinie oraz jabłka, a najmniej awokado, granaty oraz mango. Natomiast do najczęściej spożywanych należały jabłka, cytryny, pomarańcze i banany, a najrzadziej również owoce najmniej łubiane. Wykazano słabą siłę związku pomiędzy szeregami preferencji i częstotliwości spożycia badanych owoców zarówno w grupie dziewcząt, jak i kobiet ciężarnych.
Badano wpływ zastąpienia tłuszczu preparatem błonnikowym pszennym na teksturą i cechy sensoryczne kiełbas drobno rozdrobnionych. Stwierdzono, że wymiana tłuszczu na preparat błonnika pszennego Vitacel WF 400 w wędlinach drobno rozdrobnionych w ilości do 7,5% nie obniżyła statystycznie istotnie jakości sensorycznej wędlin, w porównaniu z wędliną kontrolną, a nawet spowodowała wzmocnienie ich konsystencji. Obniżona została kaloryczność kiełbas.
W pracy dokonano analizy wpływu dzieci wiejskich na stopień lubienia i częstość spożycia wybranych produktów węglowodanowych. Badania prowadzono metodą ankietową wśród 60 dzieci ze szkół podstawowych z rejonu Koła w oparciu o 3-punktową skalę hedoniczną i 3-punktową skalę częstości spożycia. Stwierdzono że wiek dzieci istotnie wpływał na preferencje słodyczy, deserów i przekąsek. Mimo statystycznie potwierdzonego braku wpływu wieku dzieci na rodzaj spożywanych produktów zbożowych zaobserwowano jednak wy raźne różnice w stopniu lubienia i częstości spożycia pieczywa ciemnego.
Badaniami ankietowymi objęto 787 uczniów szkół ponadpodstawowych z Kępna, Mrągowa i Sosnowca określając ich zachowania żywieniowe w zakresie konsumpcji mleka i jego przetworów. Wykazano niewystarczające spożycie mleka w codziennej diecie w przypadku większości ankietowanych. Prawie 14% młodzieży wcale nie pijało mleka. Uczniowie najczęściej spożywali jogurty oraz, z wyjątkiem mieszkańców Mrągowa, sery smakowe i żółte. Ankietowani z Mrągowa poza jogurtami, najczęściej konsumowali maślankę i twarogi, a więc przetwory tańsze, a jednocześnie produkowane w tym regionie. Średnia częstotliwość spożycia większości badanych przetworów mlecznych wśród uczniów z Mrągowa była niższa w porównaniu z pozostałymi.
Wobec zagrożenia niedoborami siarki w glebach mówi się o konieczności nawożenia tym składnikiem roślin uprawnych, zwłaszcza rzepaku ozimego. W badaniach testowano przydatność nawozową nowych nawozów azotowo-siarkowych w formie adduktów mocznika z siarczanem wapnia. Przeprowadzono po 3 ścisłe doświadczenia polowe z rzepakiem ozimym i jęczmieniem jarym. Dwa addukty o różnej zawartości azotu, siarki i wapnia porównywano z działaniem mocznika. Zarówno rzepak, jak i jęczmień nie reagowały zwyżką plonów na zawartą w adduktach siarkę, ponieważ koncentracja tego składnika w roślinach była wystarczająca. Nie stwierdzono różnic w zawartości azotu w roślinach między obiektami nawożonymi mocznikiem i adduktami, co świadczy o braku wpływu zawartej w adduktach siarki na wzrost pobrania azotu przez rośliny. Nawożenie roślin mocznikiem, zwłaszcza w wyższej dawce, obniżało zawartość siarki w liściach, co wiąże się z efektem rozcieńczenia. Zastosowanie adduktów powodowało wzrost koncentracji S do poziomu, jaki obserwowano na kontroli, bądź powyżej tej zawartości. Rośliny nawożone adduktami gromadziły w nasionach lub ziarnie więcej azotu i siarki, niż nawożone mocznikiem.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.