Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wartosc poubojowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena wyników tuczu i wartości poubojowej tusz świń rasy wielkiej białej polskiej i mieszańców towarowych utrzymywanych w jednym z gospodarstw tradycyjnych w woj. kujawsko-pomorskim. Badaniami objęto trzy grupy tuczników: grupę I stanowiły tuczniki rasy wielkiej białej polskiej (wbp), grupę II – mieszańce F1 (wbp x pbz) x PIC, natomiast grupę III – mieszańce pbz x F1 (duroc x pietrain), po 20 zwierząt w każdej grupie. Ocenie poddano cechy tuczne: długość trwania tuczu, przyrosty dobowe, zużycie paszy w trakcie tuczu oraz cechy rzeźne: masę tuszy ciepłej (wbc), wydajność rzeźną, mięsność tuszy, grubość słoniny oraz wysokość mięśnia polędwicy. Przeprowadzono uproszczoną analizę ekonomiczną prowadzonego tuczu, w której uwzględniono koszty zakupu prosięcia, koszty żywienia tucznika przez cały okres tuczu i pozostałe koszty. Poniesione koszty skonfrontowano z wartością sprzedaży tuczników określaną jako przychód. Wykazano, że świnie mieszańce z grupy II cechowały się wyższym tempem wzrostu i wcześniej uzyskały ubojową masę ciała niż świnie z grupy I i III (p≤0,01). Wartość rzeźna tuczników we wszystkich grupach była bardzo dobra, gdyż większość ocenianych tusz została zaliczona do najcenniejszych klas S, E i U. W ocenie efektywności ekonomicznej produkcji wykazano zbliżoną wartość uzyskaną ze sprzedaży tuczników z grupy I i II, jednak najniższe koszty produkcji tuczników odnotowano w grupie III, gdzie prosięta do tuczu pozyskiwano z własnego chowu.
Соответствующие исследования проводились в сельскохозяйственной опытной станции Пучнев на материале 45 баранчиков. Тридцать ягнят происходило от товарного скрещивания овец корридель с баранами финской и фризской породы (обе опытные группы насчитывали по 15 голов), сравниваемых с отечественными корриделями. Животных откармливали до веса тела 40 кг, а затем их убивали и оценивали тканевый состав тушек путем диссекции окорока, а также определяли питательные достои - ства мяса. Самое высокое содержание мяса установлено в окороках баранчиков как типа корридель так и их помесей с фризскими овцематками. Самое малое ожирение мяса было у помесей корриделя с финской молочной овцой. Не наблюдались существенные различия в физических признаках мяса (pH, окраска, водопоглотимость). Содержание сухого вещества и общего дира было самым высоким в мясе помесей корриделя с финской овцой. Относительно общего белка не обнаружено статистически существенных различий.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.