Wyniki wyszukiwania - AGRO

1

Sesja Komitetu Komisji Kodeksu Zywnosciowego FAO-WHO po raz pierwszy w historii w Polsce

100%

Chacinska M.

Źródło. Wody Mineralne i Napoje

|

2008

|

nr 4

32-33

2

Jak produkowac bezpieczna zywnosc

86%

Humiecki C. M.

Wiadomości Informacje Opinie. Panorama Wsi i Rolnictwa

|

2002

|

nr 11

30

3

Grozny PAH

86%

Dzwolak W.

Przegląd Gastronomiczny

|

2010

|

tom 64

|

nr 03

3

4

Etyka handlowa. Codex Alimentarius - sesja w Paryzu

86%

Sobieraj M.

Bezpieczeństwo i Higiena Żywności

|

2005

|

nr 05

30

5

Immunoenzymatyczna metoda [ELISA] oznaczania gliadyny [glutenu] w produktach żywnościowych

86%

Daniewski W., Wojtasik A., Kunachowicz H.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2009

|

tom 36

|

nr 4

640-647

Gluten to jeden z najpowszechniej występujących alergenów roślinnych, powodujący u osób wrażliwych wystąpienie celiakii (glutenozależnej choroby trzewnej). Osoby cierpiące na tę chorobę muszą dla zachowania zdrowia pozostawać przez całe życie na diecie bezglutenowej. Z tego względu istotne znaczenie ma badanie zawartości glutenu (gliadyny) w żywności, zarówno specjalnego przeznaczenia żywieniowego, jak i w wybranych produktach ogólnego spożycia. Z uwagi na wagę zagadnienia, w Zakładzie Wartości Odżywczych Żywności Instytutu Żywności i Żywienia wdrożono zatwierdzoną przez Kodeks Żywnościowy, immunoenzymatyczną metodę (ELISA Mendez R5) oznaczania gliadyny w żywności przy użyciu gotowych zestawów testowych.

6

Prawo UE. Zywnosc bezpieczna

86%

Obiedzinski M., Nitecka E.

Przegląd Piekarski i Cukierniczy

|

2001

|

tom 49

|

nr 10

6-7

7

Codex Alimentarius

86%

Rybicki R.

Wiadomości Rolnicze. Podlaski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Szepietowie

|

2009

|

nr 10

16

8

Regulacje prawne dotyczące bezpieczeństwa żywnościowego w Unii Europejskiej

86%

Wysokinska-Senkus A.

Folia Universitatis Agriculturae Stetinensis. Oeconomica

|

2008

|

tom 50

9

Polska skrzynka kontaktowa

86%

Wodka M., Sobieraj M.

Bezpieczeństwo i Higiena Żywności

|

2005

|

nr 04

28

10

Kodeks Zywnosciowy. Cz.II. Wspolny program FAO i WHO ds.norm zywnosciowych

86%

Skrzynska A.

Bezpieczeństwo i Higiena Żywności

|

2004

|

nr 2

22

11

Slowniczek wybranych terminow zbozowo-mlynarskich [cz.7.] Wybrane zasady i definicje z Kodeksu Zywnosciowego oraz nazwy funkcjonujace w UE

86%

RoJ

Przegląd Zbożowo-Młynarski

|

2000

|

tom 44

|

nr 03

29-30

12

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Wytyczne Kodeksu Żywnościowego w zakresie funkcjonowania analizy ryzyka w bezpieczeństwie żywności do wdrożenia przez odpowiednie organy władzy państwowej

86%

Kwiatek K., Kowalczyk E.

Życie Weterynaryjne

|

2010

|

tom 85

|

nr 03

13

Uznanie w Europie. Monika Rzepecka, Glowny Inspektor Jakosci Handlowej Artykulow Rolno-Spozywczych

86%

Lesniewski B.

Bezpieczeństwo i Higiena Żywności

|

2007

|

nr 07

13

14

Mleczny kodeks

86%

Jurek A.

Bezpieczeństwo i Higiena Żywności

|

2005

|

nr 01

35

15

Pojecie czasu i trwalosci w normach i przepisach prawa zywnosciowego

72%

Tyszkiewicz S.

Magazyn Przemysłu Spożywczego

|

2000

|

nr 6

34-35

16

Funkcjonowanie i zadania Kodeksu Żywnościowego FAO/WHO w systemie zapewnienia bezpieczeństwa i jakości żywnosci

72%

Kwiatek K., Chacinska M.

Biuletyn Polskiego Stowarzyszenia Pracowników Dezynfekcji, Dezynsekcji i Deratyzacji

|

2012

|

nr 1

17

W poszukiwaniu jednoznacznej definicji miesa cielecego oraz wyroznikow przydatnych w ocenie jego jakosci

72%

Tyszkiewicz S.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2006

|

tom 13

|

nr 2

5-16

Przedstawiono zagadnienia związane z potrzebą ustalenia zasad klasyfikacji mięsa bydlęcego, występującego w obrocie handlowym. Problem dotyczy jednoznacznego rozróżniania droższego mięsa cielęcego od tańszego mięsa wołowego. Stosowane w mowie potocznej i zapisane w dokumentach definicje mięsa cielęcego i wołowego znacznie się różnią, szczególnie ze względu na dobór kryteriów, jak i brak powszechnej zgody na jednoznaczny model opisujący preferencje konsumentów. Próbując dokonać oceny przydatności różnych, możliwych do zaakceptowania, kryteriów rozróżniania mięsa cielęcego od wołowego, wskazuje się na ocenę stanu dojrzałości układu kostnego, jako najlepszy wskaźnik. W celu rozróżnienia między cielętami a młodymi osobnikami bydła, których mięso będzie traktowane jako mięso wołowe, większą przydatność praktyczną ma graniczna, łatwo mierzalna masa przedubojowa arbitralnie ustalona w przepisach Unii Europejskiej na 300 kg (masa tuszy 185 kg) niż niedający się sprawdzić, wynikający jedynie z dokumentacji wiek zwierząt. Dla konsumentów najprawdopodobniej najważniejszymi kryteriami oceny będą cechy charakterystyczne: konsystencja i smakowitość kulinarnie przetworzonego mięsa, a przy zakupie detalicznym wygląd elementów handlowych i barwa surowego mięsa.

18

Sesja warszawska. Codex Alimentarius w Polsce

72%

Chacinska M.

Bezpieczeństwo i Higiena Żywności

|

2008

|

nr 08

40-41

19

Wydzial Integracji Europejskiej i Wspolpracy z Zagranica Centralnego Inspektoratu Standaryzacji w Warszawie

72%

Rzepecka M., Wodka M.

Gazeta Cukrownicza

|

2001

|

tom 109

|

nr 10

180-182

20

Higiena srodkow spozywczych

72%

Rosiak E.

Poradnik Restauratora

|

2007

|

nr 05

40-41

Ograniczanie wyników