Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fermentacja etanolowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przeprowadzono badania nad wpływem inkubacji komórek drożdżowych w oleju sojowym na przebieg procesu fermentacji etanolowej. Komórki te były wykorzystywane do prowadzenia fermentacji etanolowej w systemie immobilizowanym w alginianie wapniowym. Stwierdzono, że dodatek oleju zwiększa końcowe stężenie etanolu w odfermentowanej brzeczce o ok. 0,2-0,6% (w/w) i poprawia wydajność fermentacji o ok. 1-3%.
Przeprowadzono badania nad fermentacją etanolową stosując komórki drożdżowe im- mobilizowane w alginianie z dodatkiem oleju sojowego i bez dodatku oleju. Stwierdzono, że dodatek oleju chroni komórki przed wysokim stężeniem etanolu i pozwala uzyskać lepszą wydajność fermentacji oraz wyższe końcowe stężenie etanolu w brzeczce odfermentowanej.
Przeprowadzono badania, których celem było określenie wpływu zastosowania półciągłego systemu hydrolizy i fermentacji polisacharydów zawartych w słomie rzepakowej na wydajność produkcji etanolu w systemie SSF. Słomę rzepakową po alkalicznej obróbce wstępnej poddano detoksykacji poprzez dwukrotne przepłukanie wodą. Po 24 i 48 h jednoczesnej hydrolizy i fermentacji do prób dodawano substrat poddany obróbce wstępnej i suszeniu, każdorazowo w ilości 25% początkowej zawartości substratu w zawiesinie. Porównawczo przeprowadzono symultaniczną hydrolizę i fermentację bez dodatkowego zasilania substratem (kontrolną). Efekty procesu fermentacji wyrażono ilością wytworzonego etanolu w medium pofermentacyjnym. W kontrolnym doświadczeniu hydrolizy i fermentacji uzyskano 1,60% (v/v) etanolu w medium. Natomiast w półciągłym systemie ilość uzyskanego alkoholu wynosiła 1,81% (v/v), co oznacza zwiększenie stężenia etanolu o 13%. Biorąc pod uwagę stężenie surowca w medium reakcyjnym, można stwierdzić, że zastosowana modyfikacja procesu symultanicznej hydrolizy i fermentacji nie wpłynęła na poprawę wydajności procesu biokonwersji.
W pracy oceniano możliwości zagospodarowania słomy pszennej oraz łętów ziemniaczanych do produkcji etanolu. Najlepsze efekty uzyskiwano po zastosowaniu skojarzonego oddziaływania preparatów ACCELLERASE®1500 i ACCELLERASE®XC lub ACCELLERASE®1500 i ACCELLERASE®BG. Lepszym surowcem spośród badanych okazały się łęty ziemniaczane. Wydajności etanolu uzyskiwane po fermentacji osadów po prehydrolizie łętów ziemniaczanych oscylowały w granicach od 63,33 do 73,87 dm3 z 1 tony s.m. surowca.
Korzyści wynikające z zastosowania komórek immobilizowanych wpływają na znaczny wzrost zainteresowania aplikacją takich systemów w procesach biotechnologicznych. Najczęściej takie systemy są wykorzystywane przy produkcji etanolu, gdzie komórki utrzymywane są przez adsorbcję, samoagregację lub usidlenie wewnątrz nośnika. Poza tym komórki immobilizowane znalazły zastosowanie w piwowarstwie, winiarstwie, w przemyśle owocowo-warzywnym, do produkcji octu, w fermentacji propionowej i w przemyśle mleczarskim (kultury starterowe i produkcja fermentowanych napojów mlecznych). Jednak wprowadzenie tych technologii na skalę przemysłową musi być poprzedzone wieloma badaniami.
Zastosowanie wycierki do produkcji bioetanolu mogłoby przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności przemysłu ziemniaczanego. Niestety jak dotąd nie opracowano efektywnej technologii przeróbki wycierki ziemniaczanej na etanol. Celem niniejszej pracy było określenie efektywności obróbki hydrotermicznej wycierki ziemniaczanej w wytwarzaniu półproduktu do fermentacji etanolowej. Obróbkę hydrotermiczną wycierki prowadzono w trzech różnych temperaturach: 100°C, 117°C oraz 121°C w czasie 1 godziny. Oznaczono wydajność procesu ekstrakcji, zbadano zmiany struktury mikroskopowej wycierki wywołane przeprowadzoną obróbką, określono rozkład mas cząsteczkowych wytworzonego ekstraktu metodą GPC jak również skład tworzących go monomerów, metodą HPLC. Stwierdzono, że obróbka hydrotermiczna powoduje częściową solubilizację i hydrolizę wycierki ziemniaczanej a efektywność tego procesu jest uzależniona jego intensywności, przy czym w temperaturze do 100°C wydajność procesu jest dość niska i nie przekracza 4%, natomiast zastosowanie warunków obróbki hydrotermicznej odpowiadających standardom laboratorium mikrobiologicznego pozwala na zwiększenie wydajności ekstrakcji do 25%. Wyekstrahowany w wyniku obróbki hydrotermicznej materiał składa się z wysokocząsteczkowej frakcji skleikowanej skrobi ziemniaczanej oraz niskocząsteczkowej frakcji będącej złożoną mieszaninę częściowo zhydrolizowanych poliglukanów, hemiceluloz oraz pektyn. Ilość wyekstrahowanej frakcji niskocząsteczkowej wzrasta ze wzrostem intensywności obróbki hydrotermicznej.
Celem pracy była ocena przebiegu i efektów końcowych fermentacji etanolowej zacieru ziemniaczanego przygotowanego z pominięciem etapu scukrzania przez drożdże amylolityczne. Czas fermentacji zacierów ziemniaczanych z udziałem badanych drożdży wynosił od 96 do 120 godz. Najlepszą dynamikę i wydajność etanolu obserwowano podczas fermentacji zacierów ziemniaczanych z udziałem drożdży Saccharomyces diastaticus, S2 i R1. Po zakończonej fermentacji najlepszy stan fizjologiczny wykazywał szczep hybrydowy S2, charakteryzujący się najniższym udziałem komórek nieaktywnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.