Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Lipid hydroperoxides are relatively stable intermediates during oxidation of fats and lipids. Lipid hydroperoxide formation during phosphatidylcholine thermal autoxidation was measured with the luminol-enhanced chemiluminescent (LCL) method. The method optimized for best noise/ signal ratio provided a reliable and sensitive data up to 50 pmol/L of detected hydroperoxide. The observed chemiluminescence was calibrated with (9Z,11E,13S)-hydroperoxyoctadeca-9,11-dienoic acid (13-HPODE) as an external standard. To validate this method the spectrophotometric assay at 234 nm was compared with LCL results and high correlation was found. The presence of antioxidants inhibited chemiluminescence in a dose‑dependent manner. Quercetin at low concentration, up to 2 μmol/L, whereas α-T above 20 μmol/L exhibited prooxidative properties. Possible mechanisms were discussed. The described LCL method is sensitive, fast and simple, is not specific to the lipids but may be used to determine the presence of the other types of peroxides.
Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu temperatury i wilgotności nasion rzepaku na szybkość degradacji zawartych w nich natywnych tokoferoli. Materiałem do badań były nasiona rzepaku odmiany Californium. Próby nasion o wilgotności 10,2; 12,4 oraz 15,4% Przechowywano w temperaturze 25 i 30oC w komorze termostatycznej wyposażonej w aparaty higrostatyczne umożliwiające utrzymanie wilgotności nasion na stałym poziomie. Nasiona rzepaku przechowywano w stałych warunkach temperaturowych i wilgotnościowych do momentu, gdy ich zdolność kiełkowania spadła poniżej 75%. Zmiany zawartości tokoferoli w przechowywanych nasionach badano okresowo, co 6 dni. Przeprowadzone badania wykazały znaczący wpływ temperatury i wilgotności nasion na tempo degradacji natywnych tokochromanoli.
6
81%
W pracy określono wpływ procesów fermentacji i ekstruzji na zawartość tokoferoli i aktywność anty-oksydacyjną nasion łubinu. Do analizy jakościowej i ilościowej homologów tokoferoli wykorzystano technikę HPLC, natomiast aktywność antyoksydacyjną określono na podstawie ilości wygaszonych rodników DPPH•. W badanych preparatach łubinowych wykazano obecność alfa-, gamma-, delta-tokoferolu. Najwyższą zawartością tokoferoli oraz aktywnością antyoksydacyjną charakteryzowały się odmiany łubinu białego. Pod wpływem dokonanych modyfikacji zawartość tokoferoli a także aktywność antyoksydacyjna zmniejszyła się. Największą redukcję tokoferoli uzyskano pod wpływem ekstruzji preparatów fermentowanych.
Celem pracy była ocena masła, sprzedawanego na polskim rynku, pod względem ewentualnego fałszowania jego składu poprzez zastępowanie tłuszczu mlecznego olejami roślinnymi. Stosując chromatografię cieczową, w próbkach masła oznaczono jakościowo oraz ilościowo tokoferole (–T) i tokotrienole-(-T3), charakterystyczne dla tłuszczów roślinnych. W przebadanych, losowo zakupionych w handlu detalicznym, kostkach masła Ekstra, Śmietankowego i Osełkowego stwierdzono, że 33% przebadanych próbek było produkowanych z dodatkiem tłuszczu roślinnego, o czym świadczy obecność tokoferoli, a w szczególności tokotrienoli, które występują jedynie w tłuszczu palmowym lub kokosowym. Udział procentowy tych homologów w sumarycznej zawartości -T i T-3 kształtował się na poziomie od 40 do 82%. Taka ilość oznaczonych tokochromanoli świadczy o różnym dodatku tłuszczu roślinnego do tłuszczu mlecznego i wskazuje na obecność na polskim rynku nierzetelnych producentów, którzy deklarują tylko zawartość tłuszczu mlecznego (82 lub 73,5%) na opakowaniach masła.
Celem podjętych badań było porównanie zmian stabilności oksydacyjnej olejów roślinnych - sojowego i słonecznikowego, uzyskanych metodami tłoczenia na zimno oraz rafinacji - w czasie ich przechowywania oraz określenie efektywności wiązania wolnych rodników przez układy natywnych przeciwutleniaczy, zawartych w testowanych olejach. Próby termostatowano w temp. 60°C bez dostępu światła. W celu określenia zachodzących zmian oznaczono: liczbę nadtlenkową, ilość wiązanych rodników DPPH oraz zawartość tokoferoli w trakcie przechowywania olejów. Na podstawie uzyskanych rezultatów stwierdzono, że najszybciej w temp 60°C procesy utleniania zachodziły w oleju słonecznikowym tłoczonym na zimno, znacznie wolniej w obu olejach rafinowanych, natomiast najwolniej w oleju sojowym tłoczonym na zimno. Najwyższą efektywność wiązania wolnych rodników DPPH przez układ obecnych przeciwutleniaczy stwierdzono w rafinowanym oleju sojowym, a pozostałe oleje wykazały niższą aktywność, ale o zbliżonych do siebie wartościach. W trakcie przechowywania olejów następowało zmniejszenie zawartości tokoferoli, przy czym było ono zróżnicowane w przypadku poszczególnych homologów oraz zależało od rodzaju badanego oleju.
W pracy scharakteryzowano zawartość tokochromanoli (tokoferoli -T i tokotrienoli -T3) w serach dojrzewających (30 prób) oraz w produktach seropodobnych (6 prób) z dodatkiem olejów roślinnych. Analizie poddano sery, które zakupiono w supermarketach na terenie Poznania oraz uzyskano bezpośrednio od producentów. W pracy zastosowano efektywną ekstrakcję tłuszczu metodą Rose-Gottlieba. Następnie oznaczano jakościowo i ilościowo tokochromanole za pomocą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC). Analiza tokochromanoli w przebadanych serach wykazała zafałszowania tylko w 4 próbach, w których oznaczono wszystkie formy tokoferoli α-, β-, γ- i δ-T oraz α-, β-, γ- i δ-T3. Sery oryginalne charakteryzowała tylko obecność homologu α-T.
Celem pracy było określenie wpływu ekstruzji na jakościowe i ilościowe zmiany związków fenolowych preparatow łubinowych. Materiał doświadczalny stanowiły nasiona niskoalkaloidowych odmian trzech gatunków łubinu: Lupinus luteus (odm. Juno), Lupinus albus (odm. Boros) i Lupinus angustifolius (odm. Baron). W ekstrudowanych próbkach oznaczano zawartość: tanin, fenoli ogółem i wolnych kwasów fenolowych. Charakter zmian w zawartości i składzie badanych polifenoli pod wpływem ekstruzji zależał od cech gatunkowych łubinu. We wszystkich badanych odmianach stwierdzono zmniejszenie zawartości tanin, w preparacie z łubinu wąskolistnego odmiany Baron aż o 61%. Dla łubinu żółtego i wąskolistnego odnotowano wzrost zawartości fenoli ogółem, natomiast w przypadku łubinu białego obniżenie. We wszystkich badanych próbkach najwięcej stwierdzono kwasu ferulowego. W ekstrudowanych próbkach stwierdzono wyższą zawartość kwasu p-hydroksybenzoesowego (odmiany Juno i Boros), kwasu ferulowego (odmiany Boros i Baron) i protokatechowego (odmiana Baron).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.