Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 37

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The capability of yeasts for binding magnesium in the amounts exceeding its physiological demand affords an opportunity for exploiting those organisms as a natural source of a deficient bio-compound in a diet of contemporary humans. The mechanism of cation binding with yeast cells demonstrating first the character of chemisorption followed by intracellular bioaccummulation, may lead to the formation of organic linkages called "bioplexes". Magnesium ions bound with proteins in the form of the so-called "bioplexes" are very well assimilated by human and animal organisms, thus they may be an alternative to pharmacological supplementation at increasingly observed magnesium deficiency. After appropriate treatment, reducing the content of nucleic acids, cellular biomass of yeasts may not only be a valuable source of protein and vitamins but also of magnesium, especially when used in the form of protein-mineral preparations.
The folic acid intake is definitely lower than the recommended dietary allowance. This study shows the possibility of enhancing the synthesis of folates by the baker’s yeast. p-Aminobenzoic acid (PABA) addition to the examined culture media at doses of 5–25 μg/cm3 increases the content of folates, which in turn depends on the strain and PABA dose. The culturing of yeast with PABA might form the basis for the production of bakery products that are rich in folates and, consequently, might constitute an additional folate source in the everyday diet.
The shikimic acid pathway occurs in various groups of microorganisms, plants and parasites, while it does not occur in animal organisms. An interesting protein synthesized by the yeast is the product of ARO1 gene known as AROM protein. The occurrence of AROM protein in cells of the yeast is the most important difference as compared to the functioning of the shikimate pathway in other organisms. The shikimate pathway constitutes a good source for designing antimicrobial agents. The key industrial significance of shikimic acid pathway metabolites consists in shikimic acid application as a starter material for the synthesis of a neuraminidase inhibitor (GS4104) and agents used in the antitumor therapy. The knowledge on that pathway should be continuously extended in the aspect of potential acquisition of its metabolites.
Badano zdolność wiązania magnezu przez przemysłowy szczep drożdży piekarskich podczas hodowli stacjonarnej na podłożu YPD, wzbogaconym w jony magnezu w ilości 0,25, 0,5 i 1,25 Mg2+/dm3. Jony magnezu pochodziły z dwóch soli: MgS04 x 7H20 lub MgCl2 x 6H20. Sole magnezu dodawano do podłoży doświadczalnych na początku hodowli lub pod koniec logarytmicznej fazy wzrostu drożdży. Równolegle prowadzono hodowlę na podłożu kontrolnym (YPD bez dodatku jonów Mg2+). Zawartość magnezu oznaczano metodą ASA w biomasie nie płukanej oraz w biomasie dwukrotnie płukanej wodą dejonizowaną. We wszystkich wariantach hodowli prowadzonych na podłożach doświadczalnych uzyskano istotnie wyższą zawartość magnezu w biomasie komórkowej niż w drożdżach hodowanych na podłożu kontrolnym. Zaobserwowano, że rosnące stężenia jonów magnezu w podłożach doświadczalnych (niezależnie od źródła), powodowały zwiększanie zawartości tego pierwiastka w nie płukanej biomasie komórkowej, chociaż stwierdzane różnice nie zawsze należały do statystycznie istotnych. Dodatek magnezu do podłoży pod koniec logarytmicznej fazy wzrostu nie spowodował podwyższenia zawartości magnezu w biomasie badanej po 24 i 48 h hodowli w stosunku do podłoży wzbogaconych w magnez na początku hodowli. Większa część magnezu była luźno związana z komórkami drożdży, co stwierdzono porównując zawartości magnezu w biomasie płukanej z zawartością tego pierwiastka w biomasie nie płukanej. Zarówno rodzaj źródła magnezu, jak również jego stężenie w podłożu nie miało istotnego wpływu na przyrost biomasy komórkowej drożdży.
The electro-fusion of protoplasts of wine yeasts and killer phenotype yeasts was carried out. Five hybrid strains were obtained which had the capability to produce the killer toxin and features of parent wine strain. Karyogamy was found to occur in the cells of all the hybrids obtained.
Przeprowadzono elektrofuzję protoplastów pomiędzy przemysłowym szczepem winiarskim Saccharomyces cerevisiae S.o./2 i szczepem S. cerevisiae rho- ATCC 38637, stosowanym do odkwaszania moszczów gronowych po zakończeniu fermentacji alkoholowej. W celu wytypowania markerów pozwalających na izolację fuzantów określono zdolność obu szczepów drożdży do asymilacji różnych źródeł węgla oraz do wzrostu na podłożach o podwyższonym stężeniu sacharozy lub cykloheksimidu. Przed procesem elektrofuzji optymalizowano protoplastyzację, stosując różne enzymy lityczne, dobierając odpowiednio ich dawki oraz kombinacje. Jednocześnie ustalono właściwe parametry przebiegu elektrofuzji. Z grupy fuzantów wybrano dwie stabilne hybrydy (F1 i F2) i poddano charakterystyce w kierunku określenia zawartości DNA w komórce, zdolności przemiany kwasu jabłkowego do kwasu mlekowego oraz produkcji etanolu. Otrzymane wyniki wskazują, że obydwa szczepy mają zwiększoną zawartość DNA w komórkach. Fuzanty prowadziły fermentację jabłczanowo-mleczanową o wydajności porównywalnej ze szczepem S. cerevisiae rho- ATCC 38637 i fermentację alkoholową na poziomie porównywalnym ze szczepem S. cerevisiae S.o./2.
Badano wpływ pH środowiska hodowlanego na zdolność trwałego wiązania jonów magnezu przez komórki drożdży paszowych Candida utilis ATCC 9950. Jednocześnie określono wpływ kwasowości czynnej podłoża wzbogaconego w magnez na plon biomasy komórkowej. W tym celu pH podłoży YPD ustalono na poziomach 5,0; 6,0; 7,0 oraz suplementowano jonami Mg2+ w dawce 1,25 g/dnr’ na początku 48-godzinnej hodowli wgłębnej. Stwierdzono korzystny wpływ wyższego pH podłoża na zawartość magnezu w komórkach drożdży i plon biomasy. Najwięcej magnezu (4,26 mg/gss) zawierały drożdże po 48 godzinach hodowli na podłożu o pH 7,0, natomiast najwyższy plon biomasy w warunkach doświadczenia (15,51 gss/dm3) uzyskano również z tego podłoża, ale po 24 godzinach. Kwasowość czynna była tym czynnikiem środowiska, który decydował o zdolności drożdży do trwałego wiązania magnezu, poprzez regulowanie jego dostępności do zewnętrznych struktur ściany komórkowej
Celem pracy było otrzymanie haploidalnych kultur wywodzących się ze szczepów piwowarskich S. cerevisiae. Zbadano dwa szczepy piwowarskie: R-II i R-9. Tylko szczep R-9 sporulował na badanych podłożach. Przeżywalność spor wyniosła 14%. Otrzymano 20 populacji monosporowych, w tym 16 haploidalnych (posiadały typ płciowy). Jedna populacja (R-9/12) zarodnikowała, worki poddano rozkładowi. Przeżywalność spor wyniosła 30 %. Otrzymano 13 populacji monosporowych, w tym 10 o cechach haploidalnych.
Badano zdolność naturalnego wiązania jonów Mg2+ przez szczep drożdży paszowych Candida utilis (syn. Pichia jadinii) ATTC 9950. Hodowle drożdży prowadzono metodą wgłębną na podłożu YPD wzbogaconym w sole magnezu MgS04*7H20 lub MgCl2-6H20. Sole dodawano w takiej ilości, aby udział czystego pierwiastka w podłożu wynosił 0,25 g/dm3, 0,50 g/dm3 lub 1,25 g/dm3. Podłoże YPD wzbogacano w jony Mg2+ na początku hodowli lub pod koniec fazy logarytmicznego wzrostu drożdży. Dodatek magnezu w postaci MgCl2-6H20 sprzyjał wiązaniu tego pierwiastka z podłoża YPD przez drożdże paszowe, natomiast podany w postaci soli MgS04-7H20 pozwalał uzyskać wyższe plony biomasy komórkowej niż z podłoży YPD wzbogaconych w sól chlorkową. Najwięcej magnezu trwale związanego z biomasą komórkową (9,09 mg Mg2+/g s.s.) otrzymano po 48-godzinnej hodowli z dodatkiem soli chlorkowej w ilości l,25g Mg2+/dm3, wprowadzonej do podłoża pod koniec logarytmicznej fazy wzrostu.
Badano lokalizację magnezu w komórkach drożdży paszowych Candida utilis ATCC 9950 hodowanych na podłożach doświadczalnych wzbogaconych o ten jon w stężeniach 1,25 g Mg2+/dm3 lub 2,0 g Mg2+/dm3 w postaci soli chlorkowej. Wyznaczono, jaka część magnezu związanego z drożdżami podczas 48-godzinnej hodowli wgłębnej uległa wewnątrzkomórkowej bioakumulacji, a jaka pozostawała w ścianie komórkowej. Jednocześnie badano wpływ zastosowanych dawek magnezu w podłożach hodowlanych na syntezę białek przez szczep C. utilis. Wzbogacenie podłoża hodowlanego w magnez spowodowało trzykrotny wzrost zawartości tego pierwiastka w biomasie komórkowej drożdży w porównaniu z biomasą z hodowli kontrolnej na standardowym podłożu YPD. W ścianie komórkowej drożdży z 24-godzinnej hodowli doświadczalnej znajdowało się 80% całkowitej puli jonów Mg2+ związanych z komórkami. Po dwóch dobach hodowli wgłębnej drożdży na podłożach doświadczalnych procentowy udział jonów Mg2+ w ścianie komórkowej stanowił około 60% całkowitej zawartości magnezu związanego z komórkami. Wzbogacenie magnezem podłoży YPD spowodowało 14-20-procentowy (w zależności od dawki jonów i czasu hodowli) wzrost zawartości białka ogólnego w biomasie komórkowej w porównaniu z hodowlą kontrolną (bez dodatku magnezu). Równoczesne zwiększenie zawartości białka i jonów Mg2+ w komórkach drożdży może sugerować powstawanie biopleksów magnezu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.