Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 42

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Jakość lecytyny handlowej zależy między innymi od parametrów suszenia szlamów pohydratacyjnych. Badania warunków otrzymywania lecytyny przeprowadzono na wyparce cienkowarstwowej w Zakładach Przemysłu Tłuszczowego w Gdyni. Obejmowały one pomiar temperatury szlamów podawanych na wyparkę, wilgotności szlamów, ich barwy, temperatury lecytyny na wyjściu z wyparki i podciśnienia w wyparce. Ogółem zbadano 14 serii prób pobieranych w różnych odstępach czasu. Na jedną serię składała się lecytyna otrzymana ze szlamów wysuszonych w warunkach laboratoryjnych (wzorcowa) oraz odpowiadająca jej jedna lub więcej lecytyn handlowych, otrzymywanych w warunkach przemysłowych z tej samej partii szlamów przy różnych parametrach suszenia. Ustalono, że lecytynę o dobrych cechach organoleptycznych: jasną o przyjemnym zapachu i smaku z głównymi wyróżnikami oleju rzepakowego można otrzymać stosując temperaturę suszenia nie wyższą od 110°C, przy wystarczającej wysokiej próżni rzędu 0,8-0,9 atm. Istotnym czynnikiem wpływającym na suszenie jest stopień zawilgocenia szlamów. Jeśli zawartość wody w nich przekracza 33-40%, suszenie przebiega łatwiej; gotowy produkt posiada orientacyjnie 1% wody i ma konsystencję mazistą. Mimo dość zmiennych parametrów suszenia otrzymano lecytyny, których charakterystyka analityczna kwalifikowała je z małymi wyjątkami do I gatunku.
Otrzymano dwie frakcje fosfolipidów rzepakowych: lecytynową i kefalinową, stosując metodę rozdziału za pomocą 95% etanolu. W celu dokładnego oczyszczenia stosowano chromatografię kolumnową. Z wymienionych frakcji przygotowano roztwory w rafinowanym oleju rzepakowym i przeprowadzono ich autooksydację w temperaturze 90°C przy przepływie tlenu 8-10 l/h. Ustalono długość okresu indukcyjnego dla oleju bez dodatku i z dodatki€m otrzymanych związków. Stwierdzono, że obydwie frakcje przedłużają znacznie trwałość oleju, przy czym frakcja lecytynowa fosfatydów rzepakowych w większym stopniu hamuje proces autooksydacji oleju niż frakcja kefalinowa.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.