Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Niedożywienie występujące w momencie przyjęcia do szpitala u ponad 50% chorych na raka układu pokarmowego zwiększa częstość powikłań i śmiertełność oraz wydłuża czas pobytu w szpitalu i koszty leczenia. Mimo to u większości chorych nie wykonuje się oceny stanu odżywienia, nie oblicza zapotrzebowania i nie podejmuje interwencji żywieniowej w okresie okołooperacyjnym. Brak zainteresowania żywieniem się chorych i brak wiedzy na temat zapotrzebowania na składniki odżywcze sprawia, że w ciągu zaledwie 14 dni pobytu w szpitalu stan odżywienia większości chorych ulega pogorszeniu, co wpływa negatywnie na wyniki leczenia onkologicznego. Zgodnie z wytycznymi ESPEN wczesne rozpoznanie i leczenie niedożywienia powinno wchodzić w skład kompleksowej opieki nad chorym z chorobą nowotworową.
Mimo rosnącej świadomości, że związane z chorobą niedożywienie stanowi poważny problem ekonomiczny i terapeutyczny jest ono rzadko rozpoznawane i jeszcze rzadziej leczone. Z tego powodu Europejskie Towarzystwo Żywienia Klinicznego i Metabolizmu (ESPEN) i Rada Europy podjęły się wydania opartych na podstawach naukowych rekomendacji mających przyczynić się do poprawy opieki żywieniowej w szpitalach. Głównymi celami tych rekomendacji jest: - poprawa opieki żywieniowej i żywienia chorych w szpitalach, - wprowadzenie nauki o żywieniu człowieka, w tym żywienia klinicznego, do programu studiów lekarskich przed- i podyplomowych, - opracowanie i wdrożenie do codziennej praktyki klinicznej krajowych standardów oceny i monitorowania stanu odżywienia pacjentów hospitalizowanych.
Leczenie żywieniowe chorych otyłych nie budzi większego zainteresowania lekarzy i żywieniowców, dla których głównym problemem są zagadnienia związane z poszukiwaniem najbardziej skutecznych metod leczenia otyłości. Tymczasem coraz więcej chorych otyłych wymaga leczenia szpitalnego zarówno z powodu chorób współistniejących, jak i innych chorób i urazów o ciężkim przebiegu, w leczeniu których podaż pożywienia zastępuje się płynoterapią. Choroby te są przyczyną zwiększonej zachorowalności i śmiertelności ludzi otyłych, u których, podobnie jak wśród ludzi o prawidłowej masie ciała, każda ostra choroba, duży uraz, operacja i/lub uogólnione zakażenie powodują szybki katabolizm białek mięśni i prowadzą do ostrego niedożywienia wymagającego intensywnego leczenia żywieniowego. Większość lekarzy nie zdaje sobie sprawy, że u chorych otyłych oczekiwanie z rozpoczęciem leczenia żywieniowego do czasu, aż chory zużyje nadmiar własnego tłuszczu jest postępowaniem bardzo nieodpowiedzialnym i zagrażającym życiu tych chorych. Istniejące kontrowersje dotyczące oceny stanu odżywienia i zapotrzebowania na składniki odżywcze chorych otyłych powinny być bodźcem do prowadzenia badań nad tym zagadnieniem, a nie do zaniechania jakichkolwiek działań w oparciu o mylną tezę, że chory otyły jest dobrze odżywiony i nie wymaga leczenia żywieniowego w żadnej sytuacji.
Badaniami ankietowymi, dotyczącymi oceny spożycia produktów sojowych oraz wiedzy na temat ich wartości odżywczej, objęto 150 mieszkańców Warszawy i okolic w wieku 20-80 lat. Stwierdzono, że wielkość spożycia produktów sojowych jest związana z wiekiem konsumentów, a także z ich sytuacją materialną, przyzwyczajeniami i względami smakowymi. Czynniki te mogą negatywnie wpływać na spożycie soi i produktów z niej otrzymywanych.
The glycaemic index concept has more and more supporters all over the world. Many years will no doubt pass before the beneficial impact of a low glycaemic index diet in the prevention of heart diseases is folly confirmed, but we already know that the risk of heart diseases is lower when we use such a diet. Additionally, the diet is consistent with the other dietary changes necessary in the prevention of heart diseases. The data resulting from epidemiological and clinical investigations show that a low GI diet facilitates body mass reduction and an improved lipid profile. However, we still need further research to learn more about many processes which influence carbohydrate and lipid metabolism and the determination of the role of various genetic and environmental factors.
Background. It seems that one of the factors affecting the way of nutrition in Poland was the dietary habits of countries that in the late 18th century made partitions, ie. Russia, Prussia and Austria. Therefore, nutrition models in the areas of individual partitions have undergone significant changes. Objective. The aim of the study was to check whether after 85 years after regaining independence there were still differences in the way of feeding indigenous inhabitants of areas previously under Austrian, Prussian and Russian annexation. Material and methods. The data collected during the WOBASZ survey carried out in the years 2003-2005 were used for the analysis. Results. The greatest differences in the way of feeding were found in the area that was previously under the rule of Prussia. The nutrition model was still largely reminiscent of typical German cuisine. There was a large consumption of sausages and spreads, and small vegetables and fruit. Nutrition models in other areas were less characteristic. Conclusions. The way of feeding indigenous people living in areas that were once partitions of Poland is still diverse and similar to the cuisine of the occupying country.
W prelekcji na temat zasad racjonalnego żywienia uczestniczyło 152 uczniów w wieku 10 - 14 lat. Szkolenie uczniów polegało na przeprowadzeniu jednodniowych warsztatów żywieniowych. Podsumowaniem szkolenia była przeprowadzona wśród uczniów ankieta. Zebrane dane opracowano przy użyciu programu Microsoft Office. Badania przeprowadzono w październiku 2002. Stwierdzono, że jednodniowa prozdrowotna prelekcja wpłynęła na wzrost poziomu wiedzy żywieniowej. Dzieci dobrze przyswoiły teorię, ale nie zawsze miało to odzwierciedlenie w praktycznym zastosowaniu. Do pozytywnych zmian żywieniowych uczniów należy docenienie roli pierwszego i drugiego śniadania oraz znajomość pełnowartościowych produktów białkowych. Najmniejszy wzrost poziomu wiedzy stwierdzono w tematyce dotyczącej tłuszczów. Zaobserwowano także rozbieżności wynikające z braku umiejętności prawidłowego uszeregowania żywności w grupy produktów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.