Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena wpływu składu recepturowego oraz warunków przechowywania konfitur z płatków róży pomarszczonej (Rosa rugosa) na zawartość antocyjanów i HMF oraz na zmianę parametrów barwy. Do badań wykorzystano wyprodukowane w warunkach laboratoryjnych trzy partie konfitur z płatków róży owocowej. Pierwszą partię stanowiły konfitury o kwasowości 0,3% i ekstrakcie 68% (konfitura A), drugą – o kwasowości 0,6% i ekstrakcie 68% (konfitura B), trzecią – o zmniejszonej zawartości cukru i ekstrakcie 40% (konfitura C). Wyprodukowane konfitury poddano analizom na zawartość antocyjanów i HMF oraz wyznaczono parametry barwy. Oznaczenia przeprowadzono bezpośrednio po wyprodukowaniu oraz po 60, 120 i 180 dniach przechowywania bez dostępu światła w temperaturze pokojowej (22 ±2°C) i temperaturze chłodniczej (6 ±2°C). Zawartość HMF oraz antocyjanów oznaczono metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC), a pomiar barwy przeprowadzono w systemie CIEL*a*b* za pomocą kolorymetru. Wykazano wpływ zarówno składu recepturowego (ekstrakt, kwasowość), jak i parametrów przechowywania konfitur z płatków róży na zawartość antocyjanów i HMF. Stwierdzono, że duża zawartość cukru wpływała na poprawę stabilności antocyjanów, a podwyższona kwasowość i ekstrakt (68%) konfitur powodowały wzrost zawartości HMF zarówno bezpośrednio po wyprodukowaniu, jak i w czasie przechowywania. Analiza barwy wykazała różnice w badanych konfiturach. Konfitury wysokosłodzone, niezależnie od poziomu kwasowości oraz warunków przechowywania, charakteryzowały się zbliżonymi parametrami barwy. W konfiturze niskosłodzonej następowało pojaśnienie produktu (wzrost wartości parametru L*), co mogło być prawdopodobnie związane z przemianą antocyjanów w bezbarwne oraz żółte formy chalkonów.
W artykule omówiono tendencje rozwoju rynku przetworów owocowo-warzywnych z udziałem roślin rzadkich i mało znanych na podstawie analizy ich dostępności tych produktów w 8 sklepach w Warszawie. Przeanalizowano etykiety wszystkich przetworów owocowo-warzywnych i wyszczególniono te, w których producent zadeklarował obecność roślin rzadkich i mało znanych. Stanowią one niewielką część asortymentu. W analizie uwzględniono między innymi rodzaj produktu, markę i skład. Najszerszą gamę poszukiwanych przetworów oferowały największe sklepy. Oprócz wiodących marek wyszukano dużo nowych, które oferują pojedyncze produkty. Brak literatury z ostatnich lat dotyczącej tego tematu może świadczyć o tym, że rynek opisywanych przetworów nie był dokładnie badany.
Przeprowadzono walidację metody HPLC oznaczania zawartości hydroksymetylofurfuralu w produktach z płatków dzikiej róży (konfiturach). Metoda walidowana była pod kątem selektywności, precyzji, powtarzalności, dokładności, liniowości, oznaczalności i wykrywalności. Hydroksymetylofurfural (HMF) jest wykorzystywany jako związek wskaźnikowy powstawania zmian nieenzymatycznych żywności podczas obróbki technologicznej (ogrzewanie) oraz w trakcie przechowywania. Jego obecność jest wskaźnikiem zachodzącego pierwszego etapu reakcji Maillarda, przed pojawieniem się, szeregu związków modyfikujących cechy sensoryczne żywności. Zawartość HMF powinna wynosić praktycznie zero w świeżych, nieprzetworzonych surowcach i półproduktach. Walidacja metody HPLC oznaczania HMF w przetworach z płatków dzikiej róży wykazała, że stosowana metoda jest dokładna, precyzyjna, powtarzalna i liniowa. Stwierdzono znaczące różnice w zawartości HMF w komercyjnie dostępnych produktach prozdrowotnych, takich jak konfitury z płatków dzikiej róży, co może wynikać ze stosowania różnych, niedoskonałych procesów technologicznych ich wytwarzania oraz różnych warunków przechowywania. W przekonaniu autorów pracy poziom HMF w żywności prozdrowotnej powinien być limitowany.
HMF (hydroksymetylofurfural) jest szeroko rozpowszechnionym związkiem zanieczyszczającym żywność, powstałym na skutek procesu ogrzewania. Z żywnością przyjmuje się kilka razy więcej HMF niż innych toksykantów, jak akryloamid czy furan. HMF może być używany jako marker jakości dla wielu przetworzonych produktów żywnościowych, m.in. owoców, kawy, miodu oraz mleka. Brakuje jednak urzędowych norm określających dopuszczalne stężenie HMF w produktach. HMF w wysokim stężeniu jest cytotoksyczny, powoduje podrażnienie oczu, górnych dróg oddechowych, skóry oraz błony śluzowej. Kancerogenność HMF została potwierdzona w badaniach przeprowadzonych na gryzoniach. W świetle nowych odkryć dotyczących potencjału genotoksycznego HMF, niezbędna jest staranna ponowna ocena konieczności zmniejszenia zawartości HMF w produktach poddanych procesowi ogrzewania oraz oszacowanie stężeń na które dana populacja jest lub może być narażona.
The study investigated the effect of the raw material type and storage time on the content of bioactive components in rowanberry jams. Standard jams and extra rowanberry jams with red and orange fruits have been produced. The jams were tested during storage for 3 months in terms of the content of polyphenols, carotenoids and vitamin C. It was shown that the type of jams and used raw material had an influence on the content of bioactive compounds. It was shown that jams from rowanberry can be a good source of natural vitamin C. Despite the lower content of bioactive components, rowanberry jams obtained from less amount of fruit are more attractive products for consumers
Określono wpływ stopnia zagęszczenia soków truskawkowych na wybrane wyróżniki jakościowe. Zakres przeprowadzonych badań obejmował wyprodukowa­nie zagęszczonych soków truskawkowych (45, 55, 65°Bx) i ocenę wpływu stopnia zagęszczenia na zawartość cukrów, polifenoli ogółem, w tym zawartości antocyjanów i stopnia ich degradacji, zawartość katechin, pojemność przeciwutleniającą, a także parametry barwy. Analizy wykonywano bezpośrednio po wytworzeniu za­gęszczonych soków oraz po 1, 2, 3, 4 miesiącach ich przechowywania w temperaturze -18°C. W trakcie 4 miesięcznego przechowywania nastąpiło pojaśnicnie barwy od 5% (przy zagęszczeniu do 45°Bx) do 9% (65°Bx) oraz obniżenie aktywności przeciwutleniającej od 13% (45°Bx) do 27% (65°Bx). Wykazano również zmniej­szenie zawartości antocyjanów i związków polifenolowych średnio o 14%, a sto­pień zagęszczenia nie wpłynął zasadniczo na dynamikę tych zmian. Zwiększenie stopnia zagęszczenia powodowało wzrost degradacji barwników antocyjanowych. Stwierdzono również istotny wpływ czasu przechowywania zagęszczonych soków truskawkowych na zmianę parametrów barwy badanych koncentratów.Określono wpływ stopnia zagęszczenia soków truskawkowych na wybrane wyróżniki jakościowe. Zakres przeprowadzonych badań obejmował wyprodukowa­nie zagęszczonych soków truskawkowych (45, 55, 65°Bx) i ocenę wpływu stopnia zagęszczenia na zawartość cukrów, polifenoli ogółem, w tym zawartości antocyjanów i stopnia ich degradacji, zawartość katechin, pojemność przeciwutleniającą, a także parametry barwy. Analizy wykonywano bezpośrednio po wytworzeniu za­gęszczonych soków oraz po 1, 2, 3, 4 miesiącach ich przechowywania w temperaturze -18°C. W trakcie 4 miesięcznego przechowywania nastąpiło pojaśnicnie barwy od 5% (przy zagęszczeniu do 45°Bx) do 9% (65°Bx) oraz obniżenie aktywności przeciwutleniającej od 13% (45°Bx) do 27% (65°Bx). Wykazano również zmniej­szenie zawartości antocyjanów i związków polifenolowych średnio o 14%, a sto­pień zagęszczenia nie wpłynął zasadniczo na dynamikę tych zmian. Zwiększenie stopnia zagęszczenia powodowało wzrost degradacji barwników antocyjanowych. Stwierdzono również istotny wpływ czasu przechowywania zagęszczonych soków truskawkowych na zmianę parametrów barwy badanych koncentratów.
Celem pracy było opracowanie i walidacja metody oznaczania zawartości kofeiny w napojach bezalkoholowych. Zawartość kofeiny w napojach oznaczono metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej z wykorzystaniem detektora z matrycą fotodiodową (HPLC-DAD). Rozdzielanie chromatograficzne przeprowadzono na kolumnie Lichrospher RP-18. Opracowana metoda została poddana walidacji i potwierdzono, że charakteryzuje się dobrą precyzją (RSD = 0,6%), odtwarzalnością wewnątrz laboratoryjną (r₍RSD₎ = 0,3) i dokładnością (średni odzysk: 102,2%). Przy zastosowaniu tej metody uzyskano również bardzo dobre wyniki analizy certyfikowanego materiału odniesienia (średni odzysk: 101,3%) oraz udziału w testach biegłości (z-score = 0,0). Uzyskane wyniki walidacji oraz udziału w badaniach biegłości (PT) potwierdzają przydatność ww. metody do oznaczania zawartości kofeiny w napojach bezalkoholowych. Wyżej wymieniona metoda może być stosowana w rutynowych badaniach oznaczania kofeiny w różnego rodzaju napojach, zapewniając uzyskiwanie wiarygodnych i miarodajnych wyników.
Bacteria of Campylobacter genus remain most commonly reported gastrointestinal bacterial pathogen in humans in the EU since 2005. The main source of human infections caused by Campylobacter bacteria is the consumption of inadequately prepared, infected food products especially poultry meat, milk and dairy products, and contaminated water. High number of campylobacteriosis may us presume that in near future there will be implemented adequate changes in legislation regarding the microbiological criteria for food products, including the detection of Campylobacter spp. This paper contains literature review concerning identification and differentiation methods of Campylobacter genus in food. There are presented classical methods for Campylobacter spp. detection, based on biochemical and physiological properties and as well as molecular methods – PCR, multiplex PCR, PCR-RFLP, qPCR, dot blotting, FISH, which identifies characteristic DNA sequences.
Celem pracy było określenie wpływu temperatury oraz czasu przechowywania na powstawanie hydroksymetylofurfuralu (HMF) w dżemach niskosłodzonych z czarnej porzeczki i borówki wysokiej. Badane dżemy przechowywano przez 180 dni w temperaturze 6 i 22 ºC. Zakres przeprowadzonych badań obejmował wyprodukowanie dżemów niskosłodzonych z owoców jagodowych, oznaczenie podstawowego składu chemicznego surowców i dżemów, jak również ocenę wpływu warunków przechowywania i temperatury na zawartość furfuralu, kwasu L-askorbinowego i cukrów oraz parametrów barwy otrzymanych przetworów. Do oznaczania zawartości HMF, furfuralu, glukozy, fruktozy i sacharozy zastosowano metodę wysokosprawnej chromatografii cieczowej, a kwas askorbinowy oznaczono metodę spektrofotometryczną. Pomiar barwy przeprowadzono w systemie CIE L*a*b* za pomocą kolorymetru. Stwierdzono istotny wpływ temperatury przechowywania na powstawanie HMF i furfuralu w badanych dżemach. Największy przyrost HMF zachodził w dwóch pierwszych miesiącach przechowywania, zwłaszcza w dżemach składowanych w temperaturze 22 ºC. Na zawartość sacharozy istotny wpływ miał czas przechowywania, natomiast temperatura w jakiej przechowywano dżemy nie wpłynęła istotnie na zawartość cukrów. Stwierdzono liniową zależność pomiędzy zawartością kwasu askorbinowego a zawartością furfuralu, co mogło być związane z procesem beztlenowej degradacji tego kwasu.
Celem pracy była ocena wpływu sposobu produkcji oraz długoterminowego przechowywania na barwę oraz zawartość antocyjanów w konfiturach z płatków róży pomarszczonej. Badania przeprowadzono na dwóch partiach wysoko słodzonych konfitur z płatków róży wyprodukowanych przy zastosowaniu zmiennych parametrów procesu. Konfitury przechowywano przez 180 dni w temp. 6 ± 2 ºC i 22 ± 2 ºC, bez dostępu światła. Zawartość antocyjanów ogółem oznaczono metodą spektrofotometryczną, a pomiar barwy przeprowadzono w systemie CIE L*a*b* za pomocą kolorymetru. Wykazano istotny wpływ dwóch sposobów wytwarzania konfitur oraz czasu i temperatury przechowywania na zawartość antocyjanów i parametry barwy w badanych przetworach. Ubytek zawartości antocyjanów był mniejszy w przypadku produkcji konfitur metodą jednokrotnego gotowania niż metodą wielokrotnego gotowania. Temperatura przechowywania była czynnikiem istotnie wpływającym na straty antocyjanów. Największe straty antocyjanów (ok. 57,1 %) stwierdzono w konfiturach wytwarzanych metodą trzykrotnego gotowania i przechowywanych przez 180 dni w temp. 22 ºC. Natomiast przechowywanie tych konfitur w temp. 6 ºC spowodowało straty antocyjanów wynoszące ok. 20,7 %. Obliczono istotną korelację pomiędzy parametrami barwy i zawartością antocyjanów w konfiturach z płatków róży. Analiza barwy wykazała różnice w barwie konfitur. Najmniejsze zmiany barwy nastąpiły w próbkach przechowywanych w temp. 6 ºC.
Celem pracy była ocena wpływu długoterminowego przechowywania na barwę oraz zawartość antocyjanów w dżemach z owoców jagodowych. Dżemy wyprodukowane z owoców borówki wysokiej oraz czarnej porzeczki przechowywano bez dostępu światła w temperaturze 6 i 22 °C przez 8 miesięcy. Degradacja antocyjanów przebiegała zgodnie z kinetyką reakcji pierwszego rzędu, a czas połowicznego rozpadu tych związków był dłuższy w dżemach borówkowych w porównaniu z produktami otrzymanymi z owoców porzeczek. Temperatura przechowywania była czynnikiem istotnie wpływającym na straty antocyjanów. Dżemy przechowywane przez 8 miesięcy w temperaturze 6 °C zawierały od 4- do 7-krotnie więcej barwników w porównaniu z produktami przechowywanymi w 22 °C. Podczas przechowywania dżemów następował wzrost udziału barwy polimerycznej, co związane mogło być z reakcją polimeryzacji między antocyjanami a innymi związkami polifenolowymi. Obserwowano istotną korelację pomiędzy parametrami barwy i zawartością antocyjanów w dżemach otrzymanych z owoców borówki. Na barwę dżemów porzeczkowych nie miała wpływu zawartość monomerów antocyjanowych, co sugeruje że inne związki (produkty reakcji Maillarda, antocyjany spolimeryzowane) mogły kształtować barwę produktów porzeczkowych.
Rodzina różowatych obejmuje liczne gatunki krzewów zarówno dziko rosnących, jak i uprawnych. Dzika róża (Rosa canina) jest surowcem stanowiącym źródło wielu cennych substancji. Występująca w jej owocach naturalna witamina C jest lepiej przyswajalna przez organizm ludzki i 3÷5-krotnie bardziej aktywna w porównaniu z syntetycznym związkiem. Jedną z najbardziej wartościowych odmian róży jest polska odmiana uprawna ‘Konstancin’, która charakteryzuje się dużą zawartością witaminy C i bardzo dobrą plennością. Do przetwórstwa nadają się zarówno owoce, jak i płatki róż. Przetwory z róży wykazują dużą, potwierdzoną w badaniach wartość odżywczą i zdrowotną, która jest wynikiem obecności składników biologicznie aktywnych, działających synergistycznie w organizmie ludzkim.
The main components that have influence on the cider's sweetness are sugars. Their amount in ciders depends on the content in apples, the process of fermentation and the addition of sweeteners to the must or to the finished product. The aim of the study was to compare the content of fructose, glucose, sucrose and sorbitol in ciders purchased on the Warsaw market. The study was performed on ciders produced in Poland as well as imported from France, Estonia, Lithuania, Belgium and Great Britain.
Wstęp: Barwa jest jedną z głównych cech determinujących jakość i atrakcyjność produktów spożywczych. Do jej opisu stosuje się metody analizy sensorycznej oraz pomiar instrumentalny. Analiza sensoryczna zajmuje się oznaczaniem jakości sensorycznej żywności za pomocą jednego lub kilku zmysłów stosowanych jako aparat pomiarowy. W instrumentalnych pomiarach barwy stosuje się wyspecjalizowaną aparaturę, która oblicza wartości parametrów L* a* b* opisujących jasność i chromatyczność próbek. Cel pracy: Celem pracy była analiza sensoryczna barwy kawy rozpuszczalnej przeprowadzona metodą kolejności (szeregowania) i porównanie uzyskanych wyników z wynikami pomiaru instrumentalnego. Materiał i metody: Materiał do badań stanowiło 11 próbek kawy rozpuszczalnej. Wszystkie produkty zakupiono w placówkach handlowych na terenie Warszawy. Pomiar intensywności barwy kawy dokonano metodą kolejności (szeregowania) oraz metodą spektrofotometryczną z wykorzystaniem systemu CIE Lab. Wyniki: Wartości sum rang przyznanych przez panel oceniający wahały się w zakresie od 18 do 110. Wartości parametru L* opisującego jasność produktu dla przebadanych metodą instrumentalną próbek kawy wahały się w zakresie od 38,0 do 50,3. Analiza statystyczna otrzymanych danych wykazała istotny związek pomiędzy wynikami oceny sensorycznej przeprowadzonej przez panel sensoryczny metodą kolejności a wynikami pomiaru instrumentalnego z zastosowaniem systemu CIE Lab. Wnioski: Wyniki analizy sensorycznej są porównywalne z wynikami pomiarów instrumentalnych. Odpowiednie warunki analizy sensorycznej oraz okresowe szkolenia kandydatów panelu oceniającego mają istotny wpływ na wynik oceny sensorycznej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.