Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Phenolic compounds, and anthocyanins among them, are known from their antiradical properties. Our objective was to evaluate depectinization, pasterization and storage in 10°C and 30°C effect on change of blackcurrant juice colour, polyphenol and anthocyanins content. Antiradical properties changes were evaluated too. In summary the objective measurements of colour are good for describe of colour changes in stored blackcurrant juices
Celem pracy była ocena parametrów morfologicznych, chemicznych oraz aktywności przeciwutleniającej (DPPH, FRAP, ABTS), a także pogrupowanie według terminu zbioru i kształtu owoców dziesięciu polskich odmian derenia właściwego: Bolestraszycki, Dublany, Florianka, Juliusz, Kresowiak, Paczoski, Podolski, Raciborski, Słowianin, Szafer, pochodzących z Arboretum i Zakładu Fizjografii w Bolestraszycach. Wykazano istotne różnice między badanymi odmianami. Wyróżniono cztery terminy dojrzałości zbiorczej owoców: druga połowa sierpnia (Dublany, Juliusz – odmiany wczesne), przełom sierpnia i września (Raciborski, Szafer – odmiany średnio-wczesne), wrzesień (Bolestraszycki, Kresowiak, Paczoski, Słowianin) oraz przełom września i października (Florianka, Podolski – odmiany późne). Wśród badanych odmian przeważały owoce gruszkowe (Bolestraszycki, Dublany, Kresowiak, Paczoski, Szafer). Owoce odmiany Juliusz były kuliste, odmiany Florianka i Podolski – owalne, a odmiany Słowianin – butelkowogruszkowe. Największymi owocami (średnio 3,47 g), a zarazem najmniejszym udziałem pestki w owocu (średnio 10,14 %) charakteryzowała się odmiana Podolski. Poziom ekstraktu wahał się, w zależności od odmiany, od 13,8 % (Juliusz) do 19,9 % (Szafer). Stężenie cukrów ogółem w owocach wynosiło od 10,1 do 16,4 %, pektyn od 1,1 do 1,9 %, a kwasowość od 1,7 do 3,2 %. Największą zawartość witaminy C i polifenoli ogółem oznaczono w owocach odmiany Szafer, odpowiednio 75,1 mg/100 g i 464 mg/100 g. Najjaśniejsze były owoce odmiany Juliusz i zawierały niecałe 30 mg antocyjanów w 100 g, natomiast najciemniejsze były owoce odmiany Bolestraszycki (112 mg/100 g) i Szafer (160 mg/100 g). Odmiana Szafer wykazywała najwyższą aktywność przeciwutleniającą, która w zależności od zastosowanej metody wynosiła 19,0 µM Troloxu/g (DPPH), 39,0 µM Troloxu/g (ABTS) 41,1 µM Troloxu/g (FRAP)
In this study, we produced novel, natural and fermented apple-Cornelian cherry beverages rich in natural antioxidants. These products were examined for their physicochemical parameters, and antioxidative properties as well as subjected to the quantitative and qualitative identifi cation of iridoids and phenolics. The highest concentration of total phenolics determined with the Folin-Ciocialteu method (964.28 mg GAE/L) and the strongest antioxidative properties measured with the DPPH• , ABTS• +, and FRAP tests (7.90, 11.04, and 12.86 mmol TE/L) were determined in the beverages with the addition of juice from red-fruit Cornelian cherry. The most numerous group of compounds in the analyzed beverages were iridoids, with loganic acid (LA) found to predominate (424 mg/L). Results obtained demonstrate that the addition of juice from Cornelian cherry fruits during the production of fermented apple beverages causes a signifi cant increase in their antioxidative properties, modifi es their phenolics profi le, and allows enriching them with iridoids.
Wykonano próbę kiszenia owoców derenia oraz ocenę składu chemicznego i aktywności przeciwutleniającej surowca i otrzymanego produktu. Niedojrzałe, wyrośnięte owoce derenia, wykorzystane do kiszenia charakteryzowały się mniejszą zawartością składników cukrowych i kwasów, a większą polifenoli i wyższym potencjałem przeciwutleniającym niż owoce derenia w pełnym stadium dojrzałości. W wyniku kiszenia dereni obniżyła się znacząco zawartość cukrów, kwasów, polifenoli, witaminy C oraz aktywność przeciwutleniająca kiszonych dereni. Kiszony dereń, w zależności od użytej metody i odmiany, charakteryzował się zawartością ekstraktu od 5,7% do 14,0%, cukrów ogółem od 0,9 do 2,4%, oraz kwasowością w zakresie 0,4-0,7%. Zawartość polifenoli ogółem wynosiła od 87 do 475 mg·100 g⁻¹ a aktywność przeciwutleniająca od 7 do 16 µM Trolox·g⁻¹ . Dodatek ziół wpłynął istotnie na zawartość cukrów i aktywność przeciwutleniającą gotowego produktu oraz zawartość alkoholu w zalewie. Produkt z derenia z dodatkiem tymianku wykazywał najwyższy potencjał przeciwutleniający i największe stężenie alkoholu etylowego. W zalewie oznaczono, w zależności od metody i odmiany derenia, do 1,5% alkoholu etylowego. Najwięcej było go w próbkach z dodatkiem tymianku, a najmniej (śladowe ilości lub jego brak) - w próbkach z mieszanką ziół, w których znajdował się czosnek. Wyniki oceny konsumenckiej wskazują na dużą akceptowalność nowego produktu. 55% oceniających akceptowało kiszony dereń, 16% było obojętnych a 30% było negatywnie ustosunkowanych.
Celem pracy była ocena wpływu dodatku goździków, cynamonu i imbiru na zawartość polifenoli, antocyjanów, aktywność przeciwutleniającą wobec rodników DPPH oraz barwę nalewek aroniowych. Dodatek alkoholowego wyciągu z goździków najkorzystniej wpłynął na ilość polifenoli i aktywność przeciwutleniającą nalewek aroniowych. Aktywność przeciwutleniająca nalewek była najwyższa w wariantach, w których wykorzystano alkoholowe wyciągi przypraw.
Dynia pomimo wysokiej plenności i znacznej wartości odżywczej jest surowcem ciągle niedocenianym w przetwórstwie. Wynika to głównie z niekorzystnych cech sensorycznych jej przetworów. W celu polepszenia właściwości sensorycznych przetworów można mieszać przeciery z dyni z innymi surowcami. Celem pracy było określenie właściwości dżemów z dyni wzbogaconych w różnych proporcjach owocami pigwowca, derenia i truskawki. Dżemy przygotowano z owoców dyni z dodatkiem 50 i 30 % owoców, kolejno, pigwowca, derenia i truskawki. W tak przygotowanych dżemach oznaczono zawartość: suchej masy, witaminy C, karotenoidów i polifenoli ogółem, a także określono kwasowość ogólną, barwę, aktywność przeciwutleniającą wobec rodników DPPH i ABTS oraz siłę redukującą (FRAP). Najwięcej polifenoli stwierdzono w dżemach z dodatkiem 50 % pigwowca, a najmniej z dodatkiem truskawki w ilości 30 %, odpowiednio 94,50 i 25,75 mg/100g ś.m. Dżemy z dodatkiem derenia i truskawki miały porównywalną jasność i udział barwy żółtej. Dżemy z pigwowcem miały największą jasność. Wśród badanych dżemów najmniejszą aktywność przeciwutleniającą wykazały dżemy z dodatkiem truskawek. Najmniej witaminy C zawierały dżemy z dodatkiem derenia, zaś w pozostałych dżemach zawartość tej witaminy była porównywalna (9,24 - 10,39 mg/100 g ś.m.). Zawartość karotenoidów była zbliżona we wszystkich rodzajach dżemów, nie zależała od zawartości dodatków, wahała się w zakresie od 1,1 do 1,78 mg/100 g ś.m.
W badaniach porównano zawartość włókna pokarmowego i jego frakcji w siedmiu odmianach owoców derenia właściwego (Cornus mas L.) zbieranych w 2007 i 2008 r. W owocach oznaczono zawartość suchej masy, ekstraktu, pektyn, kwaśnej (ADF) i neutralnej (NDF) frakcji włókna pokarmowego, celulozy a także obliczono zawartość hemicelulozy i lignin. W badanych odmianach owoców derenia znajdowały się różne zawartości włókna i jego frakcji. Poziom poszczególnych frakcji, a także zawartość suchej masy, ekstraktu i pektyn zależał istotnie zarówno od odmiany, jak i od roku zbioru. Największą zawartością neutralnej i kwasowej frakcji włókna pokarmowego charakteryzowała się odmiana Florianka, w której poziom NDF i ADF wynosił odpowiednio 16,1 g/100 g s.m. i 12,2 g/100 g s.m., a najmniejszą – odmiana Bolestraszycki, w której poziom wymienionych frakcji wynosił odpowiednio 10,7 g/100 g s.m. i 7,6 g/100 g s.m. Największą zawartość lignin (8,5 g/100 g s.m.) oznaczono w odmianie Florianka, a najmniejszą (3,3 g/100 g s.m.) – w odmianie Bolestraszycki. W owocach derenia właściwego poziom hemicelulozy i celulozy wynosił odpowiednio 1,3 - 4,6 g/100 g s.m. i 3,1 - 6,7 g/100 g s.m.
The aim of our work was to investigate the antioxidant activity of Rheum palmatum extracts. Antiradical activity against DPPH and ABTS radicals, reducing power FRAP and total phenolic contents, were investigated in one-, two- and three-year-old roots of rhubarb fertilized with nitrogen at the rates of 50, 100 and 200 kg N/ha. It was proved that nitrogen dose as well as the age of plantation did significantly influence antioxidant activity and total phenolic of root extracts. The highest values were determined in one-year-old plants, antioxidant activity ranged the level of 112–203 µM Trolox/g and total phenolic compounds average content was 22 mg GAE/g FW. Two-year-old roots were characterized by 3–11%, and three-year-old ones by 15–23% lower antioxidant activity and phenolic compounds content. When nitrogen dose increased, polyphenols content, DPPH and FRAP values increased as well, although, ABTS showed a different tendency.
Określono właściwości przeciwutleniające wytłoków z aronii, czarnej porzeczki, pigwowca japońskiego, jagody kamczackiej i truskawek. W ekstraktach alkoholowych badanych wytłoków oznaczono siłę wiązania rodników (DPPH), aktywność przeciwutleniającą metodą ABTS, siłę redukującą (FRAP) oraz zawartość polifenoli ogółem i antocyjanów. Wykazano, że analizowane ekstrakty miały zdolność do wiązania wolnych rodników, która zależała od rodzaju wytłoków. Największą aktywność przeciwutleniającą (w przeliczeniu na suchą masę) stwierdzono w przypadku wytłoków z aronii (DPPH – 199,4 mg/g, ABTS – 53,2 mg/g, FRAP – 12,53 mg/g). Równie wysoką aktywność wykazały wytłoki z czarnej porzeczki, jakkolwiek wartości FRAP były niskie (5,24 mg/g), natomiast najniższą – wytłoki z pigwowca japońskiego (DPPH – 18,21 mg/g, ABTS – 13,97 mg/g, FRAP – 6,12 mg/g). Określono wysoką korelację (od r = 0,976 do r = 0,911) pomiędzy zawartością polifenoli ogółem i antocyjanów a właściwościami przeciwutleniającymi oznaczonymi jako DPPH i ABTS. Stwierdzono, że właściwości przeciwutleniające badanych wytłoków były wysokie, pomimo zastosowania, jako metody utrwalającej, procesu suszenia, w trakcie którego zawartość związków o właściwościach przeciwutleniających uległa znaczącemu zmniejszeniu.
W pracy porównano właściwości fizykochemiczne, antyoksydacyjne i organoleptyczne przecierów dereniowych bez i z dodatkiem przecieru z aronii, truskawek i malin. Przecier dereniowy charakteryzował się wysoką kwasowością (2,89 %) oraz dużą zawartością pektyn (2,12 %). Jego średnia lepkość wynosiła 31,63 Pas. Zawierał on 365 mg/100 g polifenoli, 48 mg/100 g antocyjanów i 21 mg/100 g witaminy C, a jego aktywność przeciwutleniająca wobec DPPH wynosiła 27 μM Troloxu/g. Wszystkie dodane owoce spowodowały obniżenie: kwasowości, zawartości pektyn oraz lepkości przecierów. Zawartość suchej masy, ekstraktu i antocyjanów w przecierze z dodatkiem truskawek i malin zmniejszyła się w stosunku do przecieru dereniowego, natomiast w przecierze z dodatkiem aronii – zwiększyła się. Przecier aroniowy dodany w ilości 20 % wzbogacił przecier dereniowy w aktywne związki. W mieszanym przecierze stwierdzono zwiększenie: ponad 2,5-krotne zawartości antocyjanów, 2-krotne polifenoli i 1,8-krotnie aktywności wobec DPPH. Równocześnie nastąpiło zmniejszenie zawartości witaminy C. Dodatek aronii spowodował istotne pociemnienie przecierów w porównaniu z próbką kontrolną, natomiast dodatek malin i truskawek nie zmienił znacząco jasności (L*) badanych przecierów. W ocenie organoleptycznej, pod względem barwy, najwyżej oceniony został przecier dereniowy z dodatkiem aronii, natomiast pod względem smakowitości i konsystencji – przecier z dodatkiem truskawek.
Celem badań było porównanie składu fizykochemicznego przetworów z dyni, takich jak: przeciery, soki przecierowe i soki mętne z dodatkiem pigwowca i derenia, świeżych i po trzymiesięcznym przechowywaniu w temperaturze 4 i 30 ºC. Ekstrakt, sucha masa oraz zawartość związków mineralnych we wszystkich produktach były na podobnym poziomie. Przecier i sok przecierowy charakteryzowały się znacznie większą lepkością niż sok mętny. Najwięcej związków bioaktywnych pozostało w produktach mało przetworzonych (przecier, sok przecierowy i sok mętny bez dodatku enzymów) oraz przechowywanych w temp. 4 ºC. Wykazano bardzo duży ubytek karotenoidów w przetworach poddawanych procesowi tłoczenia, ilość oznaczonych karotenoidów w soku przecierowym wynosiła 5,02 mg/100 g ś.m, w przecierze 4,07 mg/100 g ś.m, a w sokach mętnych 0,1 ÷ 0,25 mg/100 g ś.m. Proces tłoczenia wpłynął również na znaczące obniżenie parametrów barwy. Warunki przechowywania miały istotny wpływ na zmniejszenie zawartości witaminy C oraz polifenoli, a nie wpłynęły znacząco na parametry barwy i zawartość karotenoidów.
Celem badań było wyznaczenie parametrów termodynamicznych reakcji kopigmentacji trzech wybranych antocyjanów z dwoma kopigmentami: kwasem kwerce-tyno-5’-sulfonowym (QSA) i flawonami otrzymanymi z kłącza tarczycy bajkalskiej. Określono również wpływ pH, temperatury i rodzaju kopigmentu na wielkość efektu kopigmentacji. Interakcje pomiędzy badanymi związkami badano metodą spektrofotometryczną. Przeprowadzone badania wykazały wpływ pH i temperatury na efekt kopigmentacji. Ujemne zmiany entropii, AS, która jest miarą uporządkowania układu, potwierdzają fakt, że w ustalonych w pracy warunkach tworzy się kompleks pomiędzy cząsteczką antocyjanu i kopigmentu. Otrzymane wyniki wskazują że QSA tworzy bardziej stabilne kompleksy w porównaniu z flawonami tarczycy. Porównanie uzyskanych wielkości parametrów termodynamicznych reakcji kopigmentacji antocyjanów z QSA z odpowiednimi tworzonymi z udziałem flawonów wskazuje, że utworzone kompleksy antocyjan - QSA charakteryzują się wyższą stabilnością ale niższym powinowactwem i uporządkowaniem systemu. Ujemne wartości wszystkich parametrów termodynamicznych dowodzą że reakcja kopigmentacji jest procesem egzotermicznym i spontanicznym, a temperatura jest głównym parametrem wpływającym na ten proces.
W badaniach porównano zawartość włókna pokarmowego i jego frakcji w czterech odmianach dyni olbrzymiej (Cucurbita maxima) i dyni zwyczajnej (Cucurbita pepo). W owocach dyni oznaczono zawartość: suchej masy, związków mineralnych w postaci popiołu, kwaśnej (ADF) i neutralnej (NDF) frakcji włókna pokarmowego, celulozy, lignin i hemicelulozy. Oznaczono także składniki włókna pokarmowego rozpuszczalnego – skrobię i pektyny. Wykazano, że analizowane odmiany dyni istotnie różniły się między sobą pod względem zawartości włókna pokarmowego i jego frakcji. Największą zawartością neutralnej i kwaśnej frakcji włókna pokarmowego w świeżej masie charakteryzowała się dynia odmiany Ambar (odpowiednio 7,48 i 1,46 g/100 g). Najmniejszą zawartością obu frakcji charakteryzowała się dynia odmiany Pyza (odpowiednio 0,23 i 0,22 g/100 g). W 5, z 8 badanych, odmianach dyni największy udział we frakcji włókna pokarmowego stanowiła hemiceluloza. Z przeprowadzonych badań wynika, że owoce większości odmian należących do gatunku C. maxima zawierały znacząco większe ilości skrobi, pektyn, NDF i hemiceluloz niż owoce odmian należących do gatunku C. pepo. Pozostałe składniki włókna pokarmowego w owocach obu gatunków były na podobnym poziomie.
The purpose of the investigation was the assessment of the effect of fertilization with different form and dose of nitrogen as well as harvest term on yield, chlorophyll, carotenoids and polyphenols content, and antioxidant activity of stinging nettle (Urtica dioica L.) leaves. The lowest total yield obtained from three-year-lasting plantation resulted from preplant fertilization with lime saltpeter. The highest yield of raw material was provided by nitrogen fertilization in the dose of 150 kg N/ha. Total content of polyphenols in nettle leaves collected in May amounted, counted over gallic acid, 7.13–9.46 mg∙g-1 d.m. and was by 40–50% higher than that assayed in July. Chlorophylls (7.72–9.63 mg∙g-1 d.m.) and carotenoids (0.74–0.96 mg∙g-1 d.m.) content was lower in May by 20–40% than the one in nettle leaves collected in July. In the course of effect of nitrogen preplant fertilization plants accumulated higher amounts of polyphenols when treated with N saltpeter form. Increased nitrogen dose from 50 to 150 kg N∙ha-1 contributed to the increase in chlorophyll and carotenoids content in nettle leaves and, to a lower degree, to differentiating polyphenols level. Harvest term did affect antioxidant activity of raw material more significantly than nitrogen form and dose used in the experiment. Raw material collected in May characterized higher antioxidant activity measured according to FRAP and ABTS.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.