Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  retrogradation
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Water 2% starch suspensions prepared from native cereal starches (wheat, corn) and tuber ones (potato, tapioca) as well as their acetates were cooked at 100°C for 1 h. The obtained pastes were cooled to 25°C and stored at 4°C for 56 days. Rétrogradation of 2% pastes was determined in two ways: as actual changes in the turbidity development, and as relative rates of turbidity between gels during 56 days of storage. The obtained results showed that the development of turbidity of the native and consequently acetylated starches followed the order: wheat > corn starch > potato > tapioca. Rétrogradation evoked significant changes in microscopic pictures of pellets and supernatants obtained by LM and SEM examinations. The pictures varied considerably in amylose distribution. These alternations were unique for each botanical source of starch as well as starch acetates. The native cereal starches were characterized by a strong association of amylose particles with amylopectin fraction. While the tuber starches showed a weaker interaction between granule remnants and precipitated amylose. Changes in the microstructure of the native and acetylated starch granules were in accordance with turbidometric analysis.
Background. The retrogradation which occurs during the processes food storage is an essential problem in food industry. In this study, the ability to retrogradate of native starches and maltodextrins of different botanical origin was analysed. Material and methods. The materials were starches of various botanical origin, including commercial samples: potato, tapioca, wheat, com, waxy com starches, and laboratory isolated samples: triticale and rice starches. The above starches were used as material for laboratory production of maltodextrins of medium dextrose equivalents (DE in the rangę fforn 8.27 to 12.75). Starches were analysed for amylose content, while the ratio of nonbranched/long-chain-branched to short-chain-branched fractions of maltodextrins was calculated from gel permeation chromatography data. The susceptibility to retrogradation of 2% starch pastes and 2% maltodextrin Solutions was evaluated according to turbidimetric method of Jacobson. Results. The greatest starch in turbidance of starch gels was observed within initial of the test. days. Initial retrogradation degree of cereal starches was higher than that of tuber and root starches. The waxy com starch was the least prone to retrogradate. The increase in turbidance of maltodextrin Solutions were minimal. Waxy com maltodextrin was not susceptible to retrogradation. Among other samples, the lowest susceptibility to retrogradation after 14 days was found for rice maltodextrin, while the highest for wheat and triticale maltodextrin. Conclusions. On the basis of this study, the retrogradation dependence on the kind of starches and the maltodextrins was established and the author stated that all the maltodextrins have a much less ability to retrogradation than the native starches.
Materiałem badawczym była natywna skrobia ziemniaczana, rozfrakcjonowana na 2 frakcje o wymiarach 1-50 µm i 51-100 µm. Obydwie frakcje skrobi poddano analizie mikroskopowej w świetle spolaryzowanym i zwykłym, a także badaniom lepkości (wiskozymetr Brabendera i Hoepplera ) i zdolności do retrogradacji. Stwierdzono, że duże ziarna skrobi szybciej przechodzą w fazę koloidalną, dając kleiki o mniejszym maksimum lepkości. Badania podatności skrobi na α-amylolizę wykazały, że skrobia o dużych ziarnach łatwiej ulega hydrolizie, natomiast po kilkakrotnym zamrażaniu i rozmrażaniu kleików skrobia ta wykazywała większą odporność na działanie α-amylazy, a więc w większym stopniu ulegała procesom retrogradacji niż skrobia o małych ziarnach.
The quality of gluten-free bread, obtained by using pectin, guar gum and their 1:1 mixture was compared. Basing on the distribution of carbohydrate fractions present in crumb extracts, acquired using size exclusion chromatography, the trial to explain differences in interactions between these hydrocolloids and corn starch was made.
8
72%
The degree of rétrogradation of potato, wheat, rye and triticale monostarch phosphates (MP) was determined. All the MP had lower degree of rétrogradation than the respective native starches. The degree of rétrogradation was dependent on the botanical origin of starch, degree of substitution and storage conditions of starch pastes.
Skrobie: ziemniaczaną, pszenną, kukurydzianą i kukurydzianą woskową poddano reakcji utleniania: chloranem(I) sodu, nadtlenkiem wodoru w obecności jonów Cu2+, chloranem(III) sodu w obecności formaldehydu. W celu określenia efektywności utleniania w uzyskanych skrobiach modyfikowanych oznaczono zawartość grup karboksylowych oraz grup aldehydowych. Zmiany podatności skrobi naturalnych i uzyskanych preparatów modyfikowanych na retrogradację określono sporządzając 2-procentowe kleiki skrobiowe, które następnie przetrzymywano w temp. 8°C przez okres 21 dni. Kolejnych pomiarów turbidancji dokonano w 1., 3., 5., 7., 10., 14. i 21. dniu przechowywania. W skrobiach wyjściowych oraz w uzyskanych preparatach modyfikowanych oznaczono ponadto zawartość amylozy. W wyniku przeprowadzonych analiz stwierdzono, że utlenianie skrobi ziemniaczanej wszystkimi zastosowanymi czynnikami ograniczyło retrogradację. Chloran(I) sodu jako jedyny czynnik modyfikujący spowodował zmniejszenie podatności na retrogradację wszystkich użytych rodzajów skrobi. Różnice w zachowaniu się skrobi w procesie retrogradacji są związane nie tylko z rodzajem zastosowanego utleniacza, ale przede wszystkim z odmienną naturą i budową ziarenek skrobi zależną od jej botanicznego pochodzenia.
W pracy podjęto próbę uzyskania liniowych glukanów przez wytrącenie ich z roztworu skrobi ziemniaczanej w 20% (v/v) DMSO, poddanej działaniu pululanazy zawartej w preparacie handlowym Pulluzyme 750 (ABM Chemicals). Strącanie przebiegało 3-etapowo. Po każdym etapie otrzymywano frakcje hydrolizatu, składające się z glukanów liniowych i rozgałęzionych. W uzyskanych frakcjach oznaczano zawartość liniowych łańcuchów skrobiowych, wielkość cząsteczek, tendencję do retrogradacji oraz przemiany fazowe metodą DSC. Najbardziej interesujące właściwości wykazała frakcja III składająca się głównie z krótkich łańcuchów amylozy i wykazująca największą tendencję do retrogradacji. Znaczna entalpia jej topnienia oraz wysoki zakres temperatury tej przemiany fazowej świadczą o dużym udziale krystalitów amylozowych, charakterystycznych dla skrobi opornej.
Retrogradacja jest niekorzystnym procesem zachodzącym podczas przechowywania żywności, wpływającym na ograniczenie przydatności konsumpcyjnej produktów utworzonych na bazie surowców skrobiowych. Dlatego też celem podjętych badań było wskazanie możliwości pozyskania skrobi zbożowej o znacznie mniejszej skłonności do retrogradacji, bez konieczności poddania jej wcześniejszej modyfikacji. Z ziarna pszenicy, żyta i jęczmienia, zebranego z pola w różnych fazach dojrzałości, wyizolowano skrobie metodą laboratoryjną. Oznaczono zawartość suchej substancji i skrobi w ziarnie zbóż oraz zawartość amy łozy w skrobi. Wyznaczono również stosunek amy łozy do amylopektyny i wagowo średnią masę cząsteczkową obu tych polimerów skrobiowych, przy zastosowaniu chromatografii żelowej (GPC ) oraz stopień retrogradacji 1% wodnych kleików skrobiowych. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono znacznie niższą skłonność do retrogradacji skrobi ze zbóż niedojrzałych, w porównaniu ze skrobią zbóż dojrzałych, zarówno w temperaturze 8°C, 20°C jak i -20°C.W przypadku wszystkich badanych zbóż, najmniejszy stopień retrogradacji oznaczono w skrobiach wyodrębnionych z ziaren zebranych we wczesno-woskowej fazie dojrzałości. Ziarno pszenicy i jęczmienia zebrane we wczesno-woskowej fazie dojrzałości można uznać za naturalne źródło skrobi zbożowej o niewielkiej skłonności do retrogradacji.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.