Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 56

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  mieso z dzika
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Sposób bytowania dzikich zwierząt i swobodny dobór paszy sprawia, że mięso dziczyzny uważane jest za cenniejsze źródło żywności i w odróżnieniu od mięsa ze zwierząt pozyskiwanych z tradycyjnej hodowli wolne od pozostałości wynikających z intensywnego tuczu. Wzrost populacji dzików i konieczność jej redukowania sprawia, że rośnie podaż dziczyzny i konieczność jej zagospodarowania. Jednak właściwości mięsa dzika, mimo podobieństw do wieprzowiny są odmienne co wynika z różnic gatunkowych, sposobu życia i żywienia. Celem pracy była ocena wpływu przechowywania zamrażalniczego na właściwości fizykochemiczne mięsa polędwicy i szynki z dzika. Próby polędwicy i szynki podzielono na trzy grupy: pierwszą badano 48h od uboju, kolejne przeznaczono do mrożenia w temperaturze -18°C przez jeden miesiąc oraz trzy miesiące. Materiał badawczy w każdej grupie poddano oznaczeniu podstawowego składu chemicznego, pH, wycieku wymuszonego i termicznego oraz wykonano test analizy profilu tekstury. Przechowywanie zamrażalnicze mięsa dzika przez 1 miesiąc w niewielkim stopniu zmienia jego fizykochemiczne właściwości, natomiast mrożenie tego surowca przez okres 3 miesięcy prowadzi do istotniejszych zmian. Proces zamrażania wpłynął na pociemnienie barwy i pogorszenie właściwości hydratacyjnych mięsa. Ocena tekstury mięsa wykazała poprawę tekstury mięsa mrożonego w porównaniu do mięsa świeżego, wyrażającej się mniejszymi wartościami twardości w cyklu 1 i 2 oraz żujności i gumistości.
W pracy oceniono jakość kiełbas drobno rozdrobnionych z mięsa dzików. Podczas kutrowania zastosowano różny dodatek wody (przy stałym dodatku tłuszczu) i tłuszczu (przy stałym dodatku wody). W gotowym produkcie analizowano właściwości reologiczne, cechy sensoryczne i wielkość wycieku cieplnego. Stwierdzono istotny wpływ wielkości dodatku wody i tłuszczu na badane cechy drobno rozdrobnionych produktów mięsnych. Wzrostowi ilości wody dodanej do farszu towarzyszył spadek twardości, gumowatości, sprężystości i lepkości oraz wzrost wodnistości w ocenie sensorycznej i ilości wycieku cieplnego, co w konsekwencji spowodowało niską ocenę jakości sensorycznej prób cechujących się największym udziałem wody. Podobne zależności stwierdzono, gdy stosowano wzrastający dodatek tłuszczu do farszu, przy stałej zawartości wody – w próbach zawierających największy udział tłuszczu oznaczono bowiem najniższą twardość, spoistość, gumowatość, najniższe moduły sprężystości i lepkości, a najwyższą z kolei mazistość i wyciek cieplny. Próby te cechowały się także najniższą notą ogólnej oceny jakości sensorycznej. Najbardziej pożądaną jakość sensoryczną gotowego produktu uzyskano w kiełbasach wyprodukowanych z 20 - 25 % dodatkiem wody lub z 20 % dodatkiem tłuszczu.
W pracy przeanalizowano wpływ zmiany cen skupu trzody chlewnej i bydła rzeźnego na ceny skupu mięsa jeleni, saren i dzików. W celu porównania wzajemnej korelacji tych grup cenowych wykonano analizę regresji liniowej pojedynczej i wielokrotnej.
Analizowano wpływ czasu (14 tygodni) i temperatury (t1 = -18°C, t2 = -30°C) na właściwości technologiczne mięsa z młodego odyńca, upolowanego w centralnej Polsce. Oceniano zawartość białek rozpuszczalnych, względną zawartość poszczególnych form mioglobiny (Mb, MbO, MetMb), wodochłonność, zawartość aldehydu malonowego (zmiany oksydacyjne). Udokumentowano, że mrożone mięso dzika dobrze zachowuje właściwości technologiczne w czasie 3,5 miesiąca przechowywania. Zawartość białek rozpuszczalnych ulega tylko nieznacznemu zmniejszeniu. Barwa mięsa nie ulega istotnym zmianom. Zmiany oksydacyjne są niewielkie. Porównując efekt oddziaływania wartości temperatury stwierdzono, że temperatura -30°C nieco lepiej stabilizuje właściwości mięsa dzika niż temperatura -18°C.
The main purpose of this article was to analyse the effectiveness of two methods: trichinoscopy and digestion method for control of animal trichinellosis. It was established that the using of magnetic stirrer improved the digestion of meat and shortened the digestion to 90-100 minutes. It is worthy of notice that the digestion method is three to four times more sensitive than the traditional trichinoscopy. In the years 1999-2004 Trichinella larvae were found in pork meat 6 times rarely comparing with the years 1990-1994. The introduction of digestion method resulted directly in the reduction (4 times) of the Trichinella infection in humans in the years 2000-2004 comparing with the years 1990-1994. The ELISA test appeared to be also very useful for epidemiological studies on Trichinella infection in animals and humans.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.