W latach 1992-1998 w Katedrze Warzywnictwa WSRP w Siedlcach przeprowadzono badania, których celem było porównanie następczego wpływu nawozów organicznych w postaci poplonów letnich (facelia, żyto, wyka ozima, bobik), nawożenia słomą w dawce 4 t/ha, 6 t/ha oraz nawożenia obornikiem w dawce 60 t/ha na zawartość suchej masy w kapuście, cebuli, buraku ćwikłowym. Analizie poddano także wpływ ilości przyoranej biomasy roślin poplonowych na plonowanie wyżej wymienionych gatunków warzyw, przyorując je w całości lub w postaci resztek pozbiorowych. Wymienione gatunki warzyw uprawiano w kolejnych latach po nawożeniu organicznym zgodnie z obowiązującą agrotechniką dla tych gatunków. Przedstawione wyniki obejmują dwa cykle badawcze. W trakcie zbiorów warzyw pobierano próby materiału roślinnego w celu określenia zawartości suchej masy metodą suszarkowo-wagową. W pierwszym roku po nawożeniu organicznym najwyższą zawartość suchej masy uzyskano po nawożeniu obornikiem, w drugim po nawożeniu obornikiem oraz żytem, a w trzecim - po nawożeniu wyka ozimą. Przyorana cała biomasa roślin poplonowych sprzyjała gromadzeniu suchej masy w uprawianych warzywach. Nawożenie słomą nie powodowało istotnych zmian w zawartości suchej masy. Przy czym łączne nawożenie nawozami zielonymi, szczególnie facelią i słomą w dawce 4 t/ha powodowało istotny wzrost zawartości suchej masy w cebuli.
W pracy przedstawiono wyniki badań z lat 1991-2001 nad wpły-wem nawadniania kroplowego i mikrozraszania na kształtowanie się poziomu wybranych metali ciężkich (Cd, Pb, Zn) w częściach jadalnych niektórych gatunków roślin warzywnych (burak ćwikłowy, cukinia, dynia, fasola szparagowa, marchew jadalna) i jagodowych (aronia, po-rzeczka czarna, truskawka). Doświadczenia polowe przeprowadzono w miejscowości Kruszyn Krajeński koło Bydgoszczy na glebie zalicza-nej do V-VI klasy bonitacyjnej. Zawartość części spławianych w war-stwie orno-próchnicznej wynosiła 7% a w poziomach podornych od 3 do 5%. Zawartość próchnicy wynosiła 1,19%. Polowa pojemność wodna w warstwie 1 m wynosiła 88 mm a wody dostępnej 68 mm. Badanym czynnikiem było nawadnianie w trzech następujących wariantach: I - kontrola (bez nawadniania), II - nawadnianie kroplowe, III - mikro-zraszanie. Nawadnianie rozpoczynano przy potencjale wodnym gleby - 0,03 MPa. Stwierdzono, że nawadnianie istotnie obniżyło zawartość metali ciężkich (Cd, Pb, Zn) w świeżej masie owoców truskawki, nie oddziaływało natomiast w sposób udowodniony statystycznie na ich poziom w owocach aronii i porzeczki czarnej. Pod wpływem mikrona-wodnień nastąpił spadek zawartości w świeżej masie owoców cukini i dyni olbrzymiej metali ciężkich (Cd, Pb, Zn) w stosunku do kontroli. Nawadnianie nie wpływało istotnie na kumulację cynku w korzeniach buraka ćwikłowego i marchwi oraz strąkach fasoli szparagowej. W wa-runkach nawadniania wystąpiła jednak wyraźna tendencja do mniej-szej zawartości tego pierwiastka w częściach jadalnych wszystkich trzech wspomnianych gatunków warzyw. Zaznaczyła się zróżnicowana skłonność do kumulowania metali ciężkich przez badane gatunki uprawne warzyw. Spośród testowanych gatunków, burak ćwikłowy najsilniej kumulował cynk.