Celem pracy były badania dotyczące wielkości strat ciepła zachodzących z organizmów owiec w zależności od warunków meteorologicznych środowiska oraz przewodnictwa cieplnego ich runa. Wykonano je u 5 dorosłych owiec w 3 fazach - przed strzyżą, bezpośrednio po strzyży oraz po kolejnych 4 miesiącach i częściowym odroście runa. Badano temperaturę rektalną (tr), temperaturę skóry w 7 punktach termostabilnych (ts) i 5 termolabilnych (tl) oraz wielkość przepływu strumienia ciepła całkowitego (QT), konwekcyjnego (QC) i radiacyjnego (QR). Jednocześnie wykonano pomiary warunków mikroklimatycznych: temperatury powietrza (tp), wilgotności względnej (f) ochładzania suchego (H) i prędkości ruchu powietrza. Analizując układ ich wartości stwierdzono, że poza f odbiegały one od normatywnych, co narażało owce na zbyt duże straty ciepła z ich organizmów. Jeszcze większy wpływ na wielkość tych strat miało runo owcze. W okresie po strzyży u owiec pozbawionych tej izolacji termicznej dochodziło, przy niesprzyjających warunkach bioklimatycznych, do zachwiania u nich bilansu cieplnego organizmów.