Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  protein hydrolysate
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Lentil meal proteins were treated by chymotrypsin. Hydrolysis was controlled with the pH-stat method. Degree of hydrolysis (DH) was evaluated and after 120 min of the process amounted to 13%. SDS-PAGE and SE-HPLC methods were used to study molecular weight distribution of lentil meal proteins and their chymotryptic hydrolysates of DH 2%, 4%, 8% and 12%. Bands in the range of 21–66 kDa were predominant on the electrophoregram of lentil proteins. Chymotrypsin treatment resulted in releasing the hydrolysis products of both high molecular weight (62,000; 30,500 Da) molecules and small peptides (<6,500 Da). At the first stage of hydrolysis (DH 2.0%) intermediate products are formed, which are then further hydrolysed. Chromatographic separation confirmed the results of SDS-PAGE. Larger polypeptides and unhydrolysed proteins are present in hydrolysate of DH 12% but products of hydrolysis with molecular weight of 0.5–6.5 kDa are predominant. No simple correlation between degree of hydrolysis and intensity of bitterness and astringency sensation was noticed. Bitterness of hydrolysates was not high (2.25-2.35 a.u.).
Badane koncentraty otrzymano w wyniku ekstrakcji alkalicznej gęstwy drożdżowej Sacharomyces uvarum, stanowiącej odpad przy produkcji piwa. W koncentratach białkowych i uzyskanych z nich hydrolizatach oznaczono skład aminokwasowy, strawność enzymatyczną in vitro oraz wskaźniki wartości odżywczej. Stwierdzono wysoką strawność enzymatyczną i zawartość aminokwasów egzogennych. Wartość odżywcza badanych preparatów, określona za pomocą wskaźników chemicznych, była stosunkowo wysoka, porównywalna z odpowiednimi wyróżnikami dla niektórych białek roślinnych.
Hydrolizę skrobi ziemniaczanej przeprowadzono przy użyciu sześciu preparatów amylolitycznych pochodzenia bakteryjnego typu Gamalpha (Gamma Chemie, Niemcy). Do hydrolizy stosowano skrobię skleikowaną w autoklawie oraz skrobię poddaną esktruzji. W wyniku depolimeryzacji skrobi uzyskano różne maltodekstryny o DE 3-12. Produkty te zostały scharakteryzowane pod względem składu chemicznego oligosacharydów z uwzględnieniem cukrów o stopniu polimeryzacji od 2 do 8. Wykazano, że preparaty o tym samym równoważniku glukozowym znacznie różniły się składem oligosacharydów. Zawartość oligosacharydów o stopniu polimeryzacji 3–8 w hydrolizatach skrobi autoklawowanej wahała się od 8,2 do 48,5%, a skrobi ekstrudowanej 7,2 do 59,8%. Największą zawartość tego typu oligosacharydów uzyskano przy zastosowaniu preparatu Gamalpha 900P. We wszystkich otrzymanych maltodekstrynach największy udział procentowy spośród oligosacharydów miały: maltoheksaoza, maltoheptaoza i maltooktaoza. Uzyskane maltodektryny zostały scharakteryzowane pod względem lepkości i ciśnienia osmotycznego ich 10% roztworów wodnych. W większości hydrolizatów obserwowano wzrost lepkości pozornej w miarę wzrostu równoważnika glukozowego w maltodekstrynach. Stwierdzono odwrotną zależność między szybkością ścinania a lepkością pozorną badanych maltodektryn. Wyjątek stanowiły maltodekstryny otrzymane za pomocą preparatu Gamalpha 300L. Ciśnienie osmotyczne hydrolizatów maltodekstrynowych było proporcjonalne do równoważnika glukozowego.
W pracy przedstawiono wyniki badań suszenia rozpyłowego hydrolizatu białkowego oraz hydrolizatu białkowego z 20% dodatkiem maltodekstryny. Suszenia przeprowadzono w dwóch temperaturach suszenia, tj. 160 i 200ºC, oraz przy trzech strumieniach objętości podawania surowca, tj. 0,88; 1,12 i 1,24 cm³·sˉ¹. Najwyższą zawartość wilgoci (4,5%) uzyskano dla hydrolizatu z dodatkiem nośnika. Wraz ze wzrostem temperatury suszenia wilgotność proszków zmniejszała się, zaś wzrost strumienia objętości podawania surowca wpływał na podwyższenia wilgotności proszków. Dodatek maltodekstryny istotnie wpłynął na wzrost gęstości nasypowej luźnej i utrzęsionej oraz spowodował zmniejszenie gęstości pozornej cząstek i porowatości złoża. Obniżenie temperatury suszenia, w przypadku roztworu samego hydrolizatu białkowego, powodowało zmniejszenie gęstości nasypowej luźnej oraz utrzęsionej o około 17%. Zauważono, że zarówno temperatura suszenia, jak i strumień objętości surowca nie miały istotnego wpływu na gęstość pozorną proszków. Niezależnie od dodatku nośnika oraz zmiany parametrów suszenia, sproszkowany hydrolizat charakteryzował się współczynnikiem Hausnera przekraczającym wartość 1,4.
W wielu krajach azjatyckich sosy sojowe są tradycyjnymi, od wieków stosowanymi przyprawami smakowo-zapachowymi dodawanymi do żywności w toku produkcji wyrobów spożywczych, jak i przyprawami stołowymi do indywidualnego uznania konsumenta. Światowa roczna produkcja sosu sojowego wynosi ponad 10 mld litrów (10 mln ton). Największym producentem sosu sojowego są Chiny (5 mln ton). Chiny są również głównym jego eksporterem (ponad 94 tys. ton). Obserwowana jest ekspansja tych produktów na rynki krajów Europy i Ameryki. Stosuje się dwie główne grupy metod produkcji sosów sojowych: fermentacyjne i polegające na kwasowej hydrolizie białek. Produkcja sosów sojowych według technologii tradycyjnych (metody fermentacyjne) jest długotrwała, a przez to kosztowna. Rozwijane są zatem technologie polegające na fermentacji “przyspieszonej” bądź wykorzystujące surowce semisyntetyczne (kwasowe hydrolizaty białek roślinnych – HVP). Na przełomie lat 70. i 80. XX w. stwierdzono obecność w HVP i produkowanych na bazie HVP sosach sojowych 3-monochloropropanodiolu (3-MCPD), a potem obecność 2-MCPD, dichloropropanoli (DCP) oraz estrów chloropochodnych propanodioli i propanolu z kwasami tłuszczowymi. Związki te są szkodliwe dla zdrowia, a spożywane w większych ilościach wywołują zmiany rakotwórcze, choroby nerek i zaburzenia reprodukcyjne. W niniejszej pracy przedstawiono przegląd literaturowy dotyczący produkcji sosów sojowych. Celem tego przeglądu było zebranie informacji dotyczących technologii produkcji sosów sojowych. Szczególną uwagę zwrócono na obecność 3-MCPD. Omówiono regulacje prawne i metody analityczne dotyczące oznaczania 3-monochloropropanodiolu.
The aim of the present study was to evaluate the possibility of using a protein hydrolysate, Hemozym N-K 4.5-6, as a component of salinized soil in the cultivation of flossflower (Ageratum houstonianum Mill., Asteraceae). The experiment was focused on the yield and decorative value of A. houstonianum, grown under different concentrations of NaCl and/or Hemozym. Ageratum houstonianum plants were grown in the soil under different NaCl salinity (EC: 0.28 – as control or 3.25 dS m−1 – salt stress) or/and Hemozym dose (0, 0.07 or 0.14 ml kg−1). The results of the experiment imply that A. houstonianum is sensitive to salinity. The application of Hemozym to both unsalinized and salinized soils caused an increase in the yield of the plant organs (roots, stems, leaves, and inflorescence), the number of leaves, and the chlorophyll content without significant changes in the carotenoids. Moreover, an increase in the number and size of first-order inflorescences (heads) as well as more intensive flower color were observed. Thus, it can be stated that the protein hydrolysate studied can be a beneficial component of both salinized and unsalinized soils in the cultivation of A. houstonianum.
W pracy badano przeciwutleniające właściwości izolatu i hydrolizatów białek grochu. Stwierdzono, że białka te posiadają właściwość hamowania reakcji utleniania kwasu linolowego, która rośnie w wyniku hydrolizy enzymatycznej. W obrazach elektroforetycznych obserwowano wyraźne różnice w składzie frakcji hydrolizatów. Nie stwierdzono natomiast jednoznacznego wpływu powierzchniowej hydrofobowości aromatycznej na aktywność antyoksydacyjną.
Analizowano właściwości funkcjonalne handlowego izolatu białek grochu w porównaniu z produktami białkowymi uzyskanymi po łagodnej hydrolizie trypsyną. Odnotowano wyraźny wpływ p H na badane właściwości analizowane przy pH 7 oraz pH 8.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.