Badano układ zawierający: roztwór utleniacza lub reduktora, enzym oraz elektrody: platynową i kalomelową. Stwierdzono, że po dodaniu roztworu reduktora lub utleniacza zmiana potencjału elektrody wykonanej z platyny jest proporcjonalna do ilości dodanej substancji; zależy również od ilości i rodzaju katalizatora z grupy oksydaz. Sporządzając krzywą wzorcową zależności zmiany potencjału elektrody badanej od ilości dodanego enzymu oraz utleniacza lub reduktora, można oznaczać ilość substancji dodanej. Dodatek enzymu zwiększa czułość metody. Metoda ta może znaleźć zastosowanie w analizie żywności.
Stres solny jest jednym z najważniejszych czynników abiotycznych, ograniczających produkcję roślinną na świecie. W odpowiedzi na stres solny organizmy rozwinęły różne mechanizmy adaptacyjne. Akumulacja glicerolu w komórkach drożdży jest pierwszą zaobserwowaną i najczęściej badaną cechą pojawiającą się w wyniku wzrostu ciśnienia osmotycznego środowiska. W tych warunkach zaobserwowano także syntezę katalazy T. W prezentowanej pracy badano odpowiedź komórek pozbawionych różnych elementów systemu antyoksydacyjnego na stres solny indukowany NaCl. W warunakach umiarkowanego stresu solnego obserowowano wzrost aktywności katalazy T ale poziom przeżywalności kamórek badanych szczepów nie ulegał zmianom. Komórki drożdży pozbawione aktywności cytoplazmatycznej dysmutazy ponadtlenkowej (Cu, ZnSOD) były nadwrażliwe na silny stres solny. Komórki pozbawione funkcjonalnych mitochondriów (rho-) okazały się bardziej odporne na silny stres solny niż komórki szczepu dzikiego. Komórki pozbawione aktywności katalazowej zachowywały się w tych warunkach w taki sam sposób jak komórki szczepu dzikiego.
W prezentowanej pracy zbadano wpływ herbicydu Basta na przeżywalność komórek drożdży i aktywność katalazy w komórkach drożdży S. cerevisiae w logarytmicznej fazie hodowli. Herbicyd Basta zawierający glufozinat amonu o stężeniach 0,3-0,6 µg·cm⁻³ powodował jedynie niewielkie obniżenie przeżywalności komórek, natomiast wyższe dawki tego związku o stężeniu 1,2 µg·cm⁻³ i 3,0 µg·cm⁻³ powodowały spadek przeżywalności o 10% i o 18%. Stwierdzono, że aktywność katalazy wzrasta znacząco podczas stresu wywołanego przez ten herbicyd. Po inkubacji komórek drożdży z tym herbicydem zawierającym 1,2 µg·cm⁻³ glufozinatu amonu stwierdzono wzrost aktywności katalazy o 330% w porównaniu z próbą kontrolną. Sugeruje to, że glufozinat amonu wywołuje stres oksydacyjny w komórkach drożdży.