Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  bylica estragon
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Porównywano zawartość i skład chemiczny olejku eterycznego, związków flawonoidowych i fenolokwasów w organach nadziemnych (liście) i podziemnych (kłącze z korzeniami) estragonu francuskiego i uprawianego w Polsce. Stwierdzono różnice w zawartości i składzie chemicznym olejku eterycznego w części nadziemnej i podziemnej badanych estragonów. Głównym składnikiem olejku eterycznego w liściach estragonu uprawianego w Polsce jest elemycyna, a estragonu francuskiego estragol. W olejku eterycznym organów podziemnych obu badanych estragonów dominuje elemycyna. Zawartość związków flawonoidowych w liściach była wyższa u estragonu uprawianego w Polsce, natomiast w kłączach z korzeniami, zarówno u estragonu francuskiego, jak i uprawianego w Polsce, wystąpiły śladowe ilości tych związków. Poziom fenolokwasów w badanych organach estragonu formy francuskiej, jak i uprawianego w Polsce, był podobny.
Analizowano zmiany rozwojowe bylicy estragonu uprawianej w Polsce oraz sklad chemiczny olejku eterycznego i jego gromadzenie się w czasie dwuletniej wegetacji. Najwyższą masę ziela, zarówno w pierwszym, jak i drugim roku uprawy, uzyskano z sierpniowego terminu zbioru, przy czym w drugim roku uprawy masa ziela byla 2,5 razy większa niż w pierwszym roku uprawy. W roślinach jednorocznych i dwuletnich maksymalną zawartość olejku zaobserwowano w lipcu. Analiza składu chemicznego olejku eterycznego wykazała, że niezależnie od terminu zbioru, związkiem dominującym w olejku jest elemycyna. Stwierdzono również wyraźną zależność pomiędzy ß-pinenem i sabinenem a elemycyną.
Przyprawy są znane człowiekowi od dawna, jeszcze przed pojawieniem się ludzi ich konsumentami były zwierzęta. Można zaobserwować, że zwykle mięsożerne zwierzęta np. chore psy czy koty, spożywają wybrane przez siebie gatunki roślin kierując się instynktem. Podobnie przodkowie człowieka byli obdarzeni ogromną intuicją oraz niezwykłą umiejętnością obserwacji, gdyż od wieków stosowali leki roślinne. Interesujący jest fakt, że tych samych lub blisko spokrewnionych roślin używano do leczenia podobnych dolegliwości w plemionach, które zamieszkiwały różne kontynenty oddalone od siebie tysiące kilometrów. Poszukując roślin jadalnych człowiek pierwotny natrafiał na takie, które łagodziły różne dolegliwości, przyśpieszały gojenie ran, konserwowały żywność czy barwiły tkaniny. Przez wieki ludzkość odkrywała lecznicze właściwości ziół, sposoby stosowania poszczególnych roślin lub ich różnych części. Gromadzone przez tysiąclecia wiadomości o roślinach i ich działaniu były przekazywane z pokolenia na pokolenie ustnie, a po wynalezieniu pisma, zaczęto je spisywać.
Celem pracy było określenie zawartości azotanów(V) w świeżych ziołach przyprawowych: bazylii pospolitej (Ocimum basilicum L.) odmiany ‘Wala’, cząbru ogrodowego (Satureja hortensis L.), bylicy estragon (Artemisia dracunculus L.), lubczyka ogrodowego (Levisticum officinale L.), lebiodki pospolitej (Origanum vulgare L.) oraz tymianku pospolitego (Thymus vulgaris L.) i po ich utrwaleniu za pomocą suszenia w temperaturze 30 - 35 °C i zamrażania w temperaturze -25 °C. W świeżym materiale roślinnym oraz w surowcu po utrwaleniu i przechowywaniu przez 60, 120, 180 i 240 dni oznaczono zawartość azotanów(V) metodą kolorymetryczną. Stwierdzono, że istotnie największą zawartością NO3- w świeżym zielu charakteryzowały się: bazylia pospolita i lebiodka pospolita, a najmniejszą – ziele tymianku pospolitego. Bezpośrednio po zamrożeniu nastąpiło zmniejszenie koncentracji NO₃⁻ we wszystkich gatunkach ziół. Podobna tendencja dotyczyła bazylii, lebiodki oraz lubczyku ogrodowego po wysuszeniu. Natomiast w zielu cząbra ogrodowego i tymianku pospolitego po wysuszeniu zaobserwowano wzrost zawartości NO₃⁻. W trakcie przechowywania mrożonek i suszu zawartość azotanów(V) systematycznie zwiększała się.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.