Przedmiotem badań byly drapieżce mszyc; biedronki (Coccinellidae), bzygowate (Syrphidae) i złotooki(Chrysopidae). Badania prowadzono w makroregionie olsztyńskim w latach 1984-1990. Obiektami badawczymi byly pola uprawne: roślin motylkowatych (lucerna, koniczyna, groch, bobik, peluszka), zbożowych (żyto, pszenica, jęczmień, owies), okopowych (ziemniak, burak) i przemysłowych (rzepak). Obserwacjami objęto również siedliska nieuprawne: łąki trwale, nieużytki trawiaste, zadrzewienia śródpolne i ich sąsiedztwo. Wykazano, że w badanym zespole drapieżców najważniejszą rolę odgrywają bzygowate z gatunkami dominującymi Sphareophoria scripta (L.), Episyrphus balteatus (Deg.) i subdominującym Melanostoma mellinum (L.) oraz biedronki z gatunkiem dominującym Coccinella septempunctata (L.) i subdominującym Propylea quatuordecimpunctata (L.), w mniejszym stopniu złotooki z gatunkami dominującymi Chrysoperla carnea Steph. i Chrysopa phyllochroma Wesm. W badanym makroregionie największe nasilenie dorosłych drapieżców wystąpiło od połowy lipca do potowy sierpnia. Wykazano, że wśród upraw rolniczych najlepszym siedliskiem dla afidofagów są plantacje lucerny i inne uprawy motylkowate. Miejscami ostojowymi dla drapieżców mszyc są łąki trwałe, nieużytki trawiaste, zadrzewienia śródpolne i ich sąsiedztwo.