Celem pracy było określenie zdolności ekstraktów z surowej oraz ugotowanej kaszy jęczmiennej i gryczanej do chelatowania jonów żelaza. Uzyskane wyniki porównano z kwasem galusowym, jako wzorcem związków fenolowych oraz BHT (di-tert-butylohydroksytoluen). Wykazano, że ekstrakty z kasz mają dobre właściwości chelatujące. Większą aktywnością charakteryzowały się ekstrakty otrzymane z kasz ugotowanych niż surowych. Kwas galusowy i BHT nie wykazywały zdolności do chelatowania jonów żelaza.