Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  bialko jaja
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena zawartości wybranych składników chemicznych w jajach pochodzących od czterech ras kur nieśnych objętych programem ochrony zasobów genetycznych, w zależności od cyklu ich nieśności. Materiał do badań stanowiły jaja pobrane od Zielononóżki kuropatwianej (Z-11), Żółtonóżki kuropatwianej (Ż-33), Sussex (S-66), Leghorn (G-99) oraz zestawu towarowego o handlowej nazwie Hy-Line Brown. Nioski utrzymywane były w fermie Zakładu Doświadczalnego Instytutu Zootechniki – PIB w Chorzelowie k. Mielca. Analizy chemiczne jaj wykonano w 33. i 83. tygodniu życia kur. W 33. tygodniu życia kur największą zawartością białka ogółem oraz związków mineralnych w postaci popiołu surowego wyróżniały się białka jaj kur Hy-line Brown, natomiast w 83. tygodniu – pochodzące od kur: S-66, G-99 i Hy-Line Brown, przy równocześnie największej w nich zawartości suchej masy i popiołu surowego. Największą zawartość białka ogółem, zwłaszcza w drugim cyklu produkcji, oznaczono w żółtkach kur ras zachowawczych Z-11 i Ż-33. Istotnie mniejszą zawartość białka ogółem w 33. i 83. tygodniu stwierdzono w żółtkach jaj pochodzących od kur G-99 i Hy-Line Brown. W żółtkach jaj kur S-66 stwierdzono największą zawartość tłuszczu, przy tendencji do jego zwiększania wraz z wiekiem kur. Zawartość cholesterolu całkowitego w żółtkach w 33. i 83. tygodniu życia kur wahała się w zakresach odpowiednio: 13,90 ÷ 14,78 i 14,29 ÷ 15,48 mg/g żółtka, przy czym kury Z-11, w porównaniu z pozostałymi badanymi rasami, znosiły jaja o najmniejszym udziale tego składnika. Zaobserwowana w drugim cyklu produkcji duża zawartość składników odżywczych wskazuje na zasadność użytkowania wszystkich ocenianych ras kur przez co najmniej półtora roku.
10
84%
Celem podjętych badań była ocena kształtowania się wybranych cech jakości jaj kurzych w zależności od ich masy (kategorie wagowe). Materiał badawczy stanowiły jaja pochodzące od 250 niosek (♂ New Hampshire x ♀ Barred Rock). Ptaki utrzymywane były w kurniku na ściółce w jednakowych warunkach zoohigienicznych i żywione do woli takimi samymi mieszankami paszowymi, o odpowiedniej wartości pokarmowej w okresie wychowu i nieśności. W 36. tygodniu życia niosek pobrano losowo 160 jaj, które podzielono na cztery kategorie wagowe: poniżej 57,0 g (grupa A); od 57,0 do 60,0 g (grupa B); od 60,0 do 63,0 g (grupa C) oraz powyżej 63,0 g (grupa D). Przeprowadzono ocenę parametrów jakości białka, żółtka i skorupy, a także określono stężenie oraz aktywność enzymatyczną lizozymu w poszczególnych frakcjach białka. Jaja pochodzące z grupy D cechowały się największym udziałem białka (60,92%), a najmniejszym skorupy (10,56%). Białko tych jaj wyróżniało się największą masą (40,19 g) oraz wysokością (6,61 mm). Również żółtko charakteryzowało się najwyższą masą (18,13 g) oraz najciemniejszym wybarwieniem (13,65 pkt.). Jaja zakwalifikowane do grupy B miały skorupy o największej grubości (352,46 μm) i wytrzymałości (38,2 N). Szczegółowa analiza lizozymu wykazała, że białko jaj z grupy A charakteryzowało się największą zawartością oraz aktywnością tego enzymu w obu analizowanych frakcjach białka (0,61%; 131 105 U/ml – białko rzadkie oraz 0,38%; 80 705 U/ml – białko gęste). Stwierdzono, że jaja o największej masie cechowały się najkorzystniejszymi z punktu widzenia konsumenta cechami. Wyróżniała je dobra jakość białka (największa masa i wysokość) oraz żółtka (największa masa i najciemniejsze wybarwienie). Ponadto cechowały się dość grubą (352,37 μm) i najmniej odkształcającą się skorupą (70,90 μm). Natomiast białko jaj o najmniejszej masie charakteryzowało się najwyższą koncentracją i aktywnością hydrolityczną lizozymu.
Wzrastające wymagania konsumentów sprawiają, że producenci żywności są coraz bardziej zainteresowani naturalnymi substancjami przeciwdrobnoustrojowymi, w miejsce powszechnie stosowanych chemicznych konserwantów. Spośród różnych, naturalnych substancji przeciwdrobnoustrojowych lizozym charakteryzuje się właściwościami hamującymi wzrost wielu bakterii chorobotwórczych, na przykład Staphylococcus i Streptococcus. W celu uzyskania handlowych preparatów lizozymu można stosować różne metody jego izolacji z białka jaja kurzego, choć nieliczne z nich wdrożono już do produkcji na skalę przemysłową. Należą do nich: wielokrotne wytrącanie za pomocą soli i krystalizacja, bezpośrednia ultrafiltracja i chromatografia jonowymienna. Ostatnio, w literaturze publikowane są informacje na temat badań nad ekstrakcją lizozymu z białka jaja kurzego w wodnych układach dwufazowych (ATPS) typu glikol polietylenowy (PEG)/roztwór soli. W porównaniu z innymi technikami separacji i oczyszczania białek, zastosowanie wodnych układów dwufazowych charakteryzuje się: krótkim czasem procesu separacji, niskim zużyciem energii, przebiegiem ekstrakcji w warunkach, które nie denaturują białek oraz stosunkowo łatwą możliwością powiększenia skali procesu. Jednak w układzie dwufazowym składającym się z glikolu polietylenowego (PEG) i roztworu soli, lizozym preferencyjnie migruje do fazy górnej wzbogaconej w PEG, co z kolei utrudnia dalszy odzysk tego enzymu. Proces separacji lizozymu w wodnych układach dwufazowych można uprościć i uczynić bardziej wydajnym poprzez zastosowanie zamiast glikolu polietylenowego (PEG) polimeru termoseparującego, zbudowanego z reszt oksyetylenu i oksypropylenu (EOPO), który tworzy fazę górną w układach dwufazowych z formującymi fazę dolną roztworami soli. W takim układzie dwufazowym, polimer EOPO zostaje oddzielony od wodnego roztworu oczyszczonego lizozymu w procesie termoseparacji polimeru, który, podobnie jak roztwór soli pozostały po pierwszym etapie procesu ekstrakcji dwufazowej, może być następnie wielokrotnie wykorzystywany.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.