Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem niniejszej pracy było otrzymanie i scharakteryzowanie zmian cech babeczek bezglutenowych na skutek wzbogacenia ich składu w suszone owoce jagodowe będące źródłem antocyjanów. Przeprowadzono analizy muffin zawierających dodatek 5%, 10% i 15% suszonych owoców czarnej porzeczki oraz jagody. Wykazano, że dodatek suszonych owoców zmienia parametry fizykochemiczne otrzymanych muffin, jak również właściwości przeciwutleniające. Analiza tekstury wykazała, że jędrność, spójność, żujność i odbojność babeczek wzbogaconych, w porównaniu do próby kontrolnej, znacząco zmalała. Nie zauważono natomiast zmian w wartościach parametru sprężystości. Zaobserwowano także zmiany w barwie, w tym przesunięcie parametru barwy w kierunku zielonej i niebieskiej. Ponadto, całkowita zawartość związków polifenolowych i zdolność przeciwutleniająca otrzymanych babeczek są znacznie zwiększone, gdy wzrasta udział dodatku suszonych owoców. Pomimo znacznych zmian właściwości fizykochemicznych, ocena konsumenta wyraźnie pokazała, że możliwe jest otrzymanie atrakcyjnego sensorycznie produktu o wysokim potencjale przeciwutleniającym.
Background. The interest in potato juice as a therapeutic agent goes back to the 19,h century but its application was not supported by any knowledge about biological activity of this raw material. Factors restricting the medical application of potato juice include its inattractive sensory and functional properties. The aim of the presented investigations was preliminary evaluation of the biological activity of potato juice and the impact on it of some technological operations such as: cryoconcentration and hydrolysis in a membrane reactor. Material and methods. Experiments comprised investigations of antioxidative potentials of fresh potato juice, products of its processing as well as fractions separated because of the size of their molecules using, for this purpose, Folin-Ciocalteu methods and reactions with the ABTS cation radical. Results. The value of the antioxidative potential of fresh potato juice determined by means of the ABTS reagent corresponded to approximately 330 pmol/100 g which is in keeping with literature data. As a result of the cryoconcentration process, the value determined by the Folin-Ciocalteu method was found to increase only slightly whereas the value determined by means of the ABTS reagent almost tripled. The antioxidative potential was found to grow even more strongly in the case of the application of both methods when the process of enzymatic hydrolysis was employed. The total of 5 protein fractions of molecular masses ranging from 11 000 Da to over 600 000 Da, as well as an organie non-protein fraction of the molecular mass of 600 Da, were obtained as a result of the performed separation. Ali the examined fractions exhibited antioxidative activities. The highest values determined by the Folin-Ciocalteu method were recorded for the protein fraction of 80 000 Da mean molecular mass, while using the ABTS reagent - for the organie, non-protein fraction. Conclusions. Potato juice possesses antioxidative activity which can be enhanced by means of processing, especially, in the course of enzymatic hydrolysis. In addition, it was demonstrated that the organie nonprotein fraction of 600 Da mean molecular mass was characterised by the highest antioxidative activity.
Doniesienia literaturowe wskazują, że sok z ziemniaków może być cennym źródłem związków bioaktywnych korzystnie oddziałujących na organizm człowieka. Jak dotąd nie scharakteryzowano jednak w pełni aktywności przeciwdrobnoustrojowej tego produktu. Dlatego też, w niniejszej pracy oceniono aktywność przeciw drobnoustrój ową suszu soku ziemniaczanego powstałego w procesie suszenia rozpyłowego oraz sublimacyjnego, jego hydrolizatu oraz frakcji odbiałczonej. W testach bioaktywności zastosowano szczepy bakterii z rodzajów: Bacteroides, Listeria, Salmonella, Clostridium, Escherichia, Enterococcus, Lactobacillus,, Staphylococcus, Yersinia oraz drożdże Candida i Saccharomyces. Aktywność przeciwdrobnoustrojową oznaczano metodą punktowo-dyfuzyjną. Dodatkowo zbadano zawartość glikoalkaloidów, mikro- i makroelementów, witamin z grupy B oraz witaminy C w soku z ziemniaków, a także podjęto próbę określenia ich wpływu na bioaktywność. Przeprowadzone badania wykazały, że żaden z zastosowanych preparatów niezałeżnie od składu chemicznego i sposobu wytworzenia nie wykazywał aktywności antagonistycznej w stosunku do mikroorganizmów patogennych, probiotycznych i komensalych.
Celem niniejszej pracy było określenie wpływu wilgotności mieszanek kaszki kukurydzianej oraz dodatków wytłoków lnianych na wybrane parametry jakościowe otrzymanych ekstrudatów. Zastosowano dwa poziomy wilgotności mieszanek: 12% i 16% oraz trzy poziomy ilości dodawanych wytłoków lnianych: 5%, 10% i 15%. Proces ekstruzji prowadzono z wykorzystaniem jednoślimakowego ekstrudera typu TS-45 ZMCh (Metalchem, Gliwice). Otrzymane ekstrudaty charakteryzowano pod względem zmian: barwy (w systemie CIE L*a*b*), współczynnika ekspansji promieniowej, gęstości właściwej, wytrzymałości mechanicznej oraz zawartości błonnika pokarmowego, w tym frakcji rozpuszczalnej (SDF) i nierozpuszczalnej (IDF). W toku analiz stwierdzono, że wraz ze zwiększającym się dodatkiem wytłoków zmniejszał się współczynnik ekspansji, zwiększała się gęstość i twardość ekstrudatów. Zmianie ulegała również barwa ekstrudatów. Analizując wpływ wilgotności surowca, wykazano natomiast, że chrupki wytworzone z surowca o wilgotności 16% charakteryzują się mniejszym stopniem ekspansji oraz większą gęstością niż chrupki z surowca zawierającego 12% wody. Zmiany twardości determinowane były natomiast wielkością dodatku. W ocenie konsumenckiej wyższe noty uzyskały chrupki z surowca o wilgotności 16%, szczególnie przy wyższym dodatku wytłoków. Dodatek wytłoków lnianych już na poziomie 10% umożliwia wytworzenie na drodze ekstruzji przekąsek będących źródłem błonnika pokarmowego.
Choroby zapalne jelit to duży problem diagnostyczny i terapeutyczny. Ich przewlekły charakter i nie zawsze skuteczne leczenie czynią je poważnym problemem medycznym. Osoby dotknięte tym schorzeniem, ze względu na upośledzenie wchłaniania substancji odżywczych i często występujące krwawienia w obrębie przewodu pokarmowego, należą do grupy wysokiego ryzyka niedoboru żelaza, skutkującego anemią. Ponadto ograniczona i bardzo monotonna dieta skutecznie obniżają ich komfort życia, sprawiając, że choroba ta staje się także problemem społecznym. Zastosowanie do produkcji żywności związków o udokumentowanych właściwościach przeciwzapalnych może skutecznie wspomóc profilaktykę oraz lecenie, a także uatrakcyjnić niewielką grupę produktów spożywanych przez osoby chore. Jednym ze źródeł tych związków okazał się sok z ziemniaka, polecany jako remedium na dolegliwości przewodu pokarmowego o różnej etiologii już w medycynie ludowej.
Celem badań było opracowanie metody ekstrakcji barwników antocyjanowych z owoców aronii, czarnego bzu i czarnej porzeczki oraz korzeni czarnej marchwi. Do ekstrakcji antocyjanów zastosowano roztwory: wodę zakwaszoną kwasem octowym (0,75 % m/m), wodę zakwaszoną kwasem solnym (0,75 % w/w), metanol/wodę/kwas octowy (40 : 60 : 0,5 v/v/v), aceton/wodę/kwas octowy (70 : 29,5 : 0,5 v/v/v). W otrzymanych ekstraktach oznaczono zawartość związków fenolowych oraz antocyjanów i na ich podstawie wykonano analizę kinetyki ekstrakcji. Zbadano również właściwości przeciwutleniające uzyskanych ekstraktów metodami ABTS•+ i FRAP. W procesie ekstrakcji antocyjanów z owoców aronii, czarnego bzu i czarnej porzeczki optymalnymi ekstrahentami okazały się: wodny roztwór metanolu z dodatkiem kwasu octowego oraz wodny roztwór kwasu octowego, natomiast w trakcie ekstrakcji antocyjanów z korzenia czarnej marchwi najlepsze rezultaty uzyskano przy użyciu wodnego roztworu metanolu z dodatkiem kwasu octowego oraz wodnego roztworu acetonu z dodatkiem kwasu octowego.
Celem badań było opracowanie metody pozyskiwania barwników antocyjanowych z ekstraktów owoców aronii, czarnego bzu i czarnej porzeczki oraz korzeni czarnej marchwi. Separację antocyjanów na poszczególne frakcje przeprowadzono za pomocą chromatografii preparatywnej w kolumnie Agilent Zorbax SB C18 (250 × 21,2 mm). W ekstraktach z owoców aronii i czarnej porzeczki zidentyfikowano cztery barwniki antocyjanowe. Owoce aronii zawierały pochodne cyjanidyny: cyjanidyno-3-O-galaktozyd, cyjanidyno-3-O-glukozyd, cyjanidyno-3-O-arabinozyd i cyjanidyno-3-O-ksylozyd, natomiast w owocach czarnej porzeczki stwierdzono obecność pochodnych delfinidyny i cyjanidyny i były to: delfinidyno-3-O-glukozyd, delfinidyno-3-O-rutynozyd, cyjanidyno-3-O-glukozyd, cyjanidyno-3-O-rutynozyd. Z owoców czarnego bzu pozyskano dwie frakcje, z których każda stanowiła mieszaninę dwóch antocyjanów, pierwsza zawierała cyjanidyno-3-O-sambubiozydo-5-O-glukozyd i cyjanidyno-3,5-O-diglukozyd, natomiast druga składała się z cyjanidyno-3-O-sambubiozydu oraz cyjanidyno-3-O-glukozydu. Z korzenia czarnej marchwi wyizolowano trzy barwniki antocyjanowe: cyjanidyno-3-O-ksylozydo (synapoiloglukozylo)galaktozyd, cyjanidyno-3-O-ksylozydo(feruloiloglukozylo)galaktozyd oraz cyjanidyno-3-O-ksylozydo(kumaryloglukozylo)galaktozyd. Preparaty antocyjanów w formie stałej otrzymano po zagęszczeniu uzyskanych frakcji w wyparce rotacyjnej i suszeniu sublimacyjnym. Analizę czystości barwników antocyjanowych wykonano za pomocą HPLC w kolumnie analitycznej Agilent Zorbax SB C18 (5 μm, 250 × 4,6 mm). Z 13 otrzymanych stałych preparatów antocyjanów 7 charakteryzowało się czystością większą niż 90 % i były to: cyjanidyno-3-O-galaktozyd i cyjanidyno-3-O-arabinozyd, wyizolowane z owoców aronii, delfinidyno-3-O-glukozyd, delfinidyno-3-O-rutynozyd, cyjanidyno-3-O-glukozyd i cyjanidyno-3- O-rutynozyd – otrzymane z owoców czarnej porzeczki oraz cyjanidyno-3-O-ksylozydo (feruloiloglukozylo)galaktozyd pozyskany z korzenia czarnej marchwi. Czystość pozostałych preparatów antocyjanów zawierała się w zakresie 51 ÷ 87 %.
Resistant starches are type of dietary fibers. However, their physiological effects depend on the way they resist digestion in the gastrointestinal tract. The objective of this study was to examine the hypothesis that new type of RS4 preparations, of in vitro digestibility of about 50%, obtained by cross-linking and acetylation, acts as a prebiotic by increasing short chain fatty acids content in cecum digesta. The rats were fed with diet containing pregelatinized, cross-linked and acetylated starches as a main carbohydrate source. Pregelatinized, but not chemically modified, potato starch was used in the composition of the control diet. After two weeks of experiment the increase of short chain fatty acids contents in ceceum digesta was observed. The intake of starch A, cross-linked only with adipic acid, resulted in increase of about 40% of short chain fatty acids content, whereas starch PA cross-linked with sodium trimetaphosphate and adipic acid of about 50%. The utmost twofold increase was observed in the case of the production of propionic acid. In contrast, the content of butyric acid increased (12%) only as an effect of consumption of starch PA and even decreased (about 30%) in case of starch A. Both RS4 starches caused an increase of the production of acetic acid by more than 40%. No changes in serum biochemistry, liver cholesterol and organ weights of rats were stated.
Celem niniejszej pracy była ocena wpływu dodatku soku z ziemniaka, będącego źródłem związków bioaktywnych o udokumentowanych właściwościach prozdrowotnych, zastosowanego w recepturze pasztetów na teksturę, mikrostrukturę i właściwości sensoryczne otrzymanych produktów. Sok z ziemniaka był dodawany w dwóch postaciach: świeżej lub utrwalonej metodą suszenia rozpyłowego. Przeprowadzone badania w skali półtechnicznej dowiodły, że zastosowanie odpowiedniej technologii wytwarzania pasztetu zawierającego dodatek bioaktywnych składników soku z ziemniaka pozwala uzyskać atrakcyjny sensorycznie, wysoko oceniany przez konsumentów produkt prozdrowotny. Wykazano również, że dodatek soku z ziemniaka, bez względu na zastosowaną formę, wywierał istotny wpływ na zmianę tekstury pasztetów i powodował wzrost: twardości, smarowności i lepkości oraz zmniejszenie adhezji. Od postaci w jakiej dodawany był sok z ziemniaka zależały natomiast stopień zdyspergowania tłuszczu w pasztetach i akceptacja konsumencka produktów. Dodatek suszonego soku z ziemniaka powodował wzrost rozdrobnienia kuleczek tłuszczowych i bardziej równomierne rozmieszczenie ich w strukturze wzbogaconego pasztetu. W przypadku zastosowania dodatku w formie świeżego soku z ziemniaka nie zaobserwowano statystycznie istotnych zmian analizowanych parametrów dyspersji tłuszczu w odniesieniu do pasztetu bez dodatku. Ocena atrakcyjności sensorycznej wykazała, że pasztet wzbogacony świeżym sokiem z ziemniaka uzyskał równie wysokie noty (zarówno ze względu na barwę, konsystencję, jak i smakowitość) jak pasztet bez dodatków wzbogacających. Natomiast pasztet wzbogacony suszonym sokiem z ziemniaka był w nieznacznie mniejszym stopniu akceptowany przez konsumentów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.