Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
This work presented characteristic of biopolymer based coatings to produce minimally processed fruits and vegetables. Coating materials and methods, aims and advantages of use of edible coatings to fresh fruits and vegetables were described.
Opakowanie jadalne to cienka warstwa materiału na powierzchni produktu lub w jego wnętrzu. Może ona być spożywana wraz z produktem, może także rozpuszczać się podczas jego obróbki, np. termicznej. Wydaje się, iż opakowania jadalne na bazie polimerów naturalnych są produktem na tyle innowacyjnym, że mogą stanowić alternatywę dla opakowań z tworzyw sztucznych. Niestety, przed producentami opakowań jadalnych stoi jeszcze wiele wyzwań. Wynikają one z faktu, iż nie wyprodukowano dotychczas takiego filmu ani powłoki jadalnej, które łączyłyby Ich zalety, jednocześnie eliminując wady. Mimo że opakowania jadalne cieszą się coraz większym zainteresowaniem zarówno naukowców, jak i producentów żywności, nie istnieją akty prawne dotyczące wyłącznie tego rodzaju opakowań. Podjęto zatem próbę klasyfikacji opakowań jadalnych zgodnie z obowiązującymi aktami prawnymi.
Celem pracy było zbadanie wpływu glicerolu jako plastyfikatora w ilości od 30 do 60% względem masy białka na kinetykę adsorpcji pary wodnej przez powłoki wytworzone na bazie izolatu białek serwatkowych. Proces prowadzono w czasie 20 godzin w środowisku o wilgotności względnej 75,3%. Wpływ glicerolu na adsorpcję pary wodnej analizowano poprzez wyznaczenie krzywych kinetycznych w funkcji czasu i krzywych szybkości adsorpcji pary wodnej w funkcji zawartości wody. Analizie matematycznej poddano zależności przyrostu zawartości wody od czasu opisując krzywe kinetyczne równaniem wykładniczym. Analiza uzyskanych parametrów równania wykazała bardzo dobre dopasowanie do danych eksperymentalnych. Na podstawie przeprowadzonej analizy wykazano wpływ glicerolu wzrost adsorpcji pary wodnej przez powłoki serwatkowe.
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Filmy i powłoki ochronne do serów

63%
Ochrona powierzchni surowców i żywności stwarza możliwości znacznego wydłużenia jej przydatności do spożycia. W technologii mleczarstwa powlekanie serów warstwą parafiny stosowano od dawna, głównie w celu ograniczenia nakładów na pielęgnację serów w czasie ich dojrzewania oraz zabezpieczania ich przed osuszką i pleśnieniem. Jednakże warstwy parafinowe bądź woskowe są niejadalne. Filmy i powłoki otrzymywane z polimerów naturalnych: białek, polisacharydów i/lub tłuszczów cechuje również jadalność. W niniejszej pracy przedstawiono charakterystykę biopolimerowych, ochronnych filmów i powłok jadalnych oraz możliwości przedłużenia trwałości serów.
Celem pracy było określenie wpływu zawartości białka w ilości od 7 do 10 % w roztworze powłokotwórczym na kinetykę adsorpcji pary wodnej przez powłoki wytworzone na bazie izolatu białek serwatkowych. Proces adsorpcji prowadzono w ciągu 20 h w środowisku o wilgotności względnej 75,3 %. Wpływ białka na adsorpcję pary wodnej analizowano poprzez wyznaczenie krzywych kinetycznych w funkcji czasu i krzywych szybkości adsorpcji pary wodnej w funkcji zawartości wody. Analizie matematycznej poddano zależności przyrostu zawartości wody w funkcji czasu, opisując krzywe kinetyczne równaniem wykładniczym. Analiza uzyskanych parametrów równania wykazała bardzo dobre dopasowanie do danych eksperymentalnych. Na podstawie przeprowadzonej analizy wykazano wpływ zawartości białka na adsorpcję pary wodnej przez powłoki serwatkowe.
Powlekanie żywności jest technologią, która pozwala zachować jakość powleczonych produktów. Filmy i powłoki jadalne są tworzone z białek, polisacharydów i lipidów. Opakowania jadalne na bazie jednego składnika zazwyczaj charakteryzują się dobrymi właściwościami barierowymi bądź mechanicznymi. W celu osiągnięcia pożądanych cech prowadzi się liczne badania filmów i powłok kompozytowych na bazie substancji hydrofobowych oraz hydrofilowych, wśród których wyróżnia się filmy i powłoki emulsyjne oraz warstwowe. Wprowadzenie tłuszczu do materiału powłokotwórczego wpływa na zwiększenie hydrofobowości powierzchni, zmniejszając tym samym migrację pary wodnej. W artykule zawarto charakterystykę lipidów najczęściej stosowanych w powlekaniu żywności, takich jak woski, monoglicerydy, kwasy tłuszczowe, oleje jadalne, oraz przykłady zastosowań filmów i powłok z ich dodatkiem.
Celem pracy była analiza wpływu dodatku i ilości oleju: rzepakowego, z pestek dyni i orzechów laskowych na właściwości optyczne filmów serwatkowych. Filmy otrzymano z wodnych 10% roztworów izolatu białek serwatkowych i 50% dodatku glicerolu jako plastyfikatora względem masy białka. Do mieszaniny dodawano oleje w ilościach 0, 1, 2, 3% i homogenizowano do momentu uzyskania jednolitej emulsji. Roztwory powłokotwórcze rozlewano w stałej ilości na szalki Petriego i suszono w temperaturze 25ºC i wilgotności względnej środowiska 50% przez 24h. Zmierzono barwę filmów w systemie CIEL*a*b* i obliczono bezwzględną różnicę barwy. Na podstawie wartości absorbancji przy długości fali 600 nm obliczono nieprzezroczystość filmów. Dodatek olejów roślinnych do roztworów powłokotwórczych spowodował matowość filmów i brak transparentności. Zaobserwowano obniżenie jasności filmów z dodatkiem oleju z pestek dyni oraz wzrost tego parametru w przypadku filmów z dodatkiem oleju z orzechów laskowych. Uzyskano niższe wartości parametru a* i wyższe parametru b* wraz z rosnącym stężeniem olejów z pestek dyni i orzechów laskowych. Wzrost stężenia olejów roślinnych wpłynął na wzrost wartości bezwzględnej różnicy barwy oraz nieprzezroczystości przy długości fali 600 nm dla wszystkich badanych filmów serwatkowych.
W artykule przedstawiono badania dotyczące wpływu ilości białka i glicerolu na kinetykę adsorpcji pary wodnej przez powłoki sojowe. Zależności kinetyczne zawartości wody od czasu opisano równaniem wykładniczym. Wykazano, że wzrost ilości białka i glicerolu w powłokach sojowych wpływa na zwiększenie ilości zaadsorbowanej pary wodnej.
Celem pracy było wytworzenie powłok białkowych na bazie 10% izolatu białek serwatkowych i glicerolu, jako plastyfikatora w ilości 50% względem białka. Do powłok dodawano emulsję oleju rzepakowego w wodzie w ilościach 0, 10, 20, 30 i 40%. Zbadano właściwości fizykochemiczne (rozpuszczalność i pęcznienie w wodzie oraz grubość), mechaniczne (wytrzymałość na zerwanie i wydłużenie) oraz strukturę powłok przy użyciu elektronowego mikroskopu skaningowego. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że wprowadzenie emulsji tłuszczowej do powłok serwatkowych wpływa na obniżenie grubości oraz zwiększenie rozpuszczalności i pęcznienia w wodzie oraz zwiększa wytrzymałość na zerwanie i wydłużenie.
Barwa oraz nieprzezroczystość to dwa parametry bardzo istotne opisujące właściwości optyczne filmów jadalnych. Celem pracy było zbadanie wpływu emulsji tłuszczowej na właściwości optyczne filmów serwatkowych wytworzonych z 10% roztworów wodnych izolatu białek serwatkowych i 50% glicerolu jako plastyfikatora względem masy białka. Roztwory ogrzewano w łaźni wodnej z wytrząsaniem 50 obr∙min-1 w temperaturze 80ºC przez 30 min. 10% emulsję oleju rzepakowego w wodzie dodawano do mieszanin powłokotwórczych w ilościach 10, 20, 30 i 40%. W pracy zmierzono barwę w systemie L*a*b* z zastosowaniem wyróżników barwy (bez-względna różnica barwy, nasycenie barwy, indeks nasycenia) oraz nieprzezroczystość przy długości fali 600 nm. Modyfikacja składu surowcowego filmów serwatkowych dodatkiem emulsji tłuszczowej spowodowała ich matowość i brak transparentności. Zaobserwowano zmianę barwy oraz zwiększanie nieprzezroczystości filmów modyfikowanych dodatkiem emulsji tłuszczowej.
The aim of this work was to analyse the effect of pectin and glycerol concentration on colour, mechanical properties and water vapour permeability of pectin edible films. Pectin films were obtained from apple pectin film-forming solutions at concentrations of 1.5, 2.5 and 3.5%. Glycerol was added as a plasticizer at 30, 50 and 70% (w/w of pectin). Colour was measured in the L*a*b* system and total colour difference was calculated. Water vapour permeability at relative humidity differentials of 30-100% was measured at 25°C. Mechanical properties were presented as tensile force and elongation at break. Based on the results obtained, increasing content of pectin caused an increase in total colour difference, water vapour permeability and tensile force of ana-lysed films. Glycerol caused increasing elongation at break and water vapour permeability.
W związku z rosnącą liczbą ludności i zmniejszającymi się zasobami naturalnymi na świecie jednym z rozwiązań w opakowalnictwie żywności są jadalne i biodegradowalne filmy oraz powłoki wykonane ze skrobi. Dzięki dużej dostępności, relatywnie niskiej cenie, skrobia zajmuje jedną z głównych pozycji w wytwarzaniu opakowań biodegradowalnych do żywności. Ma ona atrakcyjne właściwości sensoryczne (brak smaku, zapachu), bardzo dobre właściwości fizyczne, tj. barierowość (niska przepuszczalność gazów, a po dodaniu składników hydrofobowych także i wody), optyczne (przezroczystość lub możliwość nadawania pożądanej barwy) i reologiczne. Filmy i powłoki skrobiowe są najczęściej wytwarzane techniką wylewania. Biopolimery skrobiowe mogą być stosowane praktycznie bez żadnych ograniczeń, a zainteresowanie nimi na rynkach światowych z roku na rok jest coraz większa.
Celem przeprowadzonej pracy badawczej było -wyjaśnienie -wpływu dodatku oleju rzepakowego na -właściwości optyczne filmów ze skrobi natywnej pszennej. Filmy utworzono z 5% -wodnych roztworów powłokotwórczych skrobi natywnej pszennej z dodat¬kiem 50% glicerolu (jako plastyfikatora) -względem masy skrobi oraz dodatkiem oleju rzepakowego w ilości 0, 1, 2, 3%. Zmie¬rzono barwę filmów w systemie CIE L*a*b* z zastosowaniem -wyróżników barwy takich jak bezwzględna różnica barwy, nasy¬cenie barwy i indeks nasycenia. Policzono również nieprzezroczystość przy długości fali 600 nm. Zaobserwowano zmianę bar¬wy oraz zwiększanie nieprzezroczystości filmów modyfikowanych dodatkiem oleju rzepakowego.
Zbadano wpływ składu surowcowego roztworów powłokotwórczych (ilość białka i glicerolu) na wybrane właściwości fizyczne filmów sojowych. Badaniu poddano filmy wytworzone na bazie izolatu białek sojowych o zawartości białka 4, 5 i 6% oraz glicerolu 40 i 60% względem masy białka. Przed wykonaniem ana­liz materiały były kondycjonowane w wilgotności względnej środowiska 53% i temperaturze 25°C przez 7 dni. Zmierzono grubość, barwę, właściwości mechaniczne i sorpcyjne filmów sojowych. Na podstawie otrzymanych wyników wykazano istotny wpływ ilości białka na wzrost grubości, siły zerwania oraz wyróżników barwy filmów sojowych. Glice­rol wpłynął na obniżenie siły zerwania, wzrost grubości, wydłużenia oraz równo­wagowych zawartości wody.
This article presented both fruit and vegetable jams offered by domestic as well as global food producers. Advantages of launching vegetable jams on the markert and disadvantages of such innovative activities were described.
The aim of this work was to develop a recipe of pumpkin-fruit jams in six flavour. Then the consumer evaluation of received products was carried. Consumers indicated pumpkin-peach-orange jam as the best one while the worst one was pumpkin-orange-lemon jam. A brief overview of commercial jams from foreign markets was shown in this paper. The benefits of pumpkin as a potential raw material of sweetened fruit and vegetables preserves were also discussed paying attention to innovation of such a solution.
Large amount of wastes from fruit and vegetable industry are pomaces that might be recyc- led. The quantity of wastes is still considerable in Poland and amounts about 200,000 tons despite decreasing quantity of fruit pomace in the last years. Pomace contains mainly cell wall polysaccharides that are the components of dietary fibre: pectins, cellulose and hemicelulo- ses. Regarding physico-chemical properties the polysaccharides have great opportunities of recycling, i.e. as food additives.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.