Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 55

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy było określenie wpływu stopnia zaawansowania zmian autolitycznych mięsa wieprzowego na zmiany ilościowe i jakościowe iiaminy. Jako zmienność pozyskanego surowca przyjęto mięso bezpośrednio po uboju, mięso przechowywane w temp. +4°C przez 2 doby oraz przez б dób. Zawartość tiaminy oznaczono metodą tiochromową analizując zmiany ilościowe tiaminy ogólnej i wolnej. Ilość tiaminy związanej określono z różnicy tiaminy ogólnej i wolnej. Wyniki przeprowadzonych badań pozwoliły na stwierdzenie, że przechowywanie mięsa w warunkach chłodniczych przez 6 dni, w celu uzyskania zaawansowanych zmian autolitycznych, przyczyniło się do wzrostu zawartości iiaminy wolnej o ponad 100 % w wyniku obniżenia zawartości tiaminy związanej. Skrócenie czasu przechowywania mięsa z 6 do 2 dni w warunkach chłodniczych nie pozwala na całkowite wyzwolenie się tiaminy z połączeń metabolicznych.
The aim of the work was to determine the effect of sterilization of pork in the presence of oxidized lard and selected antioxidants on quantitative and qualitative changes of thiamine in pork. The antioxidants were casein hydrolysate and rosemary extract. It was found that sterilization itself caused the greatest losses in both forms of thiamine. In the case of adding fresh lard to the meat, the total thiamine losses were 58%, and introduction of the oxidized fat increased the losses to 63%. The bound thiamine determined the size of the losses. Application of rosemary extract with fresh fat during thermal processing lowered the loss of the bound thiamine by 5%, while casein hydrolysate contributed to decreasing the loss of the bound thiamine by 4.5%. In the presence of the oxidized fat, a similar protective activity with respect to thiamine of both antioxidants was found with better effect obtained with casein hydrolysate.
Celem pracy było określenie wpływu dodatku soli jodowanej jodkiem potasu i azotynu sodu na zmiany ilościowe i jakościowe tiaminy w pasteryzowanym mięsie. Zawartość tiaminy oznaczono metodą tiochromową analizując zmiany ilościowe tiaminy ogólnej i wolnej. Ilość tiaminy związanej określono z różnicy tiaminy ogólnej i wolnej. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że proces pasteryzacji mięsa przyczynia się do znacznych ubytków obu form tiaminy, przy większej podatności na rozpad tiaminy związanej. Użycie soli jodowanej potęguje ubytki tiaminy, w czasie obróbki cieplnej mięsa wobec strat powstałych w obecności chlorku sodu. Największe straty tiaminy wolnej jak i związanej zaobserwowano w wyniku użycia soli jodowanej jako komponentu soli peklujących.
Celem pracy było określenie wpływu sposobu rozmrażania oraz obróbki cieplnej mięsa w obecności utlenionego smalcu na zmiany ilościowe i jakościowe tiaminy. Spośród metod rozmrażania wybrano rozmrażanie w temperaturze pokojowej i metodę wykorzystującą j ako czynnik grzewczy mikrofale. Jako zmienne warunki obróbki cieplnej przyjęto pasteryzację i sterylizację. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że zastosowanie ogrzewania mikrofalowego, jako metody rozmrażania mięsa, pozwala na zmniejszenie ubytków tiaminy wolnej jak i związanej, w odniesieniu do strat powstałych podczas rozmrażania w temperaturze pokojowej. Niezależnie od zastosowanego sposobu rozmrażania mięsa, późniejsza obróbka cieplna przyczynia się do znacznych strat obu form tiaminy, przy najbardziej niekorzystnym oddziaływaniu procesu sterylizacji. Dodatek utlenionego tłuszczu - smalcu przyczynił się do pogłębienia strat ilościowych i jakościowych tiaminy, niezależnie od zastosowanej metody rozmrażania mięsa jak i późniejszej obróbki cieplnej.
Celem pracy była ocena pulpetów wieprzowych i kotletów mielonych z 2% dodatkiem preparatu Vitacel 400 i izolatu sojowego, wykorzystanych jako nośniki jodu w postaci jodku potasu. Badania o charakterze semikonsumenckim przeprowadzono na 35-osobowej grupie studentów i pracowników Akademii Rolniczej w Poznaniu. Dla obu rodzajów produktów mięsnych z dodatkiem preparatów błonnikowego i białkowego stwierdzono wysoką pożądalność konsumencką, nie różniącą się od próby kontrolnej. Wydaje się. że w ramach profilaktyki jodowej warto rozważyć wprowadzanie do produktów mięsnych jodowanych preparatów białkowych i błonnikowych jako alternatywnego w stosunku do soli nośnika jodu.
Celem pracy było określenie wpływu soli jodowanej na zmiany ilościowe i jakościowe tiaminy podczas obróbki cieplnej, jak i przechowywania potraw z mięsa indyczego. Jako zmienność potencjalnego oddziaływania jodku potasu wybrano użycie soli jodowanej oraz preparatów kolagenu impregnowanych i nieimpregnowanych jodkiem potasu. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że podczas smażenia mięsa mielonego zniszczeniu uległo około 40% tiaminy ogólnej. Dodatek soli jodowanej jodkiem potasu zwiększył podatność na rozpad tiaminy wolnej i związanej podczas smażenia, jak i przechowywania o około 6%. Zastosowanie, jako nośnika jodu, preparatu kolagenu impregnowanego jodkiem potasu lub mieszaniny kolagenu z solą jodowaną spowodował zmniejszenie ubytków tiaminy, w odniesieniu do strat w obecności soli jodowanej średnio o 5%.
The objective of the study was to determine the effect of table salt iodinated with potassium iodide or iodate added to chopped pork on the stability of iodine during roasting and chilled or frozen storage. During thermal processing (roasting), and chilled or frozen storage of meatballs, better stability was found for iodine introduced along with salt iodinated with potassium iodate. Roasting of meatballs for 15 min resulted in a 5% loss of iodine. Extension of thermal treatment to 30 min resulted in an increase, almost threefold, of iodine loss. Along with the extension of chilled or frozen storage of meatballs a disadvantageous effect of a longer thermal processing was observed on the stability of iodine introduced along with iodinated salt. However, in the case of table salt iodinated with potassium iodide, better iodine retention was observed during storage of samples heated with an applied longer thermal treatment time in comparison to table salt iodinated with potassium iodate.
The aim of the work was determination of the effect of the conditions of thermal processing and storage of ground pork burgers with an addition of iodized salt and soy hydrolizate on quantitative and qualitative changes in iodine and sensory parameters of the product. Conditions of thermal processing, traditional frying with fat and fat free frying with enforced circulation of hot air were taken as variable. The results indicated that heat processing of the ground meat, irrespective of the used method, lowered total and inorganic iodine content within the range of 18-30%. Application of the traditional frying caused greater losses of the total iodine by about 7%, and of the inorganic one by 5% as compared to fat free processing. During storage of the samples at 4°C greater stability of the total iodine was observed as compared to freeze storage. Addition of soy hydrolizate brought about lowering of the losses of both total and inorganic iodine during thermal processing by 8%, and during storage by about 5%. Sensory analysis did not reveal significant differences between the burgers fried in a traditional and fat free way.
Przedstawiono zasięg endemii niedoboru jodu w Polsce i innych krajach Europy. Zwrócono uwagę na podjęte przedsięwzięcia, inicjowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Dano przykłady wzbogacenia w jod wybranych produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Zwrócono uwagę na stopień oddziaływania zabiegów technologicznych, determinujących zawartość jodu w produktach spożywczych.
Celem pracy było zbadanie zachowań dotyczące suplementacji diety w preparaty witaminowo- mineralne wśród kobiet ze zdiagnozowanymi chorobami tarczycy z regionu Wielkopolskim, a także analiza wpływu diagnozy choroby tarczycy na powyższe zachowania poprzez ich porównanie z zachowaniami kobiet, u których nie dokonano diagnozy tych chorób. Stwierdzono, że ponad połowa badanych kobiet z diagnozą choroby tarczycy stosuje suplementację diety w preparaty witaminowo- mineralne, sięgając najczęściej po formy wieloskładnikowe wtedy, gdy odczuwają stan osłabienia. Diagnoza choroby nie wpływała na zachowania kobiet związane z rodzajem przyjmowanych preparatów oraz okresem suplementacji, natomiast zwiększała ich częstość przyjmowania w okresie stosowania suplementów.
Wprowadzenie ekstraktu do przetworów mięsnych przy użyciu preparatów białek tkanki łącznej w większym stopniu ograniczało utlenianie lipidów niż bezpośredni dodatek tego przeciwutleniacza. Ponadto spowodowało zmniejszenie strat tiaminy podczas przechowywania. Lepszy efekt uzyskano stosując jako nośnik preparat kolagenu niż preparat elastyny.
Celem pracy było określenie wpływu produktów tłuszczowych o różnym stopniu nienasycenia na stabilność chlorowodorku tiaminy. Spośród produktów tłuszczowych wybrano: olej rzepakowy rafinowany, słonecznikowy rafinowany, olej lniany, oliwę z oliwek extra virgin oraz smalec. Roztwór chlorowodorku tiaminy nanoszono na celulozę w ilości 0,1 mg/100 g, a następnie mieszano z produktami tłuszczowymi, które dodawano w ilości 50 %. Próbki przechowywano w temp. 30 ºC. W próbkach pobieranych okresowo oznaczano zawartość tiaminy metodą tiochromową oraz zmiany oksydacyjne na podstawie zawartości pierwotnych (liczba nadtlenkowa) i wtórnych (liczba anizydynowa) produktów utlenienia. W produktach tłuszczowych określono skład kwasów tłuszczowych. Kwasy tłuszczowe nienasycone: C18:1, C18:2 i C18:3 stanowiły około 90 % ogółu kwasów tłuszczowych w olejach i 60 % w smalcu. Stwierdzono istotny wpływ rodzaju produktu tłuszczowego na stabilność chlorowodorku tiaminy. Obecność tłuszczów o wyższym stopniu nienasycenia wiązała się z większym tempem zmian oksydacyjnych podczas inkubacji i jednocześnie większymi stratami chlorowodorku tiaminy. Największe tempo rozpadu tiaminy stwierdzono w próbkach z olejem lnianym, a najwolniejsze – w próbkach ze smalcem. Na podstawie czasu potrzebnego do powstania strat tiaminy na poziomie 50 % (TT₁̷₂ ) wyniki uszeregowano następująco: olej lniany (TT₁̷₂ = 28 dni) > olej słonecznikowy > olej rzepakowy (TT₁̷₂ = 79 dni) = oliwa z oliwek > smalec (TT₁̷₂ = 93 dni). Straty chlorowodorku tiaminy podczas przechowywania korelowały z powstawaniem produktów utleniania tłuszczów, a w szczególności z zawartością wtórnych produktów tego procesu.
The aim of the work was to determine the effect of potassium iodide on quantitative and qualitative changes of thiamine during thermal processing (cooking) and storage of turkey meatballs. It was found that cooking resulted in 50% loss of total thiamine. Cool storage increased the losses by about 18%, while the use of the -18°C temperature for 30 days caused about 10% loss of the total thiamine. Addition of salt iodinated with potassium iodide increased the losses of both free and bound thiamine during cooking and storage by about 6%. Application of a collagen preparation impregnated with potassium iodide, and a mixture of collagen preparation with iodinated salt limited the losses up to 2%.
Przebadano grupą 126 osób uczulonych na alergeny pokarmowe z terenu Poznania. Respondenci wykazali się dość dobrą wiedzą ogólną na temat swojej choroby - potrafili wskazać uczulające ich produkty oraz przypisać ich spożyciu określone objawy. Większość z nich jednak lekceważyła eliminację produktów uczulających z diety.
Celem badań było określenie opinii kobiet będących w ciąży na temat żywności zawierającej składniki bioaktywne. Realizację przyjętego celu pracy uzyskano stosując metodę sondażu bezpośredniego, z wykorzystaniem kwestionariusza o strukturze zamkniętej. Badania przeprowadzono w roku 2014 i objęto nimi grupę 250 kobiet będących w ciąży i 270 kobiet niebędących w ciąży, w przedziale wiekowym między 20. a 43. rokiem życia. Na podstawie uzyskanych wyników badań stwierdzono, że znaczna część kobiet będących w ciąży nie uważała żywności bioaktywnej za bezpieczną. Ponad 90% badanych kobiet będących w ciąży deklarowało chęć zakupu żywności zawierającej składniki bioaktywne po poszerzeniu swoich informacji na temat składników bioaktywnych, jak i żywności je zawierającej. 100% ankietowanych kobiet uważało, że żywność zawierająca składniki bioaktywne powinna być dokładnie przebadana przed wprowadzeniem na rynek oraz zawierać na etykiecie czytelne informacje o obecności tych składników.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.