Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 34

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Background. Proteus vulgaris attach to available surfaces in industrial environments, can develop into extensive biofilm. Such bacterial layer is a potential source of contamination of foods that may lead to spoilage or transmission foodbome pathogens. The purpose of these investigations was to evaluate the influence of limited nutrients availability in the medium on the morphological changes and biosynthesis of bacterial surface-associated EPS by P. vulgaris. The relationship between the dimension of cells, EPS production and P. vulgaris biofilm development process on stainless Steel surfaces (type 316L) was also examined. Material and methods. P. vulgaris ATCC 6380 was used in this study. The cultures were incubated at 37°C on the Enterobacteriaceae enrichment broth according to Mossel [1962]. During the investigations the medium with optimal and 10 times diluted optimal of nutrient availability were used. For cells dimension analysis a Carl-Zeiss Axiovert 200 inverted microscope and a scanning electron microscope (LEO 435VP) was applied. Isolation of exopolysaccharides was based on the procedure employed by Forde and Fitzgerald [1999], To determine the level of P. vulgaris adhesion to the surface of stainless Steel, the method described by Le Thi et al. [2001] was used. Results. In all experimental variants the area of P. vulgaris cells was changed upon longterm starvation. Altering of physical dimension of bacteria was effected by the decreasing value of the cell length. The change of P. vulgaris morphology promoted the beginning stages of biofilm formation process on the surface of stainless Steel. Under starvation conditions P. vulgaris produced more EPS. It was observed with an increase of incubation period. These extracellular molecules initiated more advanced stages of P. vulgaris biofilm formation on examined surfaces. Conclusion. The data support the notion that cellular factors influencing P. vulgaris adhesion process to abiotic materials should be examined under conditions in which marine bacteria are widely distributed. Analysis of both physical dimension of cells and EPS secretion by marine bacteria under starvation conditions will help to eradicate the attached bacteria.
Poznanie wszystkich czynników determinujących biosyntezę egzopolisacharydów drobnoustrojowych jest bardzo istotne. Wykorzystując bowiem odpowiednio skomponowane podłoże hodowlane, pod względem źródła węgla, energii, mikroelementów czy pH, możliwe jest otrzymanie materiału o funkcjonalnym charakterze. Wydzielane na zewnątrz komórki polisacharydy (głównie w formie śluzu) mają duże znaczenie w technologii żywności. Węglowodany pochodzenia mikrobiologicznego, takie jak: ksantan, kurdlan, pululan czy alginian, charakteryzują się wieloma cechami, których nie mają polimery roślinne. Dodatek tych związków do produktów spożywczych ma na celu utrzymanie pożądanej konsystencji, zwiększenie lepkości, zmniejszenie strat wody w czasie obróbki i przechowywania oraz produkcję żywności niskokalorycznej. Obecnie substancje te stosowane są również do produkcji wytrzymałych i jadalnych powłok, które zabezpieczają produkt przed zepsuciem. W niniejszej pracy przedstawiono także aspekt higieniczny syntezy egzopolisacharydów mikrobiologicznych, jako potencjalnego źródła skażenia gotowych wyrobów przeznaczonych do obrotu handlowego. Substancje te uczestniczą w procesach tworzenia się stabilnego mechanicznie biofilmu, co utrudnia utrzymanie czystości w zakładach produkcyjnych. Mikroorganizmy wytwarzają pozakomórkowo ściśle zdefiniowane pod względem struktury polisacharydy, które mogą być wskaźnikami występujących w danym środowisku zanieczyszczeń. Ta właściwość ma kluczowe znaczenie w poszukiwaniach efektywnych metod higienizacyjnych różnych powierzchni użytkowych.
Biofilm mikrobiologiczny powstający na powierzchniach abiotycznych jest zagrożeniem higieny produkcji. Żyjąc w skupiskach drobnoustroje wykształcają kompleksowe mechanizmy obrony przed niszczącym działaniem substancji antymikrobiologicznych na komórki. Do głównych mechanizmów warunkujących oporność biofilmów na środki dezynfekcyjne zalicza się: strukturę biofilmu, spowolniony wzrost komórek współtworzących biofilm, sekrecję (wydzielanie) zewnątrzkomórkowych polisacharydów oraz chemiczne komunikowanie się komórek. W artykule scharakteryzowano metody usuwania biofilmów bakteryjnych z powierzchni abiotycznych. Podkreślono także wpływ nierówności powierzchni abiotycznych na początkowy etap tworzenia się biofilmu.
Bacteria are able to sense an increase in cell population density and to respond to it by the induction of a particular set of genes. This mechanism, called quorum sensing, includes in gram-negative bacteria the production and secretion of an acyl homoserine lactone, which diffuses through the cell wall, from the cell to the medium. Bacteria use the quorum sensing mechanism to regulate a variety of phenotype, such as bioluminescence, virulence factor production, biofilm formation, and motility, which are essential for the successful establishment of a symbiotic or pathogenic relationship with a eukaryotic host. Understanding of mechanism of quorum sensing creates the possibility of elaborating new drugs efficient against pathogens. It also suggests ideal targets for agricultural application of bacteria. In the review the basic concepts concerning the bacterial quorum sensing mechanism were discussed. In this paper some aspects of eukaryote-bacterial cross talk in natural environment were also described.
Identyfikacja komórek Proteus vulgaris w badaniach wody ma znaczenie dla zapewnienia jakości produktów spożywczych. Obecność tych drobnoustrojów w żywności może powodować trudne do leczenia biegunki i wymioty u ludzi. Proteus vulgaris może być również przyczyną niekorzystnych zmian organoleptycznych żywności. W artykule omówiono gatunek Proteus vulgaris, scharakteryzowano podstawowe testy identyfikujące te mikroorganizmy w próbach wody, a także podstawowe czynniki warunkujące proces adhezji Proteus vulgaris do powierzchni stałych. Dokonano również przeglądu podstawowych metod do oceny tego zjawiska.
10
100%
This review will discuss some of the basic concepts concerning biofi lm formation, development and control in the food industry. Biofi lm formation process on food contact surfaces can have a detrimental effect on the microbial status of food. The presence of biofi lm on abiotic materials can contaminate the product through direct contact. As a consequence, food spoilage is likely to occur that may lead to reduced shelf life and increased risk of food poisoning from pathogens. Bacteria colonizing food processing surfaces are extremely diffi cult to eradicate. Biofi lms can tolerate antimicrobial agents at concentrations of 10–1000 times that needed to inactivate genetically equivalent planktonic bacteria. A better understanding of bacterial adhesion process is needed for the production of microbiologically-safe and good-quality products in the food industry.
Microbial biofilm formed on abiotic surfaces is an important area of research because of the wide range of possible affects and the disinfectant resistance of the cells. The colonization of solid surfaces by micro­organisms is a very complicated process that depends mostly on extracellular molecule production. The biosynthesis of EPS reflected not only the attachment and aggregation process but also provided an optimal environment for the exchange of genetic material between the cells. The comparative and comprehensive analysis of all documented data concerning EPS production can enable the development and effective con­trol strategies for biofilms. In this review some of the basic concepts concerning the biosynthesis of EPS and potential function of these compounds in biofilm development were discussed. In the paper the positive and negative aspects of EPS production in the environment also were described.
Celem badań było określenie wpływu dostępności składników odżywczych w środowisku wzrostu na biosyntezę egzopolisacharydów (EPS) przez Bacillus megaterium. Określano także zależność pomiędzy ilością produkowanych EPS a adhezją bakterii do powierzchni stali nierdzewnej (304L). W celu oszacowania ilości syntetyzowanych egzopolisacharydów zastosowano metodę polegającą na oddzieleniu ich za pomocą fal ultradźwiękowych i spektrofotometrycznym oznaczeniu po kwaśnej hydrolizie. Badanie adhezji Bacillus megaterium przeprowadzono nową, nieopisywaną dotąd w literaturze, metodą szacowania stopnia adhezji wg 9-stopniowej skali. Wykazano, że w większości wariantów doświadczenia biosynteza egzopolisacharydów wystąpiła w największym stopniu w początkowych etapach hodowli (4. i 8. godzina). Przy braku źródła azotu w pożywce, przez pierwsze 24 godz. hodowli nie stwierdzono obecności pozakomórkowych węglowodanów. Ich wzmożoną produkcję odnotowano dopiero w 48 godzinie trwania procesu i to na bardzo wysokim poziomie (0,035 mg EPS/106 jtk). W większości wariantów doświadczenia wykazano korelację pomiędzy ilością syntetyzowanych egzopolisacharydów na poszczególnych etapach hodowli a adhezją komórek Bacillus megaterium do powierzchni stali nierdzewnej. Zaobserwowano także pojawienie się wyższych stopni adhezji przy niskiej produkcji zewnątrzkomórkowych polisacharydów, co może świadczyć o tym, że w takich warunkach inne czynniki, oprócz biosyntezy egzopolisacharydów, odgrywają istotną rolę w procesie adhezji drobnoustrojów do powierzchni nieożywionych.
W dostępnej literaturze pojawiają się doniesienia świadczące o tym, że ograniczona dostępność składników pokarmowych w środowisku wzrostu drobnoustrojów indukuje ich oporność na czynniki antymikrobiologiczne. Celem przeprowadzonych doświadczeń była weryfikacja tej hipotezy badawczej. Określono wpływ ograniczonej dostępności składników pokarmowych w medium hodowlanym, na oporność drobnoustrojów Enterococcus faecalis, Proteus vulgaris i Pseudomonas aeruginosa na działanie wybranych środków dezynfekcyjnych: formaldehydu, nadtlenku wodoru oraz IV-rzędowych soli amoniowych. Wyznaczenie minimalnych stężeń hamujących wzrost drobnoustrojów w 90 % (wskaźnik MIC₉₀%, ang. minimal inhibitory concentration) i minimalnych stężeń bójczych (wskaźnik MBC, ang. minimal bactericidal concentration) badanych środków dezynfekcyjnych wykonano metodą zawiesinową. Analizę zmian profilu białek ogólnych drobnoustrojów przeprowadzono metodą elektroforezy jednokierunkowej w warunkach denaturujących (SDS-PAGE). Na podstawie przeprowadzonych badań nie stwierdzono wpływu ograniczonej dostępności składników pokarmowych w pożywce oraz czasu trwania hodowli na wzrost oporności drobnoustrojów poddanych działaniu wybranych środków dezynfekcyjnych. Najskuteczniejsze działanie bójcze wobec Enterococcus faecalis wykazały IV-rzędowe sole amoniowe, a w przypadku komórek Proteus vulgaris i Pseudomonas aeruginosa ekspozycja na formaldehyd. Stwierdzono także, że hodowla komórek Pseudomonas aeruginosa, prowadzona na podłożu o ograniczonej dostępności składników pokarmowych, indukowała zmiany profilu białek ogólnych tych drobnoustrojów.
The aim of the study was to evaluate the ability of Galactomyces geotrichum MK017 for the biosynthesis of 2-phenylethyl alcohol and optimization of the culture medium composition in order to increase the yield of the product. The culture of Galactomyces geotrichum MK017 strain was carried out in the laboratory scale. For isolation of volatiles Solid Phase Microextraction (SPME) has been used. The identification and quantification of aroma compounds produced by examined microflora was determined by gas chromatography and mass spectrometry (GC/MS) system. The results showed that the tested mould Galactomyces geotrichum MK017 shows the potential for the production of 2-phenylethyl alcohol, but also for the synthesis of phenylacetaldehyde, phenylacetic and phenyllactic acids. For the optimization of the 2-phenylethyl alcohol production yield four different medium composition have been tested. The bioprocess of aroma compound production by tested microorganism was the most efficient on the medium composed of sucrose (80 g/l) and L-phenylalanine (21 g/l) and pH value of 5.0. Using this composition in a batch culture of 770 ml volume the highest concentration of 2-phenylethyl alcohol has been obtained – 6 mg/l. At the same time amount of phenylacetaldehyde, phenylacetic acid and phenyllactic acidhas reached 2.2 mg/l, 10.66 mg/l and 32.3 mg/l respectively.
Celem pracy była ocena metagenomu populacji mikroorganizmów obecnych w kiszonej kapuście białej (Brassica oleracea var. capitata var. alba), kiszonych ogórkach siewnych (Cucumis sativus) oraz sproszkowanej formie czosnku pospolitego (Allium sativum) i chrzanu pospolitego (Armoracia rusticana). Przeprowadzono analizy pH, zawartości cukrów redukujących oraz kwasowości ogólnej kiszonek, a także ocenę jakości mikrobiologicznej sproszkowanych przypraw, wykorzystując metody płytkowe oraz analizy metapopulacyjne produktów kiszonych i przypraw. Wykazano, że otrzymaną kiszoną kapustę cechowały bardzo dobre wartości pH i zawartości cukrów redukujących oraz niższa niż optymalna kwasowość ogólna. Kiszone ogórki charakteryzowały się bardzo dobrymi parametrami fizykochemicznymi. Analiza metagenomowa wykazała, że mikroflora kiszonego ogórka siewnego w 71% składała się z bakterii kwasu mlekowego i dominowała w niej rodzina Lactobacillaceae. Natomiast w kiszonej kapuście białej tylko 22% całkowitej mikroflory stanowiły bakterie kwasu mlekowego i nie wykryto w niej dominujących rodzin bakterii. Zidentyfikowana mikroflora w czosnku pospolitym oraz chrzanie pospolitym należała do bakterii kwasu mlekowego. W obu przyprawach dominującymi grupami bakterii były Streptococcaceae, Leuconostocaceae i Lactobacillaceae. Przeprowadzone dodatkowo posiewy horyzontalne potwierdziły obecność bakterii kwasu mlekowego w obu sproszkowanych przyprawach.
Galactomyces geotrichum jest mikroorganizmem wchodzącym w skład mikrobiomu wielu produktów mlecznych. Występuje w serach typu raclette, limburger, cotija, bryndza, w serze smażonym oraz w niektórych mlecznych napojach (tj. kumys, shubat czy nunu). Grzyb G. geotrichum jest gatunkiem niechorobotwórczym, który wykazuje zdolność do ekspansywnego wzrostu w szerokim zakresie pH (3-11) i temperatury (25-40°C). W produktach mlecznych kształtuje właściwości smakowo-zapachowe. W wyniku proteolizy gorzkich peptydów grzyb ten zmniejsza gorycz serów i mlecznych napojów fermentowanych. Niektóre szczepy G. geotrichum są również zdolne do biosyntezy związków bioaktywnych, ważnych w prewencji chorób cywilizacyjnych. Wśród nich można wyróżnić polienowe kwasy tłuszczowe oraz peptydy hamujące działanie konwertazy angiotensyny. W artykule scharakteryzowano cechy fizjologiczne oraz biochemiczne pleśni G. geotrichum. Opisano również możliwości wykorzystania w przemyśle mleczarskim.
Wzrastający popyt na piwa niszowe w Polsce spowodował zapotrzebowanie na słody pszeniczne, czego następstwem jest poszukiwanie rodzimych surowców do ich produkcji. Podjęte badania miały na celu określenie przydatności ziarna wybranych rodów pszenicy zwyczajnej do słodowania, ustalenie najważniejszych parametrów jakościowych ziarna, a także wskazanie kryteriów selekcyjnych dla hodowli. Zastosowano proces technologiczny słodu pszenicznego analogiczny do produkcji słodów typu pilzneńskiego w skali laboratoryjnej. Podobnie zastosowano metody oceny wartości browarnej ziarna pszenicy, słodu i brzeczki używane w ocenie ziarna, słodów i brzeczek jęczmiennych. Badania przeprowadzono z udziałem ziarna 12 rodów hodowlanych pszenicy jarej i ozimej oraz dwóch komercyjnych słodów pszenicznych i wzorcowego słodu jęczmiennego. Słody pszeniczne charakteryzowały się małą kruchością, wynoszącą 22,5 %. Ta cecha oddziaływała negatywnie na pozostałe parametry jakości słodu i brzeczki. Zawartość białka wpływała istotnie na szereg cech determinujących przydatność ziarna do słodowania. Pozytywnie wpłynęła na aktywność proteolityczną i siłę diastatyczną, a negatywnie – na zawartość skrobi w ziarnie, ekstraktywność słodu oraz lepkość brzeczki. Zawartość białka ogółem w ziarnie pszenicy, podobnie jak w jęczmieniu, może stanowić wyjściowe kryterium wyboru odmian do słodowania. Stwierdzono, że ziarno pszenicy ozimej jest lepszym surowcem do produkcji słodu aniżeli pszenicy jarej, przede wszystkim z uwagi na mniejszą zawartość białka. Uzyskane wyniki wskazują na konieczność powadzenia dalszych prac nad opracowaniem właściwej technologii słodowania pszenicy, ukierunkowanej na optymalizację procesów moczenia, kiełkowania oraz suszenia, dostosowanej do cech surowca.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.