Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Bakterie fermentacji propionowej (PAB) odgrywają ważną rolę w wielu gałęziach przemysłu rolno-spożywczego - w produkcji serów, kiszonek spożywczych i paszowych, są również wykorzystywane jako środki przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne w żywności i paszach oraz jako probiotyki w żywieniu zwierząt. Celem artykułu jest przedstawienie charakterystyki bakterii propionowych ze względu na możliwość ich wykorzystania do utylizacji surowców odpadowych z równoczesnym wytwarzaniem użytecznych przemysłowo metabolitów: kwasu propionowego i witaminy B₁₂. Omówiono szlaki metaboliczne, na drodze których powstają te związki. Wyjaśniono ich rolę w przemyśle spożywczym oraz w żywieniu ludzi i zwierząt. Zwrócono uwagę na surowce odpadowe, które mogą stanowić źródło węgla dla bakterii fermentacji propionowej, cechujących się bogatym układem enzymatycznym.
Bogaty skład chemiczny mięsa sprawia, że w czasie jego przechowywania bardzo często występują zmiany natury chemicznej (utlenianie tłuszczu) czy fizycznej (zmiana barwy). Oprócz czynników zewnętrznych (dostęp do tlenu czy zwiększenie powierzchni poprzez rozdrobnienie surowca) wpływających na występowanie niekorzystnych zmian jakości surowców mięsnych, duże znaczenie przypisuje się działalności różnorodnej mikroflory, wytwarzającej enzymy oraz różne metabolity, zmieniające środowisko. Poprzez wytwarzanie enzymów apolitycznych oraz proteolitycznych przyczynia się ona również do procesów psucia się mięsa
Najbardziej skuteczną metodą utrwalania żywności jest obróbka termiczna. Warunki jej prowadzenia powinny być ściśle określone i ukierunkowane na drobnoustroje, które w poszczególnych rodzajach żywności mogą się znajdować. Największy problem w przetwórstwie żywności stanowią bakterie, które wytwarzają ciepłooporne przetrwalniki, inaktywowane dopiero w temperaturze sterylizacji, powodującej znaczące zmiany w jakości sensorycznej surowców i produktów
Celem pracy było określenie jakości mikrobiologicznej wybranych herbat czarnych, zielonych oraz czerwonych dostępnych na rynku stołecznym oraz identyfikacja pleśni wyizolowanych z tych herbat. Część doświadczalna pracy obejmowała przygotowanie zawiesiny herbat, pomiar pH oraz przygotowanie odpowiednich rozcieńczeń do analiz mikrobiologicznych. Badania mikrobiologiczne obejmowały oznaczenie ogólnej liczby drobnoustrojów tlenowych mezofilnych, bakterii z rodziny Enterobacteriaceae oraz grzybów (drożdży i pleśni). W przypadku wyizolowanych pleśni podjęto próbę ich identyfikacji na podstawie dostępnej literatury. Stwierdzono, że wszystkie badane próby herbat były zanieczyszczone drobnoustrojami, jednakże rodzaj mikroflory był zróżnicowany w przypadku każdego rodzaju herbaty. Największym zanieczyszczeniem drobnoustrojami tlenowymi mezofilnymi oraz pleśniami charakteryzowały się herbaty czerwone, w których jednocześnie stwierdzono najmniejszą liczbę bakterii z rodziny Enterobacteriaceae. Największą liczbę drożdży oznaczono zaś w herbatach zielonych. Najczęściej występującym rodzajem pleśni w większości prób herbat był Aspergillus.
Celem badań było określenie zdolności biosyntezy karotenoidów przez drożdże Rhodotorula gracilis podczas hodowli wgłębnych w podłożach zawierających ziemniaczaną wodę sokową oraz glicerol. Największy plon biomasy komórkowej (ponad 30 g ss·dm⁻³) stwierdzono w podłożach z dodatkiem 3 i 5% glicerolu. Po hodowli w podłożu z dodatkiem 3% glicerolu uzyskano najwyższy stopień wykorzystania glicerolu (85,7%) oraz białka (69,3%), a także znaczną redukcję wskaźnika ChZT (84,8%) podłoża. Wysokie stężenie związków stanowiących źródło węgla zahamowało biosyntezę karotenoidów przez badane drożdże, a ich zawartość w biomasie po hodowli w podłożach z glicerolem była ponad trzy razy mniejsza (34,6–40,9 μg·g⁻¹ss) w porównaniu do podłoża kontrolnego (142,6 μg·g⁻¹ss). Dominującym związkiem syntetyzowanym przez drożdże w podłożach z glicerolem był torulen, a jego udział stanowił 66,9–69,7% ogólnej zawartości karotenoidów. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że badany szczep drożdży może stać się w przyszłości nowym źródłem karotenoidów, jednak z uwagi na mniejszą objętościową produktywność tych związków (0,9–1,23 mg·dm⁻³) konieczne są dalsze badania w celu zwiększenia wydajności ich biosyntezy w podłożach z ziemniaczaną wodą sokową i glicerolem.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.