Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  napar herbaciany
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wlasciwosci przeciwutleniajace herbatek owocowych

88%
Celem niniejszej pracy była próba określenia aktywności przeciwutleniającej suszy owocowych jako czynnika kształtującego prozdrowotne właściwości herbatek owocowych. Przebadano napary handlowych herbatek owocowych o smakach uznanych przez polskich konsumentów oraz napary sporządzone z suszy wykorzystywanych do ich produkcji. Analizie poddano 11 różnych surowców: dziką różę, aronię, hibiskus, malinę, truskawkę, jeżynę, borówkę czernicę, czarną i czerwoną porzeczkę, czarny bez oraz jabłko. Susze owocowe odznaczające się najsilniejszymi właściwościami przeciwrodnikowymi użyto do skomponowania eksperymentalnych mieszanek o wysokiej aktywności przeciwutleniającej. Określono właściwości przeciwrodnikowe analizowanych prób za pomocą testu z rodnikiem DPPH (rodnik 2,2-difenylo-1-pikrylhydrazylowy). Ponadto w badanych naparach oznaczono zawartość związków polifenolowych ogółem metodą Folina-Ciocalteu’a. Stwierdzono znaczne zróżnicowanie aktywności przeciwutleniającej oraz zawartości związków polifenolowych w zależności od rodzaju suszu owocowego. Zawartość związków fenolowych wynosiła od 1,1 do 61,6 mg/100 ml naparu. Zdolność dezaktywacji DPPH przez badane surowce kształtowała się na poziomie od około 11 do ponad 80% początkowej ilości rodnika. Eksperymentalne herbatki odznaczały się większymi właściwościami przeciwutleniającymi niż herbatki handlowe. Zmiana proporcji poszczególnych składników herbatek pozwoliła na uzyskanie produktu o zwiększonej zdolności redukcji rodnika DPPH. Wyniki badań wskazują na możliwość kształtowania przeciwutleniających właściwości herbatek owocowych poprzez zmianę proporcji ich komponentów. Dalsze badania powinny zmierzać w kierunku dopracowania receptury eksperymentalnych herbatek celem uzyskania pożądanych walorów smakowo-zapachowych.
W niniejszej pracy przeprowadzono badania wykazujące zależność zawartości związków biologicznie czynnych na naparze wykonanym klasyczną ekstrakcją odpowiadającą procesowi parzenia herbat według PN-ISO 3103 z herbatki ziołowej z szyszki chmielu (Lupuli strobili) od rodzaju zastosowanej wody. W pracy wykorzystano pięć rodzajów wód tj. wodę wodociągową, wodę destylowaną, wodę dejonizowaną oraz dwa rodzaje wód zakupionych na lubelskim rynku tj. wodę mineralną oraz źródlaną. Przeprowadzono analizę zawartości związków polifenolowych ogółem, w tym flawonoidów oraz oznaczono aktywność antyoksydacyjną metodą redukcji rodnika DPPH. Badania wykonane zmodyfikowaną metodą Singleton i Rossi (1965) z użyciem odczynnika Folina-Ciocalteu wykazały, że zastosowane wody nie mają istotnego wpływu na zawartość polifenoli w ekstraktach z szyszek chmielu. Wartości te wahały się w granicach 0,096-0,109 mg/ml. Ponadto, wykazano, że najwyższą zawartością tych związków charakteryzował się ekstrakt sporządzony dla wody mineralnej 231,15 µg/ml natomiast najniższą dla wody źródlanej 205,31 µg/ml. Wysoką zawartość wykazano również dla wody wodociągowej 225,66 µg/ml. Badania zdolności antyoksydacyjnej wykonano zmodyfikowaną metodą Branda-Wiliamsa i in. (1995) z użyciem syntetycznego rodnika DPPH. Wykazano, że najwyższą zdolnością charakteryzowały się ekstrakty sporządzone dla wody wodociągowej 2,21 mM Troloxu oraz dla wody mineralnej 2,21 mM Troloxu, dla których nie wykazano istotnych statystycznie różnic. W pracy wykazano również wpływ pH wody na właściwości antyoksydacyjne badanych naparów. Wody o najwyższym pH (tj. woda wodociągowa oraz mineralna) wykazywały najwyższe właściwości przeciwutleniające.
Celem pracy była ocena wpływu naparu zielonej herbaty oraz sproszkowanej papryki na parametry i trwałość barwy wieprzowych, probiotycznych szynek surowo dojrzewających podczas przechowywania. Przygotowano cztery warianty prób: K – bez dodatku probiotyku, LG – z dodatkiem probiotyku Lactobacillus casei ŁOCK 0900, LGH – z dodatkiem probiotyku i ekstraktu zielonej herbaty oraz próbę LGP – z dodatkiem probiotyku i sproszkowanej papryki. W próbach oznaczano: kwasowość, potencjał oksydacyjno-redukcyjny, parametry i trwałość barwy w systemie CIE L*a*b*. Dokonano analizy liczby bakterii kwasu mlekowego (LAB). Badania prowadzono bezpośrednio po dojrzewaniu wyrobu oraz po 5-miesięcznym okresie przechowywania w temp. 4 °C w warunkach beztlenowych. Bezpośrednio po zakończeniu procesu dojrzewania stwierdzono istotne (p ≤ 0,05) różnice pod względem kwasowości (pH) szynek w zależności od zastosowanych dodatków. Najniższymi wartościami pH charakteryzowały się próby LGP (pH = 5,19) oraz LG (pH = 5,34). Zaobserwowano wpływ dodatku naparu herbaty zielonej na otrzymanie szynek o najwyższych wartościach pH (6,05). Po upływie 5 miesięcy przechowywania najbardziej stabilne wartości pH (wzrost o 0,05 jednostki) obserwowano w próbie LGH. Zastosowanie naparu zielonej herbaty i sproszkowanej papryki do produkcji probiotycznych szynek surowo dojrzewających ze szczepem Lactobacillus casei ŁOCK 0900 wpłynęło na zahamowanie całkowitej zmiany barwy wyrobu podczas ekspozycji powierzchni na promieniowanie słoneczne rozproszone oraz podczas 5-miesięcznego przechowywania. Próby z dodatkami herbaty i papryki charakteryzowały się blisko dwukrotnie niższą całkowitą zmianą barwy podczas 5 miesięcy przechowywania (1,25 ÷ 1,68 jednostki) w porównaniu z próbą kontrolną (3,05 jednostki). Nie zaobserwowano wpływu dodatku zielonej herbaty i papryki na liczbę bakterii kwasu mlekowego.
W herbatach fermentowanych i niefermentowanych wyprodukowanych z liści krzewu herbacianego (Camellia sinensis) oraz otrzymanych z liści ostrokrzewu paragwajskiego (Ilex paraguariensis) i czerwonokrzewu afrykańskiego(Aspalathush linearis) oraz w naparach z tych herbat oznaczono zawartość wybranych mikroelementów - cynku i miedzi. Próbki suchych surowców oraz napary herbaciane mineralizowano "na sucho" w temp 450°C. Oznaczenia badanych mikroelementów wykonano z fazy wodnej stosując absorpcyjną spektrometrię atomową, w aparacie SOLAAR M5. Największe zawartości cynku stwierdzono w Yerba Mate' Tea, herbatach typu Pu-Erh i w herbacie Hedley's ze Sri Lanki, natomiast miedzi - w herbacie Hedley's. Herbaty Yerba Mate' i Rooibos zawierają mniejsze ilości miedzi w porównaniu z herbatami z Camellia sinensis. Napary sporządzane głównie z liści krzewu herbacianego mogą stanowić uzupełnienie diety w niezbędne dla organizmu człowieka mikroelementy - cynk i miedź.
Celem pracy było porównanie zawartości rozpuszczalnych szczawianów (RSZ) w wodnych naparach herbat zielonych i herbatek ziołowych uzyskiwanych przy zastosowaniu czterech sposobów ekstrakcji, tj. tradycyjnej metody ekstrakcji przy użyciu wrzącej wody o temp. 100 ºC, ekstrakcji wspomaganej promieniowaniem mikrofalowym w temp. 80 ºC (EWPM), ekstrakcji wspomaganej ultradźwiękami w temp. 40 ºC (EWU-40) i w temp. 60 ºC. Oznaczona metodą manganianometryczną średnia zawartość RSZ w badanych naparach była największa po zastosowaniu metody EWPM i wynosiła od 7,73 do 14,89 mg/g s.m. w herbatach zielonych oraz od 3,53 do 18,11 mg/g s.m. w herbatkach ziołowych. Natomiast najmniejsze wartości otrzymano po zastosowaniu metody EWU-40, tzn. od 5,06 do 10,88 mg/g s.m. w herbatach zielonych oraz od 1,5 do 11,03 mg/g s.m. w herbatkach ziołowych. W przypadku herbatek ziołowych, pobranych do badań wyłącznie w saszetkach do parzenia ekspresowego, stwierdzono istotną zależność pomiędzy ilością oznaczonych RSZ a rodzajem części anatomicznych wyjściowego surowca roślinnego. Podobnie, jak w przypadku herbat zielonych, największą średnią zawartością RSZ charakteryzowały się napary uzyskane metodą EWPM z herbatek ziołowych z całych liści, np. mięty – 18,11 mg/g s.m., szałwi – 12,23 mg/g s.m. oraz pokrzywy – 11,76 mg/g s.m. Z owoców (nasion) kopru włoskiego uzyskano RSZ na poziomie 3,53 mg/g s.m. produktu, a z kwiatostanu lipy 4,01 mg/g s.m. Wyjątek w tej grupie naparów stanowił kwiatostan rumianku, w którym oznaczono 16,05 mg/g s.m. produktu. Uzyskane wyniki mogą zostać wykorzystane do standaryzacji metod analitycznych stosowanych podczas oznaczania RSZ w naparach herbat zielonych i herbatek ziołowych w celu identyfikacji kraju i regionu ich pochodzenia, rozpoznawania okresu zbiorów i sposobu produkcji, ujawniania domieszek i zafałszowań oraz weryfikacji przydatności do spożycia i potwierdzania jakości zdrowotnej takich produktów.
Celem pracy była ocena właściwości przeciwutleniających oraz zawartości związków fenolowych naparów herbatek będących suplementami diety. Analizie poddano 15 herbatek ziołowych oraz ziołowoowocowych, które podzielono na 5 grup, przyjmując za kryterium deklarację wpływu odżywczego i fizjologicznego określoną przez producenta - wpływ na włosy i skórę, figurę, samopoczucie, odporność oraz energię ciała. Zakres badań obejmował: oznaczenie właściwości przeciwrodnikowych (test z rodnikiem DPPH), oznaczenie zawartości związków fenolowych (metoda Folina-Ciocalteu’a) oraz oznaczenie siły redukującej (metoda FRAP). Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że napary herbatek wykazały zróżnicowane właściwości przeciwutleniające oraz zawartości związków fenolowych. Grupa herbat wpływających na odporność charakteryzowała się najwyższą aktywnością przeciwrodnikową, najwyższą siłą redukującą oraz najwyższą zawartością polifenoli ogółem. Wyniki badań ukazują dodatnią korelację między aktywnością przeciwutleniającą wyrażoną odsetkiem wygaszonego rodnika DPPH, siłą redukującą FRAP oraz zawartością związków fenolowych ogółem.
W pracy przedstawiono wyniki badań zawartości metyloksantyn: teofiliny, teobrominy i kofeiny oraz związków fenolowych: kwercetyny i kwasu galusowego w naparach różnych rodzajów herbat rozdrobnionych. W doświadczeniu użyto trzech rodzajów herbat ekspresowych: zielonych, czerwonych i czarnych, produkowanych przez różne firmy, z których sporządzano napary. Napary herbat różniły się między sobą zawartością oznaczanych składników, zarówno w zależności od czasu parzenia, rodzaju herbaty, jak i jej producenta. W naparach herbat nie wykazano obecności teofiliny. Natomiast zawartość kofeiny, teobrominy, kwasu galusowego oraz kwercetyny wzrastała w naparach wraz z wydłużaniem czasu parzenia. Napary herbat zielonych charakteryzowały się największą, a czarnych najmniejszą koncentracja tych związków. Zawartość kwercetyny była istotnie dodatnio skorelowana z zawartością kwasu galusowego. Ponadto porównując ze sobą napary różnych rodzajów herbat stwierdzono, że pomiędzy wynikami zawartości oznaczanych substancji w naparach herbat czarnych występowało najwięcej istotnych zależności. Analizując zaś napary herbat w zależności od czasu parzenia wykazano najwięcej istotnych korelacji pomiędzy badanymi związkami w naparach sześciominutowych.
W pracy przedstawiono możliwość użycia wytłoków zamiast suszonych owoców aronii w otrzymywaniu naparów. Oceniono wpływ sposobu suszenia wytłoków i owoców aronii na zawartość antocyjanów oraz barwę uzyskanych wyciągów wodnych. W porównaniu z tradycyjnym suszeniem owiewowym owoców zastosowane inne metody suszenia (mikrofalowe, próżniowe i liofilizacyjne) oraz użycie wytłoków znacznie poprawiło jakość naparów z suszu. Ze względu na wysoką temperaturę suszenia owiewowego i długi czas trwania procesu, barwa wyciągu przygotowanego z owoców suszonych metodą owiewową była jasna, o odcieniu brunatnym. W wyciągach wodnych z suszonych owiewowo wytłoków aroniowych użytych zamiast owoców uzyskano 2-krotne zmniejszenie zawartości glukozy, fruktozy i sorbitolu, natomiast ponad 11,5-krotny wzrost ilości monomerów antocyjanów.
Oznaczono zawartość 19 składników mineralnych (Ca, P, Fe, Mg, Mn, Al, Na, K Zn, Cu, F, Ni, Co, Cr, Sr, Li, Hg, Cd i Pb) w herbatach zielonych i czarnych. Oceniono również wydajność ługowania niektórych składników z analizowanych liści do naparu herbacianego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.