Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Porównano spektrofotometryczne metody oznaczania barwy olejów ze szczególnym uwzględnieniem ilościowego oznaczenia zawartości barwników chlorofilowych (jako feofityny a). W tym celu przygotowano wzorce feofityny a w dichlorometanie oraz w rafinowanym oleju rzepakowym. Barwę olejów oznaczano metodą spektrofotometryczną w zakresie światła widzialnego oraz za pomocą tintometru Lovibond. Dla każdego standardu obliczano poprawioną absorbancję i współczynnik absorbancji wg metody AOCS Official Method Cc 13d – 55: 1997. Na podstawie zależności absorbancji od stężenia feofityny a [ppm] wykreślano proste kalibracyjne i określano liniowość. W przypadku wzorców feofityny a w oleju, oznaczano także wartości absorbancji dla barwników chlorofilowych i karotenoidowych oraz wartości barwy ogólnej wg normy PN – A – 86934: 1995, jak również zawartość β – karotenu [BS 684: Roz. 2.20: 1977]. Wartość średnia współczynnika absorbancji, wyznaczona wg AOCS Official Method Cc 13d – 55: 1997 dla roztworów wzorcowych feofityny a w dichlorometanie wynosi 0,04767 i jest zbliżona do wartości literaturowej (0,04074) wg BFM Os - 8. W przypadku standardów olejowych, wartość średnia współczynnika absorbancji jest zdecydowanie wyższa (0,06949). Wyznaczone równanie prostej wzorcowej y = 0,035x + 0,003 stwarza możliwość ilościowego określenia zawartości [ppm] feofityny a w olejach badanych wg normy PN – A – 86934: 1995.
Zawartość SFC w próbkach tłuszczowych jest wartością dynamiczną, zmienną w czasie, zależną od temperatury pomiaru i historii próbki oraz wielu innych czynników, a w związku z tym uzyskanie certyfikowanych próbek wzorcowych, bądź trwałych materiałów odniesienia, czy też ilościowe fortyfikowanie materiału analitycznego „fabrycznymi wzorcami” uniemożliwia określenie takich parametrów walidacyjnych, jak obciążenie oraz odzysk metody. Posługując się standardem [PN-EN ISO 8292: 1999], wystarczające było potwierdzenie spełnienia warunków metody i porównanie ich z wymaganiami normy. Taka niepełna walidacja jest też zgodna z postanowieniami normy PN-EN ISO/IEC 17025 [2001] i do jej przeprowadzenia mógł posłużyć sporządzony we własnym zakresie wzorzec próbki tłuszczów. Producent - poza wzorcami kalibracyjnymi, ani też żaden inny ośrodek, nie rozprowadza certyfikowanych materiałów wzorcowych – stąd do celów walidacji i sprawdzania poprawności wyników wytypowano własny materiał wewnętrznego odniesienia: uwodorniony olej rzepakowy o tt 36ºC, przechowywany w małych porcjach (10 ml) w zamrażarce (ok. 20 ºC). Dla potrzeb walidacji i szacowania niepewności wyników pomiarów z 6 lat (2005- 2010) posłużono się programem komputerowym ProWL-3 [PROLAB 2002].
Celem pracy była ocena składu chemicznego, zwłaszcza polienowych kwasów tłuszczowych, a także innych składników ważnych z punktu widzenia żywieniowego i stabilności oksydacyjnej, olejów roślinnych o wysokiej zawartości kwasów linolenowych. Badaniom poddano oleje roślinne: cztery oleje tłoczone na zimno – lniany, lniankowy, ogórecznikowy, żmijowcowy oraz jeden rafinowany – z nasion czarnej porzeczki. Oznaczano skład i zawartość: kwasów tłuszczowych, tokoferoli, fitosteroli oraz zawartość: karotenoidów, barwników chlorofilowych, a także żelaza i miedzi. Badane oleje charakteryzowały się szczególnie dużą zawartością kwasu -linolenowego (lniany, lniankowy, żmijowcowy), γ-linolenowego (ogórecznikowy), a także stearydonowego (żmijowcowy). Niektóre z nich okazały się dobrym źródłem tokoferoli (z nasion czarnej porzeczki, ogórecznikowy), natomiast fitosterole nie występowały w nich w znaczących ilościach. W olejach tłoczonych na zimno stwierdzono podwyższoną zawartość barwników chlorofilowych oraz żelaza. Znaczna ilość polienowych kwasów tłuszczowych z rodziny n-3 (α-linolenowego i stearydonowego), a także kwasu γ-linolenowego w badanych olejach wskazuje na ich wyjątkowo wysoką wartość żywieniową i zdrowotną. Jednocześnie jednak wysoki stopień nienasycenia, a także podwyższony poziom chlorofili i żelaza mogą być czynnikami negatywnie wpływającymi na ich stabilność oksydatywną.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.