Jeszcze do niedawna aktywność fizyczna była przeciwwskazana dla chorych na choroby przewlekłe. Obecnie dopuszczalne są wszystkie rodzaje ćwiczeń i formy aktywności fizycznej, we wszystkich stadiach choroby oraz etapach i metodach jej leczenia. Najbardziej wskazane są ćwiczenia tlenowe, podczas których krew dostarcza do mięśni wystarczającą ilość tlenu do produkcji energii. Najlepsze są naturalne formy ruchu angażujące duże grupy mięśniowe, np. marsz o umiarkowanej intensywności, wykonywane od 3 do 5 razy w tygodniu przez 30 - 60 minut. Wśród najbardziej wskazanych i dobrze tolerowanych form ruchu są np. nordic walking oraz ćwiczenia w wodzie, która jest bardzo dobrym środowiskiem dla bezpiecznego i skutecznego treningu fizycznego. Uzupełnieniem treningu tlenowego jest trening oporowy, którego celem jest zwiększenie sprawności mięśni szkieletowych, które mają największe znaczenie w funkcjonalnej niezależności człowieka. Skuteczność prozdrowotnego oddziaływania aktywności fizycznej zależy od jej intensywności. Obecnie najbardziej zalecana jest rekreacyjna aktywność fizyczna na poziomie 1000 kcal wydatku energetycznego tygodniowo lub 150 - 400 kcal dziennie, która może być częściowo zastąpiona lub uzupełniona większym zaangażowaniem mięśni w wykonywaniu codziennych czynności (Non-exercises Activity Thermogenesis). Trening fizyczny może wspomagać leczenie wielu chorób, między innymi obniżając ciśnienie tętnicze krwi, działa jak leki hipotensyjne, zmniejszając poziom cukru we krwi, jak leki przeciwcukrzycowe, zwalniając spoczynkową akcję serca, jak beta blokery, zwiększając gęstość kości, jak preparaty wapnia, a regulując przemianę materii, jak leki w leczeniu otyłości. Wysoka sprawność fizyczna, która jest wynikiem aktywności zmniejsza o 50% ryzyko przedwczesnej śmierci, a wysoka wydolność fizyczna redukuje to ryzyko niezależnie od innych jego czynników.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.