Badano lepkość wodnych roztworów sacharozy, dekstryny, pektyny jabłkowej, amylopektyny i skrobi oraz ich czteroskładnikowych mieszanin. Wykazano, że pektynę jabłkową, skrobię ziemniaczaną i amylopektynę można wzajemnie zastępować w tych mieszaninach bez większego wpływu na lepkość takich mieszanin (Rys. 1 i 2). Może to mieć znaczenie przy modyfikowaniu właściwości funkcjonalnych artykułów spożywczych, w których dany składnik z pewnych powodów byłby niepożądany. Wpływ stężenia polisacharydu na lepkość roztworu zależy przede wszystkim od ciężaru cząsteczkowego polisacharydu, a w następnej kolejności od kształtu agregatów w roztworze. Znaczenie tych czynników przedstawiono w formie matematycznej (Równ. 1). W równaniu tym współczynniki Ξ i ξ odzwierciedlają odpowiednio rolę obu tych czynników. Wyznaczone wartości tych współczynników podaje Tablica 1. pH nie ma większego wpływu na lepkość takich mieszanin (Rys. З i 4).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.