W publikacji tej omówiono możliwość zagospodarowania wywarów gorzelniczych: ziemniaczanego i zbożowych na cele paszowe, w żywieniu zwierząt przeżuwających i monogastrycznych. Występowanie w obydwu wywarach dużej ilości witamin z grupy B, aminokwasów egzogennych, związków mineralnych, jak również przedstawiający się korzystnie stosunek białka do jednostek owsianych, w sposób jasny dowodzą słuszności stosowania wyżej wymienionych wywarów jako wartościowej paszy przeznaczanej dla zwierząt gospodarskich. Proces wzbogacania zacierów w związki azotu i fosforu, podnoszące zawartość białka w wywarze o kilkanaście do 50% przyczyniają się do zwiększenia wartości pokarmowej wywarów gorzelniczych. Znaczny wzrost białka oraz aminokwasów egzogennych można uzyskać wprowadzając do gorzelni nową technologię opartą na metodzie wielokrotnej recyrkulacji wywaru. Metoda ta zwiększając suchą masę wywaru przyczynia się do podwyższenia ilości składników pokarmowych występujących w wywarze, co zwiększa jego przydatność w skarmianiu zwierząt. Dużą zaletą tej metody jest to, że zagęszczony wywar może być przechowywany przez kilka miesięcy, a tym samym używany w żywieniu zwierząt w okresie, gdy gorzelnie rolnicze nie prowadzą produkcji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.