Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  toksynotworczosc
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano antagonistyczny wpływ wybranych gatunków Lactobacillus (L. plan- tarum 2017405, L. rhamnosus GG, L. acidophilus DSM 21007 i L. fermentum 353) na beztlenowo rosnące laseczki C. difficile. Do doświadczeń użyto 40 szczepów C. difficile izolowanych w naszym laboratorium z kału chorych z rozpoznaniem biegunki poantybiotykowej. Wśród szczepów użytych do doświadczeń 13 wytwarzało toksyny A i B (A+B+CDT- ), 14 tylko toksynę B (A- B+CDT-), 9 szczepów wytwarzało toksyny А і В oraz posiadało geny toksyny binarnej (A+B+CDT+ ) a 4 szczepy były nietoksynotwórcze (A-B- CDT- ). Nie stwierdzono zależności między stopniem antagonistycznego oddziaływania pałeczek z rodzaju Lactobacillus a typem toksynotwórczości szczepów C. difficile. Największą antagonistyczną aktywność wobec szczepów C. difficile wykazał szczep Lactobacillus rliamnosus GG.
Zbadano profil toksynotwórczości 18 szczepów C. difficile wyhodowanych z przewodu pokarmowego dzieci z klinicznym rozpoznaniem biegunki poan- tybiotykowej. Toksynotwórczość szczepów oznaczono metodami fenotypowymi do wykrywania toksyn А і В oraz genetycznymi stosując reakcję łańcuchową polimerazy (PCR) do wykrywania genów toksyn A (tcdA), В (tcdB) oraz genów cdtA i cdtB kodujących trzecią toksynę C. difficile, tzw. toksynę binarną (CDT). Wśród badanych szczepów wykryto trzy typy toksynotwórczości: typ 1 obejmował szczepy posiadające geny dwóch toksyn А і В (A+B+CDT), typ 2 szczepy posiadające geny toksyn Ai В oraz geny toksyny binarnej (A+B+CDT-) i typ 3 szczepy posiadające gen toksyny Az delecję o wielkości 1800 pz w części powtarzających się sekwencji oraz gen toksyny В (A B+CDT ). Na uwagę zasługuje fakt wyhodowania po raz pierwszy z przewodu pokarmowego dzieci z biegunką poantybiotykową szczepów C. difficile o rzadko spotykanym profilu toksynotwórczości, czyli szczepów wyposażonych w geny toksyny binarnej.
Dużym zagrożeniem dla ziarna zbóż jest obecność w nich toksynotwórczych grzybów pleśniowych. W pracy skupiono się na warunkach środowiskowych sprzyjających syntezie mikotoksyn. Zwrócenie uwagi na warunki biosyntezy, czynniki stymulujące i hamujące powstawanie mikotoksyn może przyczynić się do obniżenia poziomu zawartości tych metabolitów wtórnych nie tylko w ziarnie, ale również w przetworach zbożowych.
Porównano termorezystencję spor 64 szczepów C. difficile izolowanych z próbek kalu pobranych od pacjentów z biegunką poantybiotykową (AAD). Do badań wybrano losowo 26 szczepów wytwarzających toksyny А і В (TcdA+TcdB+), 32 szczepy wytwarząjące tylko toksynę В a nie wytwarzające toksyny A (TcdA-TcdB+) oraz 6 szczepów nietoksynotwórczych (TcdA-TcdB+ ). Z przeprowadzonych badań wynika, że szczepy C. difficile TcdA-TcdB+ podobnie jak szczepy C. difficile TcdA+TcdB+ wytwarzają spory o podwyższonej termorezystencji. Szczepy nietoksynotwórcze charakteryzowały się niższą opornością na działanie podwyższonej temperatury.
Przebadano próbki kału 53 pacjentów z biegunką poantybiotykową. Przy pomocy testów komercyjnych stwierdzono obecność toksyny A C. difficile w próbkach kału 16 pacjentów, co stanowiło 29,6%. Z 30 próbek wyhodowano szczepy C. difficile. Do dalszych badań użyto 25 szczepów. 3 z nich nie produkowały toksyny A in vitro. Wszystkie natomiast produkowały in vitro toksynę B. Analiza genetyczna przy pomocy reakcji łańcuchowej polimerazy wykazała obecność genów toksyny A i B.
The diversity of processed milk and milk based products requiring cold storage and their growing production scale may pose an increasing risk to consumers of this commodity group from the toxinogenic Bacillus spp., including species ignored so far in routine, potentially pathogenic B. cereus oriented food analysis. The prevalence of potentially toxinogenic Bacillus spp. in milk and milk-based products with a high share of strains psychrotrophic in nature does not guarantee the safety of such products under cold storage at ≥ 6°C at retail. With their infrequent presence in milk and no ability of potentially emetic strains to produce cereulide at < 12°C and also high incidence of strains carrying genes necessary to produce NHE, HBL enterotoxins, it seems obvious that the potentially enterotoxic, psychrotrophic Bacillus spp. may pose a major threat to consumers of milk and milk based products. Contaminating milk mostly as spores, with their 100% survival rate of the stomach passage, regardless of the stomach pH, it may cause food borne diseases at a contamination level of milk and milk-based products much lower than generally acknowledged. The actual higher number of food borne cases caused by Bacillus spp. compared to those recognized in statistics call for the elaboration of more efficient identification methods of pathogenic Bacillus spp. in food and, furthermore, for the verification of existing criteria addressed to these pathogens in products of extended shelf-life under cold storage, such as milk and milk-based products.
Przedstawiono uproszczoną i skróconą do 3-4 dni procedurę izolowania pałeczek Corynebacterium diphtheriae z materiału pochodzącego od osób podejrzanych o błonicę oraz modyfikację testu Eleka do oznaczania toksynotwórczości wyhodowanego szczepu.
Badano występowanie C. difficile w przewodzie pokarmowym dzieci do drugiego roku życia oraz porównano fenotypowe i genotypowe właściwości wyhodowanych szczepów. Sto siedemdziesiąt osiem próbek kału pobranych od dzieci w wieku od 2 miesięcy do 2 lat, hospitalizowanych w latach 2003-2006, zbadano na obecność toksyn A/B C. difficile. Toksynotwórczość szczepów potwierdzono metodą PCR. Lekowrażliwość szczepów oznaczono stosując metodę E-test. Odsetek zakażonych dzieci laseczką C. difficile wyniósł 68,6%. Szczepy o profilu toksynotwórczości A+B+CDT- stanowiły 35%, o profilu toksynotwórczości A- B+CDT- 10%, natomiast 5% stanowiły szczepy A+ B+CDT+. 50% wyhodowanych szczepów było nietoksynotwórczych. Odsetek szczepów opornych na erytromycynę i klindamycynę wyniósł odpowiednio 52% i 42%. Oporność na cyprofloksacynę była powszechna i dotyczyła 98% badanych szczepów, zaś na moksyfloksacynę i gatyfloksacynę wyniosła 8%. Odsetek szczepów opornych na imipenem wyniósł 50%. Wszystkie badane szczepy były wrażliwe na metronidazol i wankomycynę.
Przeprowadzone badania wykazały, że w określeniu toksynotwórczości badanych serotypów pałeczek Salmonella większą przydatność wykazał test na oseskach mysich (10°/o czulszy) w porównaniu z testem na podwiązanych pętlach jelita kró­lika. Najwyższą toksynotwórczość wykazał serotyp S. dublin, natomiast brak tok­synotwórczości stwierdzono u serotypu S. choleraesuis. W określeniu zjadliwości indeks fagocytarny okazał się mniej przydatny od próby biologicznej na białych myszkach. Najbardziej zjadliwy w obu testach był serotyp S. typhimurium, naj­mniej zaś serotyp S. choleraesuis.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.