Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  pszenperz
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Materiałem badawczym były mieszańcowe ziarniaki pszenżyta z pszenperzem oraz komponenty rodzicielskie. Analizowano 9 rodów trzech kombinacji mieszańcowych. Komponentem matecznym były trzy formy pszenżyta, a ojcowskim ród heksaploidalnego pszenperzu [PPG 115 (Alef.) Manf z VIR z Sankt Petersburga]. W ziarniakach tych form określono zawartość składników mineralnych (Ca, K, Mg, Cu, Fe, Mn) oraz ich wzajemne proporcje, mające duże znaczenie w ocenie wartości odżywczej pasz. Najniższą zawartość popiołu oraz K, Ca, Cu and Mn stwierdzono w ziarniakach pszenperzu, natomiast analizowane rody odznaczały się zawartością pośrednią lub wyższą od komponenta pszenżytniego. Mieszańce zwykle zawężały proporcje K:(Mg+Ca) i K:Mg, zwiększając wartość pokarmową badanych rodów. Wielkość tych wskaźników była pośrednia w stosunku do form rodzicielskich. Spośród analizowanych kombinacji rody z odmianą Presto odznaczały się bogatszym składem mineralnym niż odpowiednie formy rodzicielskie.
Podjęte badania miały na celu określenie możliwości wykorzystania pszenperzu do poprawy wartości użytkowej ziarna pszenżyta. Materiałem badawczym były dwa mieszańce pszenperzu z pszenżytem Presto i rodem [(Lanca × L506/79) × CZR 142/79] oraz ich formy rodzicielskie. Ziarno oceniano pod względem cech fizyko-chemicznych: masy 1000 ziarniaków, masy objętościowej (MHL), zawartości białka, popiołu, włókna pokarmowego i jego frakcji jak również lepkości wodnego ekstraktu. Określono także ich wartość biologiczną w warunkach laboratoryjnych. Spośród testowanych prób ziarna pszenperz cechował się największą zawartością białka (15%) i MHL (78) oraz najniższą MTZ (42). Pozostałe analizowane cechy były na poziomie zbliżonym do rodzicielskich form pszenżyta. Mieszańcowe rody pszenżyta z pszenperzem charakteryzowały się podwyższoną zawartością włókna pokarmowego i jego frakcji składowych. Największe różnice stwierdzono między ilością NSP i arabinoksylanów w mieszańcu z rodem [(Lanca × L506/79) × CZR 142/79]. Zawartość białka była natomiast zwiększona w ziarnie mieszańca z odmianą Presto. Nie stwierdzono wyraźnego wpływu pszenperzu na strawność białka i suchej masy badanych rodów mieszańcowych, jednakże istotny na wartość biologiczną zależną prawdopodobnie od koncentracji białka. Uzyskane wstępne wyniki badań wykazały przydatność pszenperzu do poprawy cech użytkowych pszenżyta. Rekombinacja genów pszenżyta z pszenperzem zwiększyła zakres zmienności zawartości białka i włókna pokarmowego.
In creative recombinative cultivation 4 strains were obtained of two crossing combinations, that were obtained by crossing in turn triticale var. Presto with Agrotricum strain CZR 1125/90. It was aimed to transfer genes from Agropyron to triticale as a source of resistance to pests, pathogenic agents and stress action of environmental factors. In extracts of hybrid kernels and parental components, the activity of trypsin inhibitors and alkylresorcinols level were studied. Extracts in two consecutive generations showed intermediary or higher antitrypsin activity than respective parental components. The level of alkylresorcinols in hybrid kernels in both generations was higher than in the parental forms.
The resistance to leaf rust (Puccinia triticina), yellow rust (Puccinia striiformis f. sp. tritici) and powdery mildew (Blumeria graminis f. sp. tritici) of the triticale hybrids was evaluated. The material under study consisted of 11 hybrids built up by crossing x Triticosecale Wittmack with Aegilops sp. and Agrotriticum sp. and 9 forms as parental components (5 triticale forms, 2 Aegilops sp. and 2 Agrotriticum sp.) as well as 2 standard and 2 check cultivars. Studies were carried out using the method of artificial inoculation at seedling stage in a greenhouse and at the adult plant stage under field conditions. Plants from each of the above-mentioned forms were inoculated a in greenhouse with four pathotypes Puccinia recondita triticina and Puccinia striiformis f. sp. tritici and population of Blumeria graminis f. sp. tritici, while in the field conditions with a mixture of pathogen cultures. Five tested hybrids showed very high resistance to Puccinia triticina at the seedling and adult plant stages. A high resistance to Puccinia striiformis f. sp. tritici was found among studied forms in both growth stages. Almost all tested forms were affected by population of Blumeria graminis f. sp. tritici at seedling stage except of Aegilops crassa 4x Boiss and Aegilops juvenalis 6x (Thell.) Eig. The parental forms and standard cultivars displayed various responses with respect to rusts and powdery mildew resistance.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.