W obszarze opakowań i odpadów opakowaniowych stosuje się w Europie pewne instrumenty ekonomiczne, których zadaniem jest ukierunkowanie sektora przemysłowego produkującego i użytkującego opakowania na wymagania ochrony środowiska, jednym z takich instrumentów jest obowiązkowa oplata depozytowa nakładana na niektóre rodzaje opakowań, np. jednorazowego użycia po napojach, w celu zachęcania konsumentów do ich zwrotu do punktu sprzedaży. Od roku 2003 w Niemczech, jako sankcję za nieosiągnięcie odpowiednio wysokiego udziału na rynku opakowań wielokrotnego użytku, opłatą depozytową zostały objęte opakowania jednorazowego użycia do napojów. Depozyt dotyczy butelek szklanych, butelek PET i puszek stosowanych do piwa, wody mineralnej i napojów gazowanych. Podstawą do wprowadzenia obligatoryjnego depozytu była Analiza Cyklu Życia (LCA) przeprowadzona dla różnych opakowań do napojów. Wyniki LCA wykazują, że obciążenia środowiska powstałe przy stosowaniu jednorazowych pudełek z laminatów oraz torebek są takie same jak w przypadku butelek szklanych wielokrotnego użycia, natomiast dla jednorazowych butelek szklanych, butelek PET i puszek zdecydowanie większe. Polskie regulacje prawne wprowadziły również obowiązkowy depozyt - kaucję na opakowania środków niebezpiecznych, w celu zachęcania konsumentów do zwrotu opakowania do punktu sprzedaży. Generalnie jednak obowiązkowy depozyt nie jest dobrze przyjmowany przez przemysł i handel, gdyż powoduje dodatkowe koszty.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.