Badania wykazały, że proces ekstruzji technicznej kazeiny kwasowej i podpuszczkowej wpływał istotnie na poprawę czystości mikrobiologicznej tych preparatów białkowych, dzięki czemu mogły spełniać wymogi Polskiej Normy. W czasie ekstruzji zachodziło częściowe przemieszczanie się żelaza, miedzi, cynku i cyny do ekstrudowanych preparatów kazeinowych oraz występowały interakcje pomiędzy kazeiną a niskocząsteczkowymi związkami azotowymi. Kazeina ekstrudowana tworzyła 2-krotnie bardziej lepki roztwór w 0,5 % ortofosforanie dwusodowym, w porównaniu z kazeiną niepoddaną ekstruzji. W procesie ekstruzji zachodziła modyfikacja zwartej i upakowanej struktury kazeiny w strukturę porowatą o powierzchni rozwiniętej, przy czym kazeina kwasowa wykazywała lepszą podatność na strukturyzację niż kazeina podpuszczkowa.
Przeprowadzono badania wpływu procesu ekstruzji na właściwości fizykochemiczne, czystość mikrobiologiczną, mikrostrukturę i wartość odżywczą kazeiny kwasowej i podpuszczkowej. Proces ten obniżał istotnie zawartość drobnoustrojów w produktach ekstrudowanych. Największą podatnością na restrukturyzację pod wpływem ekstruzji, z formy amorficznej do anizotropowej, charakteryzowała się kazeina kwasowa. Proces ekstruzji nie wpływał na poziom ołowiu w kazeinach. Stwierdzono natomiast częściowe przemieszczanie się żelaza i miedzi do ekstrudowanych produktów. Ekstruzja wpływała na zmianę w składzie aminokwasów kazeiny, w wyniku której nastąpiło obniżenie wartości wskaźnika aminokwasu ograniczającego (CS) oraz zintegrowanego wskaźnika aminokwasów egzogennych (EAAI).