Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  hydroliza kwasowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono podstawowe metodyczne i psychologiczne zagadnienia współczesnej analizy żywności. Szczególną uwagę zwrócono na wpływ przygotowania próbek do analizy na chemiczną modyfikację oznaczanych substancji. Problem ten uznano za istotny, szczególnie przy badaniach biologicznie aktywnych związków żywności. Omówiono również cechy osobowościowe i zawodowe współczesnego analityka żywności.
Celem pracy było określenie zmian morfologii i wybranych właściwości fizycznych proszków hydrolizatu białkowego z maltodekstryną, jako nośnikiem, otrzymanych w wyniku suszenia rozpyłowego. Zastosowano dwie wartości temperatury suszenia, tj. 160 i 200 °C oraz trzy strumienie podawania surowca 0,9; 1,18 i 1,28 cm³/s. Największą wilgotność proszku (4,5 %) uzyskano w temperaturze 160 °C i przy strumieniu 1,28 cm³/s. W wyniku obniżenia temperatury suszenia oraz zwiększenia strumienia podawania surowca otrzymywano proszki charakteryzujące się większą wilgotnością. Wzrost strumienia podawania surowca oraz temperatury suszenia nie wpłynął znacząco na uzyskaną wartość gęstości nasypowej luźnej. Uzyskane wartości mieściły się w granicach 493-518 kg/m³. Na wartość gęstości pozornej cząstek istotny wpływ miała temperatura suszenia, której podwyższenie powodowało wzrost wartości gęstości pozornej. Jedynie przy najmniejszym strumieniu surowca temperatura suszenia nie różnicowała tej wielkości. Zmiana strumienia podawania surowca nie wykazała statystycznie istotnego wpływu na uzyskane wartości gęstości pozornej. Proszki wykazywały porowatość zewnętrzną złoża mieszczącą się w granicach 58 - 63 %. Jedynie w temperaturze 200 °C zaobserwowano istotne statystycznie zmniejszenie porowatości zewnętrznej złoża wraz ze wzrostem strumienia podawania surowca. Zdjęcia wykonane za pomocą mikroskopu skaningowego dowiodły, że cząstki charakteryzowały się kulistym kształtem o gładkiej powierzchni. Przeprowadzona analiza granulometryczna proszków wykazała wzrost wielkości cząstek wraz ze zwiększeniem strumienia podawania surowca oraz temperatury suszenia.
Celem pracy było określenie wpływu zmiennych warunków pH (analogicznych do panujących w przewodzie pokarmowym człowieka) na zawartość związków fenolowych i aktywność przeciwutleniającą ekstraktów wybranych przypraw. Materiałem badawczym były suszone przyprawy: cynamon (Cinnamomum verum), estragon (Artemisia dranunculus) i bazylia (Ocimum basilicum). Z przypraw sporządzono ekstrakty metanolowe, które poddano hydrolizie w zmiennych warunkach pH, symulujących warunki panujace w przewodzie pokarmowym. W próbach przed i po trawieniu oznaczono aktywność przeciwrodnikową, zdolność do chelatowania metali, siłę redukcji oraz zdolność do hamowania autooksydacji kwasu linolowego. Przeprowadzono również jakościową i ilościową analizę związków fenolowych techniką HPLC. Najwyższą aktywność przeciwrodnikową wykazał ekstrakt cynamonu (92,48%), ekstrakty pozostałych przypraw charakteryzowały się dużo niższą zdolnością do neutralizacji wolnych rodników DPPH (od 13,53 do 29,00%). Zmienne warunki pH spowodowały wzrost zdolności do chelatowania we wszystkich badanych próbach. Trawienie w symulowanym układzie in vivo przyczyniło się również do wzrostu zdolności do hamowania autooksydacji kwasu linolowego. Przy określaniu zdolności do redukcji zaobserwowano tendencję odwrotną – trawienie in vitro spowodowało zmniejszenie tej zdolności we wszystkich badanych przyprawach.
Ostatnie lata przyniosły zasadnicze zmiany w sposobie żywienia. Towarzyszy temu szczególne zainteresowanie preparatami białkowymi ze źródeł naturalnych jako składnikami żywności. Preparaty te mogą wystepować w roli odżywczych skaładników żywności oraz kształtować jej włassności funkcjonalne takie jak smak, konsystencja, zdolność tworzenia piany czy wiązania tłuszczy i wody.
W artykule omówiono sposoby otrzymywania hydrolizatów białkowych i czynniki decydujące o ich jakości. Przedstawiono też podstawowy skład chemiczny oraz skład aminokwasowy hydrolizatów białkowych. Zasygnalizowano ich znaczenie technologiczne i zalety żywieniowe.
14
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Kwasowa hydroliza grochu i fasoli szparagowej

58%
Analizowano proces hydrolizy kwasowej zielonego grochu, strąków fasoli szparagowej i jej nasion w warunkach symulujących przewód pokarmowy. W otrzymanych hydrolizatach oznaczano zawartość związków fenolowych i cukrów redukujących oraz ich aktywność antytrypsynową, antypepsynową i antypankreatynową, natomiast dla pozostałości warzyw po hydrolizie oznaczano efekt antoksydacyjny. Najwyższy potencjał antyutleniajacy otrzymano dla strąków fasoli szparagowej. Hydrolizaty zielonego grochu wykazały najwyższą aktywność antytrypsynową, natomiast pepsynę najbardziej inaktywowały hydrolizaty nasion fasoli szparagowej.
W pracy przedstawiono dynamikę zmian zawartości C i N w różnych ekstraktach uzyskanych przy pomocy hydrolizy kwaśnej, w dwóch glebach całkowicie zalanych wodą w lizymetrach, przez okres 10 i 25 dni, a także zawartość azotu w odcieku grawitacyjnym. Stwierdzono istotny wpływ czasu zalewu i typu gleby na zawartość form mineralnych azotu. Spośród azotu ulegającego hydrolizie kwaśnej większą dynamiką zmian charakteryzował się azot łatwo hydrolizujący, potencjalnie łatwiej ulegający mineralizacji. Potwierdzeniem zmian jakościowych związków organicznych, wchodzących w skład wydzielonych ekstraktów, była zmienność stosunku C : N w tych ekstraktach. W obydwu glebach najszerszy stosunek C : N stwierdzono we grupie nie ulegającej hydrolizie, co potwierdza potencjalnie największą odporność tych związków organicznych na rozkład mikrobiologiczny. W odciekach grawitacyjnych z obydwu gleb wraz z przedłużaniem czasu zalewu zwiększała się zawartość azotu całkowitego oraz jego form organicznych i mineralnych (zwłaszcza azotanów).
Celem pracy było zbadanie zawartości i określenie udziału azotu w związkach mineralnych, oraz azotu i węgla we frakcjach, wydzielonych podczas hydrolizy kwaśnej (przy różnym stężeniu jonów wodorowych), z poziomów próchnicznych jedenastu ornych gleb brunatnoziemnych, położonych na Wysoczyźnie Siedleckiej. Podano lokalizację i klasyfikację gleb oraz podstawowe właściwości (zawartości frakcji iłowej, pHKCl, Corg/Nog, Corg/Pog, zawartości próchnicy) badanych poziomów powierzchniowych. Badane gleby zaklasyfikowano do gleb płowych opadowo-glejowych i brunatnych wyługowanych, wytworzonych z glin zwałowych zlodowacenia środkowopolskiego. Poziomy próchniczne charakteryzowały się niewielką zawartością materii organicznej (średnio 14,3 g⋅kg-1 ) w dużym stopniu zhumifikowaną, odczynem lekko kwaśnym oraz typowym dla ornych gleb mineralnych stosunkiem C/N i C/P. Udział form mineralnych azotu stanowił średnio 3,21% całkowitych zasobów tego pierwiastka, przy przewadze formy amonowej (1,94%). Średni udział azotu organicznych związków rozpuszczalnych w roztworze 0,25 mol KCL . dm-3, wynosił 1,09%. Więcej azotu stwierdzono we frakcji trudno hydrolizującej (średnio 35,9% w Nog), niż łatwo hydrolizującej (średnio 28,0%), a azot organiczny nie hydrolizujący stanowił średnio 35% zasobów tego pierwiastka. We frakcji łatwo i trudno hydrolizującej stwierdzono zbliżoną zawartość węgla organicznego (odpowiednio 25,7 i 24,1 g⋅kg-1) oraz wartość stosunków C/N (8,32-6,67). Najwięcej węgla (średnio 50,2% zasobów) oraz najszerszy stosunek C/N (14,9) stwierdzono we frakcji nie ulegającej hydrolizie kwaśnej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.