Badania przeprowadzono w 2003 r. w Górskiej Stacji Doświadczalnej w Czyrnej k. Krynicy. Oceniono zawartość mikroelementów w spływach powierzchniowych. Doświadczenie dwuczynnikowe obejmowało dwa nachylenia stoku: 7% i 16% oraz 5 sposobów użytkowania: ugór nienawożony, mieszanka koniczyny z tymotką, pszenżyto ozime, burak pastewny (na oborniku) i ugór nawożony. W czterech ostatnich wariantach stosowano nawożenie mineralne. Próbki spływu powierzchniowego pobrano: po wiosennych roztopach, po opadzie rozlewnym, po krótkotrwałym deszczu i po krótkotrwałej ulewie. W fazie ciekłej spływów oznaczono zawartość mikroelementów: Fe, Mn, Zn i Cu metodą ICP-EAS. Wielkość spływów powierzchniowych oraz zawartość mikroelementów w ich fazie ciekłej zależała od ilości, intensywności i terminu opadu oraz zaawansowania wegetacji roślin. Większe stężenie mikroelementów zanotowano w spływie z ugoru nawożonego, z uprawy buraka pastewnego i pszenżyta ozimego, a mniejsze z ugoru nienawożonego i spod koniczyny z tymotką. Mniej Cu a więcej Fe, Mn i Zn zawierała faza ciekła spływów ze stoku o nachyleniu 16%, mimo większej ich objętości. Zaobserwowano wpływ nawożenia na zawartość mikroelementów. Większe ich stężenie stwierdzono w spływach z użytków nawożonych łącznie wysokimi dawkami N i P lub N i K, a mniejsze po zastosowaniu wyższych dawek P.
Duże zróżnicowanie budowy i składu ciekłych produktów spożywczych powoduje, że ich właściwości termofizyczne są funkcją wielu czynników takich jak: rodzaj fazy ciągłej (fazy ciekłej), wilgotność, temperatura, skład fazy rozproszonej (fazy stałej), przemian fazowych składników.