Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 89

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  bazylia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano efekt psychotropowy dootrzewnowego podania maceratu wodnego i naparu Ocimum sanctum L. (O.) (w dawkach 0,2 g/kg i 1,0 g/kg) na zachowanie szczurów w sytuacji stresu emocjonalnego i zachowanie spontaniczne myszy a także wpływ na narządy limfatyczne i aktywność noradrenergiczną opony twardej mózgu i krezki szczurów, poddanych stresowi immobilizacyjnemu. Obie dawki zarówno maceratu jak i naparu (O.) miały podobny efekt: 1/ nie wpływały na zachowanie szczurów mało wrażliwych emocjonalnie, ale działały na szczury o wysokiej reaktywności powodując skrócenie czasu utajenia reakcji ucieczki, osłabiając reakcje afektywne i zmniejszając ilość nieudanych prób ucieczki; 2/ w zachowaniu spontanicznym myszy nasilały całkowitą aktywność ruchową (najbardziej 15 min po podaniu) oraz zmniejszały czynności czyszczące (najsilniej w ciągu pierwszej godziny); 3/ u poddanych stresowi immobilizacyjnemu szczurów zmniejszały intensywność luminescencji nerwów adrenergicznych we wszystkich stadiach stresu i zapobiegały obniżeniu masy narządów limfatycznych w 1 stadium stresu (w 1 godzinie) ale nie w 2 i 3 stadium (między 4 a 48 godziną od rozpoczęcia stresu). Otrzymane dane potwierdzają, że (O.) może korygować reakcje na stres, zarówno somatyczne jak i związane z zachowaniem.
Celem badań było określenie stanu mikrobiologicznego różnych odmian bazylii i gatunków mięty, bezpośrednio po zbiorze roślin. Badaniami objęto cztery odmiany bazylii pospolitej (Ocimum basilicum): ‘Fine Verde’, ‘Genovese’, ‘Red Rubin’ i ‘Wala’ oraz ziele mięty: pieprzowej białej (Mentha x piperita f. pallescens), cytrynowej (Mentha x piperita var. citrata), kędzierzawej (Mentha crispa) i nadwodnej (Mentha aquatica). Ocenie poddano ulistnione, niemyte pędy ziół, które zbierano w fazie tuż przed kwitnieniem. Stwierdzono, że ogólna liczba bakterii mezofilnych tlenowych, drożdży i pleśni mieściła się na poziomie odpowiednio: 10⁴ - 10⁶, 10³ - 10⁵ oraz 10² - 10⁵ jtk·g⁻¹. Poszczególne odmiany bazylii oraz gatunki mięty różniły się istotnie zanieczyszczeniem przez bakterie, drożdże i pleśnie. W bazylii średnia liczba bakterii i grzybów pleśniowych wynosiła odpowiednio 10⁶ oraz 10⁴ jtk·g⁻¹ i była istotnie wyższa niż w mięcie, w której wynosiła 10⁵ i 10³ jtk·g⁻¹. Jednak zgodnie z kryteriami systemu HACCP, większość badanych ziół odznaczała się średnim stopniem zanieczyszczenia przez drobnoustroje mezofilne i jedynie w bazylii ‘Fine Verde’ był on wysoki. Zastrzeżenia budził stan sanitarno-higieniczny mięty cytrynowej oraz bazylii ‘Red Rubin’, w których wykryto skażenie przez bakterie E. coli. Miano bakterii z grupy coli mieściło się w przedziale >0,1 - 0,001g. W żadnym z badanych surowców nie występowały pałeczki Salmonella sp. oraz gronkowce koagulazododatnie. We wszystkich odmianach bazylii i gatunkach mięty grzyby pleśniowe były reprezentowane głównie przez Alternaria sp., Cladosporium sp. i Botrytis sp.
W pracy oceniono skład chemiczny oraz aktywność przeciwgrzybową suszonych ziół przyprawowych – bazylii, oregano, rozmarynu i tymianku. Susze zakupiono w sieci handlowej w opakowaniach jednostkowych. W wymieszanym i rozdrobnionym materiale oznaczono zawartość: suchej masy, białka ogółem, cukrów ogółem, polifenoli ogółem i olejków eterycznych. Do oceny aktywności przeciwgrzybowej użyto 12 szczepów grzybów: Alternaria alternata., Aspergillus flavus, A. fumigatus, A. niger, Cladosporium herbarum, Fusarium oxysporum, Penicillium cyclopium oraz Eurotium amstelodami, E. chevalieri, E. herbariorum, E. repens, E. rubrum. W przypadku grzybów z rodzaju Eurotium stosowano podłoże Agar DG18, a w pozostałych – Malt Extract Agar. Na podłożach zawierających dodatek suszu (1 %) prowadzono doświadczalne hodowle grzybów, a na podłożach bez suszu – hodowle kontrolne. Próbę kontrolną pozytywną stanowił benzoesan sodu (0,05 %). W 3. 6. i 9. dobie inkubacji mierzono średnice kolonii doświadczalnych oraz kontrolnych i obliczano procentową inhibicję wzrostu grzybów powodowaną przez susze. Stwierdzono, że aktywność przeciwgrzybowa była zróżnicowana w zależności od rodzaju suszu, gatunku grzyba i czasu inkubacji. W 9. dniu doświadczenia susz z oregano odznaczający się największą zawartością olejku (2,40 % s.m.) i dużą zawartością polifenoli (4,06 % s.m.) powodował istotnie największe średnie zahamowanie wzrostu zarówno grzybów Eurotium ssp. (95,5 %), jak i pozostałych grzybów (90,2 %). Susz bazyliowy o najmniejszej zawartości olejku i polifenoli, a największej – białka ogółem stymulował wzrost części grzybów. Badane susze powodowały największe zahamowanie wzrostu kolonii A. fumigatus, A. alternata i E. amstelodami, a najmniejsze – A. niger i E. rubrum. Hamowanie wzrostu grzybów malało wraz z czasem inkubacji, ale różnice między średnim zahamowaniem wzrostu grzybów w 6. i 9. dniu hodowli były nieistotne. Susze z oregano, tymianku i rozmarynu efektywniej hamowały wzrost kolonii grzybów niż benzoesan sodu.
Celem pracy było określenie wpływu zmiennych warunków pH (analogicznych do panujących w przewodzie pokarmowym człowieka) na zawartość związków fenolowych i aktywność przeciwutleniającą ekstraktów wybranych przypraw. Materiałem badawczym były suszone przyprawy: cynamon (Cinnamomum verum), estragon (Artemisia dranunculus) i bazylia (Ocimum basilicum). Z przypraw sporządzono ekstrakty metanolowe, które poddano hydrolizie w zmiennych warunkach pH, symulujących warunki panujace w przewodzie pokarmowym. W próbach przed i po trawieniu oznaczono aktywność przeciwrodnikową, zdolność do chelatowania metali, siłę redukcji oraz zdolność do hamowania autooksydacji kwasu linolowego. Przeprowadzono również jakościową i ilościową analizę związków fenolowych techniką HPLC. Najwyższą aktywność przeciwrodnikową wykazał ekstrakt cynamonu (92,48%), ekstrakty pozostałych przypraw charakteryzowały się dużo niższą zdolnością do neutralizacji wolnych rodników DPPH (od 13,53 do 29,00%). Zmienne warunki pH spowodowały wzrost zdolności do chelatowania we wszystkich badanych próbach. Trawienie w symulowanym układzie in vivo przyczyniło się również do wzrostu zdolności do hamowania autooksydacji kwasu linolowego. Przy określaniu zdolności do redukcji zaobserwowano tendencję odwrotną – trawienie in vitro spowodowało zmniejszenie tej zdolności we wszystkich badanych przyprawach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.