Badano narażenie na tlenek węgla wybranych grup ludności związane z zamieszkiwaniem terenów uprzemysłowionych i paleniem papierosów. Badaniami objęto grupy osób nienarażonych, narażonych środowiskowo i niepalących, nienarażonych środowiskowo palaczy papierosów. Wskaźnikiem narażenia było stężenie HbCO we krwi. Określono udział poszczególnych źródeł w narażeniu mieszanym na tlenek węgla.
Oznaczano tlenek węgla w dymie papierosowym wdychanym przez indywidualnych palaczy i w powietrzu przez nich wydychanym, wyznaczając bezwzględną i względną retencję tego związku w ich ustroju. Wielkość pobieranych przez nich dawek tlenku węgla oceniano w kategoriach narażenia środowiskowego.
Stwierdzono uzależnione od gatunku papierosów, duże zróżnicowanie zawartości fenoli lotnych z parą wodną w Równym strumieniu dymu papierosowego, ich współwystępowanie w dymie tego samego gatunku papierosów w podobnych proporcjach oraz znaczną toksyczność dawek badanych fenoli pobieranych przez palaczy po wypaleniu 20 papierosów w ciągu doby.