Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy było zwalidowanie szybkiej metody identyfikacji i ilościowego oznaczania GMO w mączkach kukurydzianych i sojowych w oparciu o Normę EN ISO 21570:2005 „Artykuły żywnościowe. Metody wykrywania organizmów zmodyfikowanych genetycznie i produktów pochodnych, w sposób umożliwiający zastosowanie jej w analizie modyfikacji wielu roślin. Metody ilościowe oparte na kwasach nukleinowych” oraz Protokoły CRL „Event- specific method for Quantification of Maize (specyficzne do różnych modyfikacji) using Real-time PCR” z zastosowaniem znakowanych fluorescencyjnie sond molekularnych typu TaqMan. Metodę zwalidowano stosując certyfikowane materiały odniesienia (CRM), odpowiednio dobrane do poszczególnych modyfikacji oraz próbki mąki kukurydzianej pochodzące z międzynarodowych badań międzylaboratoryjnych (GIPSA). Zoptymalizowanie metody i dostosowanie jej do możliwości laboratorium, pozwala na identyfikację i ilościowe oznaczenie następujących modyfikacji: promotor P35S, MON 810, MON 863, BT 11, BT 176, NK 603, MIR 604, GA21, T25, Herkulex (TC1507), Herkulex RW (59122), Event 3272 oraz soi Roundup Ready. Udział w badaniach biegłości pozwala zweryfikować metodę wykrywania i oznaczania GMO oraz rozszerzyć zakres badanych modyfikacji o niewystępujące na terenie Polski (lub Europy).
Celem badań zaprezentowanych w I części artykułu była ocena wpływu zastosowania dodatku do wody pitnej preparatu zawierającego potencjalnie probiotyczne szczepy bakterii Lactobacillus plantarum K KKP 593/p oraz Lactobacillus rhamnosus KKP 825 na wskaźniki produkcyjne oraz cechy rzeźne kurcząt brojlerów. Doświadczenie wykonano na 250 kurczętach brojlerach Ross 308. Czynnikiem doświadczalnym był dodatek preparatu do wody pitnej w ilości 0,1 g/L, co odpowiadało dawce 1,0 x 10⁸ jtk L⁻¹ . Kurczęta odchowywano przez 42 dni, żywiono ad libitum sypkimi mieszankami typu starter (od 1 do 21 dnia), grower (od 22 do 35 dnia) i finiszer (od 36 do 42 dnia życia). W trakcie eksperymentu kontrolowano masę ciała kurcząt, ich śmiertelność oraz spożycie paszy. Po zakończeniu doświadczenia ptaki poddano ubojowi i określono parametry rzeźne. Stwierdzono, że dodatek preparatu bakteryjnego do wody pitnej skutkuje zwiększeniem końcowej masy ciała kurcząt oraz zmniejsza śmiertelność w porównaniu do ptaków z grupy kontrolnej, nie skarmianych preparatem. Dodatek preparatu do wody pitnej nie ma wpływu na masę podrobów (żołądka, serca i wątroby), masę mięśni piersiowych i nóg oraz tłuszczu sadełkowego. Nie ma także wpływu na pobranie i konwersję paszy przez kurczęta.
Przedmiotem pracy było oznaczenie zawartości kwasów mlekowego, octowego, propionowego w kiszonkach sporządzonych w warunkach laboratoryjnych z runi łąkowej o zawartości suchej masy 44% i 67%. Proces zakiszania, w obu wariantach, prowadzono z dodatkiem i bez preparatu bakteryjnego zawierającego wyselekcjonowane szczepy bakterii fermentacji mlekowej. Dominującymi kwasami we wszystkich badanych kiszonkach były kwasy: mlekowy i octowy, natomiast kwas propionowy występował w ilościach śladowych. Poziom kwasów organicznych w poszczególnych kiszonkach różnił się w zależności od zawartości suchej masy zakiszanej runi łąkowej. Wraz ze wzrostem zawartości suchej masy zakiszanej zielonki zaobserwowano istotny spadek ilości analizowanych kwasów. Po 42 dobach fermentacji w warunkach beztlenowych kiszonki sporządzone z runi łąkowej o wysokiej zawartości suchej masy, wynoszącej 67%, zawierały średnio o 70% mniej zarówno kwasu mlekowego, jak i kwasu octowego, w porównaniu z kiszonkami otrzymanymi z runi łąkowej o zawartości suchej masy na poziomie 44%. Wpływ dodatku preparatu bakteryjnego na zawartość analizowanych kwasów był uzależniony od zawartości suchej masy zielonki. Dodanie preparatu bakteryjnego spowodowało istotne zmiany jedynie w przypadku kiszonki sporządzonej z surowca o zawartości suchej masy 44%. W kiszonce fermentującej z dodatkiem preparatu bakteryjnego zawartość kwasu mlekowego była o 36% wyższa niż w kiszonce, do której bakterii nie dodano.
Celem badań zaprezentowanych w II części artykułu była ocena wpływu zastosowania dodatku do wody pitnej preparatu zawierającego potencjalnie probiotyczne szczepy bakterii Lactobacillus plantarum K KKP 593/p oraz Lactobacillus rhamnosus KKP 825 na florę jelitową, parametry biochemiczne oraz morfologię krwi kurcząt brojlerów. Doświadczenie wykonano na 250 kurczętach rasy Ross 308. Czynnikiem doświadczalnym był dodatek preparatu bakteryjnego do wody pitnej w ilości 0,1 g L⁻¹, co odpowiadało dawce 1,0 x 10⁸ jtk L⁻¹ . Kurczęta odchowywano przez 42 dni, żywiono ad libitum sypkimi mieszankami typu starter, grower i finiszer. W trakcie uboju pobrano treść jelita cienkiego i krew w celu wykonania odpowiednich analiz. Stwierdzono, że dodatek preparatu bakteryjnego do wody pitnej miał wpływ na całkowite zahamowanie wzrostu bakterii z gatunku Clostridium perfringens oraz obniżenie liczebności E. coli w przewodzie pokarmowym kurcząt. Dodatek preparatu bakteryjnego do wody nie miał wpływu na wskaźniki biochemiczne krwi w odniesieniu do kwasów żółciowych, kwasu moczowego i białka ogólnego oraz aktywności enzymów: transaminazy asparaginianowej i fosfokinazy kreatynowej. Dodatek preparatu nie miał również wpływu na wskaźniki hematologiczne krwi: liczbę erytrocytów, limfocytów, zawartość hemoglobiny i hematokryt. Tym samym stwierdzono, że stosowanie do wody pitnej preparatu zawierającego potencjalnie probiotyczne szczepy Lactobacillus plantarum K KKP 593/p oraz Lactobacillus rhamnosus KKP 825 stabilizuje skład mikrobioty przewodu pokarmowego oraz nie powoduje negatywnych skutków zdrowotnych kurcząt brojlerów.
Celem pracy było zastosowanie szczepu Lactobacillus plantarum K (KKP 593p) charakteryzującego się aktywnością amylolityczną, do otrzymywania zakwasowego pieczywa pszennego typu ciabatta. Otrzymaną w skali mikrotechnicznej biomasę L. plantarum K zastosowano do zainicjowania fermentacji zaczątków piekarskich sporządzonych z mąki pszennej. Porównano efekt zastosowania szczepu L. plantarum K (KKP 593p) i wyizolowanego z rzemieślniczego zakwasu szczepu Lactobacillus plantarum L (KKP 1588), do otrzymywania zakwasowego pieczywa pszennego. Właściwości technologiczne (kwasowość miareczkowa, pH, wydzielanie CO₂) i mikrobiologiczne zakwasów piekarskich oceniono jako dobre: liczba bakterii mlekowych osiągnęła poziom 10⁸ - 10⁹ j.t.k./g. Pieczywo pszenne otrzymane z udziałem wyprowadzonych zakwasów charakteryzowało się dobrymi parametrami jakościowymi. Oceniane zakwasy piekarskie sporządzone z udziałem obu kultur starterowych różniły się głównie pod względem właściwości sensorycznych. Pieczywo otrzymane z dodatkiem kultury zawierającej szczep amylolityczny charakteryzowało się wyższą oceną w badaniach sensorycznych. Przy zastosowaniu chromatografii gazowej (HS-GC), stwierdzono występowanie różnic w charakterystyce związków składających się na aromat, obecnych w cieście i pieczywie otrzymanym z udziałem kultur starterowych. Analiza ekstensograficzna pszennych ciast zakwasowych wykazała, że ciasta te są „słabsze” w porównaniu do ciast bez dodatku kwasu piekarskiego, charakteryzowały się niższą opornością na zrywanie, niższą rozciągliwością jak i energią niż ciasto kontrolne, jednak ciasta otrzymane z udziałem Lactobacillus plantarum K wykazywały lepsze parametry ekstensograficzne niż z Lactobacillus plantarum L.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.