W ciągu ostatniej dekady nastąpił i gwałtowny rozwój nowoczesnych, i zaawansowanych technik spektrometrii mas i narzędzi bioinformatycznych, dzięki którym peptydomika wyewoluowała z proteomiki jako nowa dziedzina wiedzy, zajmująca się nie tylko analizą białek, ale przede wszystkim pojedynczych peptydów w złożonych próbach biologicznych. Zaletą peptydomiki, opartej na technikach spektrometrii mas, jest możliwość różnicowania nie i tylko pomiędzy gatunkami, ale również pomiędzy tkankami czy białkami w obrębie tego samego gatunku. Obecnie badania peptydomiczne prowadzi się m.in. w celu identyfikacji unikalnych markerów peptydowych mających zastosowanie w analizie autentyczności, inaczej mówiąc w wykrywaniu zafałszowań i uwierzytelnianiu przetworzonych produktów mięsnych. W artykule omówiono zasady, definicje i przedstawiono metody analityczne stosowane w peptydomice, a także jej możliwości w zakresie wykrywania zafałszowań produktów mięsnych na podstawie markerów peptydowych pochodzących z białek mięsa.
Przedstawiono wyniki badań składu i stężenia chloronaftalenów w planktonie, pierwszym ogniwie w pelagicznym łańcuchu zależności troficznych, z czterech różnych rejonów w części południowej Morza Bałtyckiego. Próbki planktonu pobrano podczas rejsu r/v ,.Oceania" we wrześniu 1992 r. Polichlorowane naftaleny oznaczano techniką wysokorozdzielczej chromatografii gazowej i wysokorozdzielczej spektrometrii mas (HRGC-HRMS), po oczyszczeniu próbek metodą niedestrukcyjną i wydzieleniu związków planarnych na kolumnie z węglem aktywowanym. Wszystkie zbadane próbki planktonu zawierały wykrywalne ilości wielu kongenerów PCNs w stężeniu ogółem od 140 do 210 pg/g masy mokrej i od 7500 do 20000 pg/g masy lipidów.