Przeprowadzono ługowanie i mocznikowanie metodą „dip treatment” w różnych stężeniach NaOH - 0,6, 1,2 i 1,8% oraz mocznika 1, 2 i 3%. Stopień rozkładu suchej masy, NDF i białka oznaczono metodą „in sacco”. Ługowanie słomy zwiększyło istotnie rozkładalność suchej masy i NDF w żwaczu. Największe różnice zaobserwowano pomiędzy słomą uszlachetnianą w 0,6 i 1,2% roztworze NaOH, zwiększenie stężenia NaOH do 1,8% w niewielkim stopniu poprawiło rozkładalność NDF w żwaczu. Stężenie ługu 1,2% należy uznać jako optymalne dla tej metody uszlachetniania słom zbożowych. Zróżnicowanie stężenia mocznika nie miało wpływu na rozkładalność żwaczową węglowodanów strukturalnych, natomiast mocznikowanie słomy zwiększyło tempo rozkładu azotu w żwaczu.