Due to trade globalization of both fresh and processed sea food the necessity has arisen to determine its affinity to certain species. This is related to legislation (i.e. duty), the necessity to monitor the origin and transportation of food products (traceability), and health aspects (alimentary allergies). Moreover, it is vital to control and prevent food adulteration, i.e. the substitution of more expensive species with cheaper, sometimes less valuable ones. The visual assessment used so far is reliable only in the case of whole, unprocessed fish. The aim of this study has been to demonstrate the usefulness of polymerase chain reaction linked with restriction analysis (PCR-RFLP) in confirming the presence of Alaskan pollock (Theragra halcogramma). Contrary to the declaration given by the producer/manufacturer, among the 68 examined products 8 products were not produced from Alaskan pollock. The technique described in this work is faster and more reliable than the techniques used to date. The method proposed might be very useful for the routine control of fish identification.
In the present paper the detailed biometric characteristics of walleye pollock (involving 25 metric and 12 meristic features) is demonstrated, with regard to both sexes. In addition, the comparison is made between the population studied and population of walleye pollock from the Bering Sea (concerning data available in literature) in order to find out if any differences statistically significant exist.
Celem pracy było porównanie koncentracji kadmu, cynku, manganu i niklu w filetach popularnych gatunków ryb konsumpcyjnych dostępnych na rynku polskim: sprowadzanych z hodowli prowadzonych w Azji – tilapii nilowej i pangi, jednego z gatunków ryb morskich – dziko żyjącego mintaja, oraz pochodzącego z rodzimej hodowli pstrąga tęczowego. Uzyskane wyniki wskazują, że najwyższe poziomy kadmu występują w mięśniach pangi i tilapii nilowej. Najwyższe poziomy cynku, manganu i niklu obserwowano w tkance mięśniowej mintaja, co potwierdza pogląd, że ryby morskie są cennym źródłem mikroelementów w diecie człowieka. Jednak najkorzystniejsze proporcje koncentracji badanych metali odnotowano u pstrąga, gdzie wykazano najniższe poziomy kadmu i niklu – metali należących do szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, a jednocześnie istotnie wyższe niż u pangi i tilapii poziomy cynku i manganu. Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że spośród badanych gatunków pstrąg potokowy jest najbezpieczniejszym dla konsumenta źródłem mikroelementów.