W pracy przedstawiono wyniki zmieszania dwuskładnikowych niejednorodnych układów ziarnistych mieszanych systemem funnel- flow. Wykorzystując doświadczenia oparte na zmieszaniu wielu par takich układów, zaproponowano dla badanego mieszalnika zbiornikowego, przyjęcie przestrzennego modelu matematycznego, opartego na funkcji ekspotencjainej o określonych doświadczalnie parametrach.
W artykule zaproponowano funkcję opisującą przebieg procesu mieszania par materiałów sypkich. Do -wyznaczenia tej funkcji wykorzystano program Statistica. Mieszanie prowadzono w mieszalniku bębnowym. Funkcja zgodnie opisująca przebieg zjawiska mieszania dla materiałów o stosunku p/pr bliskim jedności nie odzwierciedla jej istoty dla układów par daleko odbiegających od liczby 1.
Mieszaniu niejednorodnych materiałów ziarnistych przeciwdziała segregacja. Cząstki o różnych gęstościach i średnicach mieszają się źle. Właściwy dobór średnic przy określonej różnicy gęstości pozwala na uzyskanie mieszaniny o najlepszym stopniu zmieszania. W artykule tym przedstawiono wyniki mieszania niejednorodnych dwuskładnikowych układów ziarnistych różniących się stosunkami gęstości i średnic w przesypowym mieszalniku laboratoryjnym. Zaproponowano dwuwymiarowy model matematyczny pokazujący zależność pomiędzy gęstościami i średnicami mieszanych materiałów, dla których uzyskiwana wartość równowagowego stopnia zmieszania jest największa.