Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 29

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  grass mixture
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przedmiotem badań była ocena efektywności produkcyjnej wody badanych gatunków traw w warunkach zróżnicowanego poziomu wody gruntowej i składu gatunkowego mieszanki traw. Efektywność produkcyjną wody określono w oparciu o wyniki badań lizymetrycznych prowadzonych w latach 2001-2003. Do badań wybrano obiekty z Poa pratensis, Phleum pratense i Lolium perenne w siewie czystym i mieszanki P. pratensis z Ph. pratense oraz P. pratensis z L. perenne. Trawy rozwijały się w warunkach stałego poziomu wody gruntowej 50 i 90 cm. Na wszystkich obiektach stosowano jednakowy poziom nawożenia mineralnego. Przedstawione wyniki dowodzą, ze średnia za okres wegetacyjny efektywność produkcyjna wody w warunkach Sosnowicy wahała się od 1,6 do 3,2 g s.m.·m⁻²·dm⁻³ wody i była zróżnicowana w zależności od składu botanicznego runi i poziomu wody gruntowej. Przy niższym (90 cm) poziomie wody gruntowej najwyższą efektywnością odznaczały się zbiorowiska dwugatunkowe, natomiast w warunkach wyższego poziomu (50 cm do lustra wody) – P. pratensis i jej mieszanka z Ph. pratense. Najmniej efektywnie woda była wykorzystywana przez ruń L. Perenne. Utrzymywanie wysokiego poziomu wody gruntowej powodowało zmniejszenie efektywności produkcyjnej wody. Stwierdzono istotne zależności pomiędzy wysokością plonu a efektywnością produkcyjną wody.
Badania prowadzono w warunkach polowych na glebie torfowo-murszowej (Eutric Histosol) nawadnianej ściekami po drugim stopniu oczyszczania. Pole doświadczalne porośnięte było mieszanką traw odpowiednio dobranych gatunków gdzie w okresie wegetacji stosowano dwie dawki ścieków odpowiednio 600 i 1200 mm rocznie. Ścieki wprowadzano na pole w jednorazowej dawce odpowiednio: 60 i 120 mm. Badania obejmowały analizę C02 emitowanego z powierzchni gleby bez udziału i z udziałem wybranych roślin. Celem zaś pracy było prześledzenie procesu respiracji gleb w zastosowanych obiektach doświadczenia. Do pomiarów emisji wykorzystano zestawy metalowych podstaw i przezroczystych komór instalowanych po rozpoczęciu nawodnień. Skład powietrza pobranego z punktów pomiarowych do odpowietrzonych fiolek oznaczano chromatograficznie. Równocześnie oznaczano w glebie na głębokościach od 10-100 cm potencjał oksydoredukcyjny (Eh) elektrodami platynowymi na stałe umieszczonymi w profilu glebowym wobec elektrody kalomelowej. Stan oksydoredukcyjny podczas trwania cyklu zalewowego, od momentu wprowadzenia ścieków do ich przemieszczenia w głąb profilu, był cechą charakteryzującą dobrze stan natlenienia gleby. Obecność traw na polu irygowanym ściekami miejskimi spowodowała zmniejszenie emisji C02 z powierzchni o ok. 25% w porównaniu z glebą bez udziału roślin.
Celem badań była ocena przydatności geosiatki typu HaTe® 23.142 do ochrony powierzchni wału przeciwpowodziowego przed erozją oraz określenie jej wpływu na rozwój nowych zasiewów i skuteczność zadarniania tych powierzchni. Doświadczenie założono we wrześniu 1999 roku na, odbudowanym po powodzi w 1998 roku wale przeciwpowodziowym nad Odrą w Raciborzu. Wysiano trzy mieszanki w 3 powtórzeniach na przyrzecznej skarpie wału na poletkach o wymiarach 3,5 m x 7 m w dwóch wariantach: z geosiatką oraz bez niej. Zastosowano trzy mieszanki: wielo­gatunkową — trawiasto-motylkowatą, z trawami niskimi, wielogatunkową — trawiasto-motylkowatą, z udziałem traw wysokich oraz trawnikową z dużym udziałem życicy trwałej. W wyniku przepro­wadzonej analizy statystycznej nie wykazano istotnego zróżnicowania zadarniania i składu florystycznego powierzchni pasów okrytych geosiatką i bez niej. Stwierdzono, że geosiatka chroniła zbocze wału przed minowaniem przez zwierzęta ryjące (krety, nornice, karczowniki) oraz ograniczała zasiedlanie przez niepożądane gatunki głęboko korzeniących się chwastów zwiększając tym samym trwałość całej konstrukcji.
W pracy przedstawiono wyniki trzyletniego doświadczenia polowego przeprowadzonego w Ogrodzie Botanicznym IHAR w Bydgoszczy. Ocenie poddano trzy mieszanki kępowych traw gazonowych. Komponentami mieszanki pierwszej (M I) były Festuca rubra (75%) i Lolium perenne (25%), W skład mieszanki drugiej (M II) wchodziły Festuca arundinacea (30%), Festuca ovina (50%) Lolium perenne (20%), Mieszankę trzecią (M III) tworzyły Festuca ovina (30%), Festuca rubra (35%) oraz Festuca heterophylla (35%). Ocenę systemów korzeniowych traw i innych cech trawników dokonywano w trzech terminach: wiosną (maj), latem (lipiec) i jesienią (październik). W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że zagęszczanie gleby wpłynęło istotnie na zmniejszenie masy korzeni w porównaniu do powierzchni kontrolnych. Wyższe plony masy nadziemnej zarówno w formie ścierni, jak i zielonej masy koszonej, z wyjątkiem mieszanki MII, uzyskano na powierzchniach kontrolnych, z czego największe dla mieszanki M I a najsłabsze dla mieszanki M III. Zmniejszenie długości korzeni było bardziej zróżnicowane, z czego pozytywnie na wzrost długości korzeni traw w warunkach większego zagęszczenie gleby reagowała M II. Zagęszczanie gleby wpłynęło negatywnie na ogólną ocenę trawnikową i stopień zadarnienia ocenianych powierzchni trawnikowych.
The usefulness of grass mixtures for biological reclamation of municipal dumping ground was investigated. Five mixtures and inter-genus hybrid Festulolium were sown on plots treated with 20, 40 and 60 t of sewage sludge per hectare. The highest biomass production was achieved on plots with Festulolium, and the best sodding was formed by Lolium perenne and Festuca rubra species. Dose of 40 t·ha-1 was the most favorable referring to sodding effect and biomass production under experimental conditions. Investigations point out to the usefulness of further study upon Festulolium.
W pracy zawarte są wyniki sześcioletnich badań przeprowadzonych w ramach doświadczenia poletkowego, założonego na glebie brunatnej w Bartążku k. Olsztyna. Porównywano produkcyjność stokłosy obiedkowatej (Bromus unioloides) i kupkówki pospolitej (Dactylis glomerata) w monokulturach oraz w mieszance: 50% stokłosy + 50% kupkówki. Monokultura stokłosy zapewniła uzyskanie wysokich plonów jedynie w pierwszym i drugim roku po zasiewie. Trawa ta w mieszance z kupkówką pospolitą okazała się gatunkiem o niskim stopniu konkurencyjności. Badania potwierdziły wysoką wydajność kupkówki uprawianej w warunkach polowych, gdyż średnie plony suchej masy znacznie przekraczały 10 t/ha. Życica wielokwiatowa wysiana jako roślina ochronna z kupkówką pospolitą, skutecznie podniosła wydajność w roku siewu, natomiast stosowanie dodatku życicy przy wysiewie stokłosy obiedkowatej okazało się nieuzasadnione.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.