W przyrodzie istnieje cała gama organizmów, podobnych do porostów, składających się z dwóch lub większej liczby komponentów, które tworzą odrębną jednostkę. Należą do nich m.in. plazińce Symsagittifera roscoffensis, których ciało wypełniają glony Tetraselmis convolutae, czy największy z małży - przydacznia olbrzymia, która żywi się głównie dzięki symbiotycznym glonom Zooxanthella. Tego typu jednostki to swego rodzaju „niedokończone" gatunki, powstające w wyniku współpracy odrębnych form życia.
The question of how random, or unconstrained, paleobiologic models should be is examined with a case study: Signor’s (1982, 1985) inverse calculation of levels of marine species diversity through the Phanerozoic. His calculation involved an ingenious model that estimated species numbers and species abundances in the world oceans of the past by correcting known numbers of fossil species for variations in sedimentary rocks available for sampling and in effort paleontologists might devote to sampling. The model proves robust to changes in possible shapes of species-abundance distributions, but it is sensitive to alterations in the assumption that paleontologists collect fossils at random. If it is assumed that ease of collecting varies with age of sediment (with the Cenozoic offering easy sampling) or that paleontologists tend to seek out rarer fossils, results of the inverse calculation change. In particular, the magnitude of the calculated Cenozoic diversity increase always declines from the factor of about seven as originally reported to something considerably smaller. This leaves open the problem of the magnitude of Cenozoic increase in marine species diversity, awaiting better empirical data and, perhaps, more exacting models, random or otherwise.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.