W pracy przedstawiono wyniki oddziaływania oleju napędowego, przepracowanego oleju silnikowego oraz selenu (IV i VI), na aktywność peroksydazową gleby. Doświadczenie przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych na piasku gliniastym o zawartości węgla organicznego 8,7 g·kgˉ¹. Do próbek gleby wprowadzono w różnych kombinacjach kwas selenowy (IV) lub kwas selenowy (VI) (ilość dodanego Se wynosiła 0,05 mmol·kgˉ¹) oraz przepracowany olej silnikowy lub olej napędowy w ilościach 2, 10 i 50 g·kgˉ¹. Wszystkie próbki doprowadzono do 60% maksymalnej pojemności wodnej i przechowywano w szklanych pojemnikach typu twist, w stałej temperaturze 20°C. Aktywność peroksydaz oznaczono spektrofotometrycznie w 1., 7., 14., 28., 56. i 112. dniu doświadczenia. Skażenie gleby olejem napędowym oraz przepracowanym olejem silnikowym spowodowało stymulację aktywności peroksydaz. Wprowadzenie selenu do gleby nieskażonej substancjami ropopochodnymi wywołało zmiany aktywności peroksydaz. Jedynie dodatek selenu VI do gleby zawierającej olej napędowy w dawce 2 g·kgˉ¹ spowodował istotny wzrost średniej aktywności peroksydaz glebowych.
W pracy badano podatność wybranych produktów naftowych na rozkład przy udziale wyselekcjonowanych szczepów bakterii z rodzaju Pseudomonas sp. i Bacillus sp. Doświadczenia prowadzono na płynnych podłożach hodowlanych. Stwierdzono, że badane produkty wykazywały zróżnicowaną podatność na biodegradację – maksymalne wartości mieściły się w zakresie od 65% dla oleju przekładniowego, poprzez 87% dla oleju napędowego, do 91% dla oleju silnikowego po 28 dniach inkubacji. Wyniki badań wskazują na wysoce istotny wpływ czynników środowiska: temperatury i pH, na szybkość i efektywność przebiegu procesu biodegradacji. Optymalne warunki dla badanych produktów to odczyn środowiska w zakresie 6,5–8 oraz temperatura 10–25°C.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.