Materiał do badań stanowiło pięć odmian pszenicy ozimej: Alkazar, Bogatka, Finezja, Ludwig i Smuga. W doświadczeniu laboratoryjnym dwuczynnikowym oceniano wpływ zastosowania światła laserowego na wartość siewną i cechy morfologiczne roślin (długość korzonka zarodkowego, koleoptyla i nadziemnej części siewki), we wczesnych fazach rozwojowych. Ponadto oznaczano siłę diastatyczną (sumaryczną aktywność enzymów amylolitycznych alfa i beta amylaz) oraz indeks wigoru. Światło lasera spowodowało stymulację cech morfologicznych siewek. Wywołane światłem lasera obniżenie siły diastatycznej może mieć zastosowanie w przemyśle piekarniczym. Istotne zwiększenie indeksu wigoru u niektórych genotypów pszenicy ozimej potwierdza możliwość zastosowania światła laserowego do uszlachetniania nasion.